Addicted to you (boyxboy) ✔️

21.

Ik ben extra vroeg opgestaan, Om extra vroeg te kunnen vertrekken. Ik heb geen zin om met Alec te praten. Of met mam. Of met pap. Of met Dot. Met niemand.

Ik was me en poets mijn tanden. Terwijl ik mijn haar kam moet ik aan Alexandra denken. Eigenlijk, in principe, bedoelde ze het goed. Toch? Technisch gezien. Maar ze heeft het verpest. Toch? Ja. Ze heeft het verpest, en ik wil nooit meer met haar praten.

Gisterenavond heeft ze me gebeld en was ze in tranen aan het uitleggen dat ze bezorgd om me was. Yea right. Ik heb toen zonder pardon opgehangen.

Op de fiets moet ik denken aan Lucas. Hoe ga ik het hem vragen? En wat als hij me vierkant uitlacht? Echt een klote-situatie, dat kan je wel zeggen.

Op school aangekomen zie ik Lucas staan met een paar vrienden. Ze staan op het schoolplein en zijn druk aan het lachen. Ik herken de jongen van gisteren nog duidelijk.

Ik raap alle moed bijeen en loop dan naar hen toe. Ik tik Lucas op zijn schouder en verbaasd draait hij zich om.

"Jax! Wat is er?" Hij klinkt zo vriendelijk dat ik ervan moet kotsen. Zijn vrienden fronsen.

"Jax is voor -ehm,laat maar, eh k-kan ik je even spreken, eh heel eventjes maar?" Waarom klink ik zo sullig? Wat is er mis met mij?

Lucas knikt en neemt afscheid van zijn vrienden. Als we wegwandelen hoor ik ze lachen om mijn gestotter.

Zodra we op een redelijke afstand van ze verwijderd zijn, stopt hij met lopen. "Wat moet je." zegt hij, en deze keer niet zo vriendelijk.

Ik schraap mijn keel. "Wel, ehm, mijn vader wil eh dat je, langskomt want eh ja hij nodigt je uit om te komen eten bij ons ehm, en eh ja, als je niet langskomt en blijft eten krijg ik thuis problemen."

Hij draait zich om. "Mooi zo." en hij loopt weg. "Wacht!" Ik trek hem aan zijn mouw terug. "Please! Please! Mijn vader vermoord me als je niet komt! Ik doe alles!" Hij draait zich om en staart me aan.

"Zo zielig. Zo wanhopig. Doe je echt alles? Hmm dan wil je me vast ook aftrekken in de jongenstoiletten tijdens de pauze?"

Ik voel alle kleur uit mijn gezicht wegtrekken. Ik sta te trillen op mijn benen. Een stilte. "Dat is dus een deal. Eerste hokje, meteen na de bel. Als je niet komt kom ik vanavond ook niet. Aan jou de keuze." En met die woorden loopt hij weg.

Ik kijk hem na terwijl hij naar Alexandra loopt en een arm om haar heen legt. Hij wandelt met haar naar de groep waar hij eerder bij stond en introduceert haar. Dan drukt hij ineens zijn mond op de hare en kust haar zo ferm, dat de jongens rond hun applaudisseren. Hij laat haar weer los en knipoogt naar mij. Verloren slenter ik weg.

Comment/like/share