Εμείς οι δυο; Μόνο στα όνειρά σου! |2nd Book|

Παρτ 36

Κλαψουρίζω ασυναίσθητα, κάτι που ακούγεται περισσότερο σαν αναστεναγμός.

Γιατί;

Αισθάνομαι τα χειλη του να σχηματίζουν μια καμπύλη πάνω στα δικά μου. Ανοίγω ελάχιστα τα μάτια μου αντικρίζοντας τα δικά του.

Πάλι αυτό το ρεύμα.

Ευτυχώς η ανατριχίλα μου, με κάνει να συνέλθω από τον λήθαργο μου.

Καταφέρνω να απομακρύνω το κεφάλι μου από το χαμογελαστό πρόσωπό του, μα το σώμα μου μένει στην ίδια θέση.

Δεν κάνω καν τον κόπο να μετακινηθώ. Απλά κοιτάω κάτω προσπαθώντας να διαχειριστώ τις μπερδεμένες σκέψεις μου.

Που κανονικά δεν θα έπρεπε να είναι μπερδεμένες. Γιατί να είναι μπερδεμένες;

Γιατί να χρειάζομαι να το περνάω όλο αυτό; Τι έχω κάνει επιτέλους για να μου αξίζουν όλα αυτά;

Εγώ ήθελα μόνο μια ήσυχη χρονιά, να την περάσω μαζί με τον Κρις, αυτόν που ερωτεύθηκα από την πρώτη μέρα της ζωής μου.

Και τώρα εμφανίζεται κι αυτός ο μπέλας, να καταστρέφει αυτή την υπέροχη ηρεμία και ισορροπία που υπάρχει.

Με ποιο δικαίωμα εισβάλλεις στη ζωή μου και την ισοπεδώνεις;

Με ποιο δικαίωμα έρχεσαι σπίτι μου για δήθεν "μαθήματα κιθάρας";

Με ποιο δικαίωμα με αναγκάζεις να σε βοηθάω στις δουλίτσες σου;

Με ποιο δικαίωμα με φιλάς, γαμώτο;

Υποτίθεται πως με μισεί. Υποτίθεται πως τον μισώ.

Τότε γιατί τα κάνει όλα αυτά; Μα κυρίως... γιατί του επιτρέπω να τα κάνει;

Λίαμ- ελπίζω να σιγουρεύτηκες για μερικά πράγματα μετά από αυτό.

Κοιτάει στιγμιαία τα μισάνοιχτα χείλη μου. Εγώ το μόνο που κάνω είναι να τον κοιτάω.

Να σιγουρεύτηκα; Όχι. Να μου ανατινάχθηκε το μυαλό από το μπέρδεμα; ΝΑΙ

Λίαμ- πιστεύω ότι είσαι έξυπνη κοπέλα. Λογικά θα χειριστείς σωστά το θέμα μας, ε;

Κάνει μερικά βήματα πίσω ψάχνοντας κάτι στις τσέπες του. Βγάζει ένα τσιγάρο μέσα από το πακέτο του, και το ανάβει.