SAVING FOREVER - COMPLETED 2019

Kabanata 24

Ika Setyembre ng 1995

NAPAHAWAK si Regina sa harapan ng kanyang damit at humugot nang malalim na hininga para sa ganoon ay mabawasan ang sobra-sobrang paninikip ng dibdib niya. Nararamdaman niya na. Malapit nang bumigay ang puso niya. Huwag muna. Piping pakiusap niya sa kanyang puso. Kailangan munang maibigay ni Pancho ang diary na 'yon sa kanyang kuya. Dasal niya ay sana walang mangyaring masama rito.

Pinihit niya pabukas ang pinto ng kanyang silid. Agad siyang naupo sa gilid ng kanyang kama. Nanginginig ang mga kamay na inilabas niya mula sa drawer ng kanyang mesa ang mga gamot niya. Muli ay humugot siya nang malalim na hininga pagkatapos mainom ang mga gamot. Ilang segundo niyang ipinikit ang mga mata nang marinig niyang may kung anong bagay na nahulog sa sahig. Mabilis na nilingon niya ang pinanggalingan ng tunog.

Tahimik lang siya habang pinapakiramdaman ang buong paligid. Rinig na rinig niya ang malakas na hangin sa labas na tila hinahampas ang mga punong nadadaanan nito. Tila galit na galit ang bawat galaw ng mga dahon at sanga ng mga puno.

Bigla-bigla ay nagsimulang magpatay-sindi ang ilaw ng kanyang silid. Bumigay ang bintana at kusang bumukas 'yon at paulit-ulit na tumatama sa hamba ng pinaglagyan nun. Naramdaman niya ang kakaibigang lamig sa buong silid.

Nandito na naman siya.

Tumayo siya para igala ang paningin sa buong paligid. Alam niyang nandito siya. Alam niyang papatayin rin siya nito. Nagsimula siyang magdasal sa kanyang isip. Hindi siya magpapadaig rito.

"Magpakita ka, alam kong nandiyan ka." Sigaw niya. "Itigil mo na ito. Parang awa mo na. Wala kaming kasalanan sa nangyari sa'yo."

Saktong pagtingin niya sa salamin ay nagpakita ang duguang babae sa likod niya. Nakayuko ito pero unti-unting iniaangat nito ang mukha sa kanya. Sumilay ang isang mapang-uyam na ngiti sa duguan nitong mukha. Nakaramdam siya nang sobrang takot. Tila iginagapos ang buong katawan niya. Hindi niya magawang makakilos.

Tumaas lahat ang balahibo niya sa kanyang buong katawan lalong lalo na nang ilapit nito ang mukha sa kanyang tainga. Kitang-kita niya sa salamin ang paglapit nito sa kanya.

"Regina," bulong nito. "Regina..."

"Itigil mo na ito." Nanginginig na pakiusap niya. "Patawarin mo na kami. Alam kong may pagkakamali ang pamilya natin sa'yo pero parang awa mo na. Itigil mo na ito –" napapikit siya nang biglang sumigaw ito kasabay nun ang pagkabasag ng lahat ng mga babasaging bagay sa loob ng kanyang silid.

"Regina!" paulit-ulit na sigaw nito. Tila nakakatakot na musika 'yon na paulit-ulit na tumutugtog sa utak niya. "Regina! Mamatay ka rin! Mamatay ka! Reginaaaaaaa!" Naitakip niya ang mga kamay sa kanyang mga tainga habang pilit na nilalabanan ang ginagawa nitong paggulo sa kanyang isip.

"Tumigil ka na!" malakas na sigaw niya.

Kinapa niya ang mga kamay sa kanyang harapan nang biglang maramdaman niya ang mga kamay nitong sumasakal sa kanya. Umangat ang mga paa niya sa ere. Nahihirapan siyang huminga. Naramdaman niya ang mga namumuong luha sa gilid ng kanyang mga mata.

Dios ko! Tulungan Ninyo po ako.

Bigla ay nabitiwan siya nito na tila may nahawakan ito sa kanyang leeg na tila mainit na pumaso rito. Sobra siyang napangiwi sa malakas na pagbagsak niya sa sahig. Ang kwentas! 'yon ang gintong kwentas na may pendant na cross. Mabilis na napahawak siya sa kwentas na sumilip na mula sa damit niya.

Paanong?

Pero bago paman niya masagot ang sariling katanungan ay naagaw ng atensyon niya ang isang pares ng duguang paa na nakatayo sa harap niya. Unti-unti niyang inangat ang mukha sa may ari ng mga paa na 'yon.