Careless (MaiChard) - COMPLETED

Ikalawang Kabanata

"Are you sure you can travel, Maine?" Katja asked me again for the last time.

Ngumiti ako at marahang tumango. Kasalukuyan kong inaayos ang mga gamit ng kambal dahil pupunta akong Paris para ihatid ang mga papeles ng asawa ni Katja. Since she's not allowed to travel, nagprisinta ako na maghatid ng mga ito sa kanya. Dahil medyo malayo ang biyahe, we decided to leave the twins with Katja with a nanny para hindi na rin mapagod ang buntis.

"Do you remember the name of the hotel? She asked again.

"Britannique, right?" I replied. She nodded repeatedly. Hindi ko na napigilang tumawa.

Ito ang unang pagkakataon na aalis ako papuntang Paris nang mag-isa. Nice, France to Paris will take me 8 hours by Train. Nakakatakot mang isipin, I also want to do this for myself. I need to explore any other places than my niche.

Bandang alas-dose na ng madaling araw ay natapos na akong mag-empake. I am planning to stay sa Paris ng isang gabi lang dahil hindi ako mapakali kung mawala ang kambal ko sa aking paningin. Charm was pretty calm and even told me to enjoy Paris. Theodore, on the other hand, wishes to go with me. Pahirapang explanasyon pa ang nangyari before he agreed to let me go—in exchange with the tastiest pasta available in Paris.

Tumulak ako nang maaga dahil magi-start ang conference ng hapon. If he needs the papers by 10:00, I have to leave now. Nakarating ako sa train station nang bandang alauna at bandang alas nuwebe, nakarating na ako ng Paris. Ito ang pinakamagandang lugar sa France na napuntahan ko. I hurriedly hailed a taxi going to the hotel. Agad ko ding ni-text ang asawa ni Katja at matapos lang ng ilang minuto ay sumagot na din ito. Sabi niya ay nasa restaurant siya ng hotel at kumakain ng breakfast.

Agad lang akong nagcheck-in sa hotel at inilapag ang aking mga gamit sa kwarto at pumunta kung nasaan ang asawa ni Katja. Nakita ko siya kaagad at agad itong lumapit sa akin para halikan ako sa pisngi.

"Thanks, Maine!" Raphael greeted me immediately. "You're a lifesaver."

Agad akong tumawa at inasar siya. "It's because you slept in late before you left from Nice."

Raphael is a Filipino. Sa Pilipinas din ito nagtapos ng abogasya Lumipat lang ito sa France nang nakatanggap ng alok bilang Propesor sa isang Kolehiyo. Base sa kwento ni Katja ay 25 years old lang ito naging abogado. Ngayon ay twenty-eight na siya at may sarili na ring opisina sa Nice.

Kinamot niya ang kanyang batok at nahihiyang ngumiti sa akin. "Naabala ka pa, Maine. Buti na lang napayagan ka ni Thirdy umalis nang hindi siya kasama?"

"Matinding negotiation muna, Raf. Kailangan ko pa siyang hanapan ng pasta rito."

"Napakahilig no'n sa pasta. Mahilig ka din ba, Maine?"

I blushed before finally answering. "His Dad likes pasta."

"I see... if it's not too much to ask, Maine..." his voice trailed off. "Can I know the name of their Dad?"

Ngumiti ako ng pagak at sumagot. "Richard. Richard Faulkerson Jr."

Napatigil saglit si Raphael at agad namang nakabawi. "Richard." He repeated.

I nodded once at niabot na ang mga papeles. Now I'm done doing the deed, it's my time to unwind!

Agad akong nagbihis para umikot sa Paris. Dahil medyo malamig na ang panahon, kahit tatlong patong ang dami ko ngayon ay nilalamig pa din ako. Halos apat na oras din akong naglibot kung saan saan before I finally decided to rest at the hotel. Maraming tao ngayon sa lugar dahil katabi lang nito ang ginaganap na conference na sinalihan ni Raphael. Ang sabi niya, meeting daw ito ng mga abogado from all over Asia na naging sobrang successful sa kanilang field. Sumilip ako saglit sa loob when I felt that nostalgic feeling on my stomach.

20 meters away from me, I saw the father of my children.

My Richard Faulkerson Jr.

May hawak hawak siyang kopita ng alak at kasalukuyang nakikipag-usap ngayon sa iba't-ibang tao. My heart thumped like crazy ngunit para din akong binuhusan ng tubig nang nakita ko ang kasama niya.

It was Trisha.

Nakahawak si RJ sa baywang ngayon ni Trisha na walang tela. His big hand almost covering half of Trisha's waist. It was the same hand that caressed my waist, three years ago. It was the same smile I fell for, when we were still young. And it was the same man that made me the happiest wife alive.

Nang naramdaman kong lumingon siya sa lokasyon ko ay agad kong isinara ang pinto at dali-daling umakyat pabalik ng kwarto ko. Pagkaupo ko sa aking kama ay hindi na napigilan ng mga luha ko ang pagbagsak. All my frustrations, sadness and longing is evident on the screams I made . wala na akong pakialam kung marinig nila ito. All I want is to cry my heart out until I'm satisfied. Nakatulog ako nang umiiyak kaya paggising ko ay magang maga ang aking mga mata. Unable to get up from my bed, I asked for room service dahil kailangan kong kumain. Babiyahe na ako pabalik ng Nice ng ilang oras and pakiramdam ko ay makakaligtaan kong kumain kung hindi ko pa ito gagawin ngayon.

I don't know but the food was bland. Halos wala akong malasahan. Bago ko pa makalimutan ay um-order din ako ng pasta sa baba at kukunin ko na lang bago ako tumulak pauwi. I missed the train I'm supposed to take kaya nadelay ako ng iang oras. Hindi na rin ako nakatawag kay Raphael para sabihing aalis na ako. The hole I'm feeling on my chest since three years ago was enlarged. Pakiramdam ko ay kakainin na ako nito ng buo.

Pagbaba ko sa lobby ng hotel ay agad din akong nagcheck out at kinuha ang order ko para kay Theodore. I was about to leave for the hotel when a strong hand grabbed my arm.

"Nicomaine," RJ's strong accent was screaming with hatred and frustration.

Unti-unti akong lumingon sa kanya, fighting the urge to run and cry again.

"Finally done hiding, huh?" bulong niya sa akin, hindi binibitawan ang braso ko.

Mapakla akong ngumiti sa kanya at umiling. "I'm not yet done hiding, Richard."

Unti-unting lumuwag ang hawak niya sa akin at agad akong lumabas ng hotel, crying again on the process.

Afraid that Trisha might see me, agad akong pumara ng taxi at hindi na lumingon pabalik, afraid that when I see him running to me, I would forget everything and run back to him.