PROLOGUE
Bumukas ang pinto. hindi namalayan ng lalake lasing. nakatulog sa kanyang kama. pinagmasdan siya mula ulo haggang paa. may pagmamahal
"Patawarin ninyo ako dahil sa gagawin ko malaki kasalanan. kung ito ang taging paraan makatulong upang makalimot sa Sakit ng nadarama niya ngayon"
kaagad hinubad ang kanyang roba. wala ni saplot sa katawan ang natira, "Kuya Johnson mahal na mahal kita, kahit nakaw na sandali, sa bisig mo. okey na sa aking mahal na mahal kita" nasa isip ng dalaga. habang hinubad ang kasuotan ng binata. nakita niya alak. napangiti ang dalaga
Hinaplos ang pisngi nito. napangiti kaagad naman nilapit ang mukha nito. binuka ang labi at hinalikan ng marahan. ngunit nagkamali siya. dahil kaagad tinugon ng marahas ang animo. lasing. kaagad kumubabaw ang binata. sa sobra kalasigan.
"Elsa!.... I miss you" usal niya dito. ngunit kaagad nasaktan ang dadamin ng dalaga.tinugon ng marahas ang pangahas
"Uhm!"ngunit umungol ang dalaga. dahil nangahas himasin ang kanyang katawan. habang mga labi makahinang sa halik at niyakap ng dalaga ng mahigpit ang binata
lalo naging pangahas ang binata. maramdaman pagubaya nito. kaya pilit pinag-isa ang kanilang katawan
"A-aray ang sakit!" pilit tinulak ang binata. ngunit hindi papayag ang binata. nakikita ni Shaira ang apoy at lust sa mga mata nito.
wala nagawa ang dalaga kung hindi pumikit at ibigay ang sarili dito. kahit nasaktan. tiisin niya dahil mahal niya ito.
"Ah!" malalim ang ungol ng dalaga. habang ang kaniig, wala patid ang pag-iisa nila. haggang makatulog hindi pa rin tumigil haggang magdaling araw na.
"Aking ka lang, akin ka lang" usal ng binata. habang hibang na hibang inaaking ang dalaga. katalik. kahit lasing hindi pa rin nawala ang lakas nito.
"Oo sa iyo sa iyo ako Johnson" sagot ng dalaga marating ang sukdulan ng pag-iisa nila ng minahal
pinagmasdan ng dalaga ang natutulog ito. napangiti bigla napalis ang ngiti dahil ito ang huli pagkakataon makasama ko siya. dahil pinagdaraan nito sakit sa pag-iwan ng tao mahal niya. kahit dito man lang mawala ang sakit kahit sa mga nakaw na sandali. upang kalimutan siya.
kaagad umalis ng silid si Shaira may ngiti sa labi dahil isang nakaw na sandali. Naging sa kanyang ang lalake pinakamahal.
Alam ko mali pero sinunod ko ang sigaw ng puso ko
alam ko din hindi dapat dahil lumaki ako tinuring ko siya bilang kuya
Higit sa lahat ang turing niya sa aking nakabata kapatid lamang
