S C A R S

Αγκαλιά

Take me into your loving arms...

~Ed Sheeran, Thinking out loud.

Λένε ότι δύο μάτια καθαρά και μια ζεστή αγκαλιά μπορούν να καθορίσουν ένα σπίτι.

Από την πρώτη στιγμή που γεννιόμαστε, βρισκόμαστε σε μια αγκαλιά. Είναι η αγκαλιά της μαμάς, της γυναίκας που είναι ο φύλακας άγγελος μας.

Αργότερα μπορεί να είναι η αγκαλιά του αδερφού. Ή της αδερφής.

Αργότερα η αγκαλιά με το παιδικό σου φιλαράκι πριν φύγεις από το σπίτι του, μετά από ατελείωτες ώρες παιχνιδιού.

Και έρχεται κάποια στιγμή η ώρα που καταλαβαίνεις την πραγματική σημασία αυτής της λέξης.

Έστω ότι κάποιος σε στεναχώρησε.

Εσύ -αυθόρμητα και μη- θα χωθείς στην αγκαλιά κάποιου. Θα ακουμπήσεις το κεφάλι σου στο στέρνο τους, θα ακούς τους χτύπους της καρδιάς τους και θα αφήσεις τα δάκρυά σου να κυλήσουν ελεύθερα.

Και τότε η αγκαλιά γίνεται για λίγα λεπτά σπίτι. Αντί για τέσσερις τείχους, έχεις δύο χέρια. Αντί για ένα πάπλωμα έχεις το ύφασμα μιας μπλούζας. Αντί για μαξιλάρι έχεις μια καρδιά. Αντί για το σκοτάδι έχεις κάποιον.

Ποια είναι η πιο ξεχωριστή σου αγκαλιά;

Πιστεύω πως όλοι έχουμε ένα άτομο του οποίου η αγκαλιά μπορεί να ηρεμήσει όλο το χάος μέσα σου. Να τιθασεύσει εκείνον τον επαναστάτη δαίμονα που σε γεμίζει με άσχημες σκέψεις. Να σου πει λίγα λόγια, ή και τίποτα, απλά να σε κρατάει σαν να μη θέλει να σε αφήσει ποτέ.

Θυμάμαι την αγκαλιά της σαν να ήταν το χθες. Ή σαν να ξύπνησα από όνειρο. Ήταν μια αγκαλιά που θα έκανε μια μητέρα και ταυτόχρονα μια αγκαλιά φίλης. Μια υπόσχεση.

Δεν θα σε αφήσω ποτέ.

Καμιά φορά μια αγκαλιά μπορεί να αξίζει περισσότερο και από χίλιες λέξεις.

Άλλες φορές, συμβαίνει το εξής.

Έχετε νιώσει ποτέ μόνοι το βράδυ; Ξέρετε, εκείνα τα βράδυα που το μαξιλάρι σας έχει γίνει μούσκεμα από τα δάκρυά.

Και τότε παίρνεις ασυναίσθητα το μαξιλάρι σου αγκαλιά. Το ονομάζεις όπως θες και ονειρεύεσαι.

Όλοι έχουμε δώσει και πάρει αγκαλιές. Από το πρώτο δευτερόλεπτο της γέννησης μας μέχρι και πριν από λίγες ώρες. Ίσως χθες το βράδυ κάποιος σου έδωσε μία από τις πιο ζεστές αγκαλιές, ίσως και όχι. Ίσως σου λείπει, ίσως και όχι.

Πόσες φορές έχεις πει τα μεγαλύτερα «Σε αγαπώ» με μία σφιχτή αγκαλιά;

Το θυμάμαι καθαρά σαν να ήταν χθες. Ήμασταν αγκαλιά, οι ανάσες μας συγχρονισμένες, οι καρδιές μας χτύπαγαν σαν ένα και λίγα δάκρυα υπήρχαν στα μάτια μας.
"Σε αγαπώ. Πάρα πολύ."
"Και εγώ σε αγαπώ λουλούδι μου."

Μία αγκαλιά ισούται με εκατοντάδες «Σε αγαπώ». Μία αγκαλιά ισούται με εκατοντάδες «Συγγνώμη». Πόσες και πόσες αγκαλιές δόθηκαν απλά και μόνο επειδή κάποιοι δεν μπόρεσαν εκείνη τη στιγμή να πουν τις λέξεις αυτές;;

Υπάρχει βέβαια και η αγκαλιά του «αντίο», η αγκαλιά του αποχωρισμού. Αυτές πονάνε, αυτές θρυμματίζουν καρδιές. Είναι εκείνη τη στιγμή που νιώθεις την ανάσα σου να εγκαταλείπει το σώμα σου, την καρδιά σου να σπάει σε χίλια κομμάτια, τα μάτια σου να πλημμυρίζουν, το μυαλό σου να παγώνει, να...να...να...

Κάποιοι λένε να μην εμπιστεύεσαι μια αγκαλιά γιατί είναι ένας τρόπος να κρύψεις το πρόσωπο σου. Είτε να κρύψεις το χαμόγελο, είτε τα δάκρυα σου. Μπορείς όμως να εμπιστεύεσαι τους χτύπους των καρδιών σας, που χτυπάνε σαν ένα.

Λένε ότι μια εικόνα είναι χίλιες λέξεις. Έτσι και η γλώσσα του σώματος είναι ίση με άλλες τόσες. Η αγκαλιά είναι ένας τρόπος να πεις όλα αυτά που δεν μπορείς να εκφράσεις.

___________________________

Γειαα η συγγραφέας εδώ 👋

Αυτό ήταν το τρίτο κεφάλαιο στο Scars. Δεν έχω ιδέα πόσα κεφάλαια θα γράψω, ειλικρινά.

Λοιπόν δύο πράγματα.

1)Διευκρίνιση: τα πλάγια γράμματα αποτελούν προσωπικές ιστορίες από τη ζωή μου και τα περισσότερα έχουν κοινό άξονα ένα συγκεκριμένο άτομο, το οποίο μου άλλαξε τη ζωή και με ενέπνευσε να κυνηγήσω τα όνειρα μου.

2) Εάν θέλετε να μιλήσω για ένα συγκεκριμένο θέμα (δεν ξέρω πότε, έχουμε και εξετάσεις 😂) ή να στείλετε απόψεις που θα συμπεριληφθούν σε επόμενα κεφάλαια, κάντε κομεντ εδώ ή στείλτε μου μήνυμα.
Το επόμενο κεφάλαιο θα είναι η αγάπη και ο έρωτας, οπότε δέχομαι εδώ ιδέες ή απόψεις που θα θέλατε να ακουστούν➡

Αυτά από εμένα 😘
#KeepGoing