YAĞMUR SONRASI

BELA! BENİ BULACAĞINI BİLİYORDUM

        (resimdeki kız YAĞMUR.arkadaşlar voteleri eksik etmeyin lütfen 30 kişi okuyorsa 10 vote geliyor.bu sefer 15 vote bekliyorum ve iyi okumalar dliyorum :))

        Herkes sus pus olmuş birbirine bakarken Gamze abla bir terslik olduğunu anlayacak ki, ne olduğunu sorarcasına bakıyordu gözlerimize.

        Bu sefer ben karışmam.Bana ne?!Korkut Bey yaptıklarını açıklasın bakalım.Onun açıklama yapması için gözlerimi, uyuz yeşil gözlerine diktim.

        Mehmet'in, benim gibi, kollarını bağlayıp gözlerini Korkut'a dikip her şeyi anlatmasını beklemesiyle, o bir hayli kasılmış görünüyor.

        Sonunda Korkut lafın bir ucundan tutup söze başladı.Daha doğrusu başlamaya çalıştı desek daha doğru olur.

        "Şeyy...Abla aslında o olay öyle değil?"

        "Ne demek bu?"dedi Gamze abla meraklı gözlerle...Sonra Korkut biraz önceki konuşmasının aksine sert bir sese bürünerek "Sence bu kız benim sevgilim olmayı hakedecek kadar güzel mi?"dedi.

        "Evet...çok güzel, çok tatlı şirin bir kız Yağmur.Baksana!Senin gibi gözlerinden ateşler saçan birine, tam da Yağmur gibi eğlenceli ve gözlerinin içi gülen bir kız lazımdı."dedi Gamze abla.Bunları da öyle bir neşeyle söylüyor ki görmeniz lazım.

        "Çocuk gibi yani!Senin gibi güzel değil ablacım.İnce dudakları,görünmeyen göğüsleri ve kısa  boyu onu hiç güzel yapmıyor."derken ablasına dönüp gülümsedi.

        Daha sonra bana dönerek kibirli bakışlarıya  beni baştan aşağı süzdü.Bu bakışlar altında ne kadar ezildiğimi anlatamam.

        Kendimi bu kötü bakışlar altında buruk hissederek başımı önüme eğdim.Biraz kırılmıştım.Aslında şu durumda Korkut'a sinirlenmem gerekirdi ama bu konuda haklı galiba...

        Yani kocaman yeşil gözlerim dalgalı saçlarımla çekici bir kızdan daha çok tatlı bir çocuğa benziyorum.Hele, manken gibi ablasıyla kendimi karşılaştırmıyorum bile.

        Ondan nefret etsem bile inkar edemeyeceğim bir gerçek var ki o da Korkut'un çok yakışıklı olduğu.Bu yüzden bu konuda ona pek laf vuramıyorum.Maalesef...

        "Bayan Sakar,biraz önce bana laflar saydırırken oldukça neşeli görünüyordunuz.Ne oldu?Birden soldunuz.Yoksa söylediğim gerçekler ağırınıza mı gitti?"

        'Söylediğim gerçekler...'böyle sözler söylerken ne kadar da kendinden emin.Onu tanıdığımdan bu yana emin ve karşısındakinin duygularını umursamaz halleri sinirlerimi bozuyor.

        Daha fazla kafamda şarteller atıp, sinirden devrelerim yanmadan buradan gitmek istiyorum.

        "Hayır,hiçbir şeyin ağırıma gittiği yok.Sen zaten tanıştığım günden beri hayatımdaki başlı başına bir ağırlıksın!!."dedim.Gitgide sesim yükselirken açıklamaya devam ettim.

        "Birden bire seni hiç tanımadığım anda beni herkesin önünde öperek girdin hayatıma!Sonra hiç bir şey olmamış gibi davranarak beni sinir etmeye devam ettin!!!.Ben, senin gibi bir insanın haytıma girdiği güne lanet ederken, bu saçma olayı kapattım ve yoluma devam ettim.Hayatıma ilk adımım olarak gördüğüm iş görüşmesine geldiğimde tekrar seni gördüm.Hem de yardımcısı olacağım kişi olarak ve sen benim ne düşündüğümü ne hissettiğimi düşünmeden sadece anın keyfini sürerek güldün!!!.Odandan kaçarken Mehmet beni yakaladı.Senin sekreterin olduğunu söyleyerek türlü türlü bahanelerle beni ikna etti.İkna edilmek istiyordum....!!!"