Under His Hoodie

Chapter 7

At nang tumama ang aking mata sa kaniyang mukha ay nalaglag ang panga ko. He was looking at me, and there was a smirk plastered on his face. Shit!

Agad akong bumaba. Hindi na ako nag-abala pang magbihis. I didn't know, though. I just felt like I wanted to meet him—ewan ko. Naguguluhan ako sa sarili ko. Dapat ko siyang sisihin sa palpak niyang plano. Pero naisip ko na kahit anong gawin ko, kung hindi talaga ako makita ni Neo bilang ako, wala rin. It will only be heartbreaking if I blame anyone for my failed attempt at a relationship.

Kumaway siya sa 'kin nang makita ako. Kahit madilim ay lumilitaw ang kaniyang nakakasilaw na ngiti. He lightened up the whole place... like the stars surrounding the moon.

Hindi ako ngumiti. I was just amazed. Nakangiti siya kahit na malungkot ako. Pero paano siya nakakangiti ng ganiyan kung may tao sa harapan niya na halos durog na ang puso? Was he pretending that he was happy? Or he was hiding it through his smile?

A long silence conquered between us. Naghanap ako ng maaring pagtuonan ng pansin. Hindi ko alam. Naiilang ako sa titig niya sa mukha ko.

Oh god! I was unreasonable!

Sabi ko, gusto ko siyang makita. Pero ngayong nasa harapan ko na siya ay wala na akong masabi. Bakit ko nga pala siya tinawagan? Hindi ko alam! Baliw na yata ako dahil gusto ko siya makita!

"U-uhmmm..." I tried to build up a conversation. Pinaglaruan ko ang daliri ko sa aking likod at nahihiyang ginalaw ang aking paa habang nakatingin sa sahig.

"Yes?" wika niya na tila nanunuya. Ngunit nagulat ako nang marinig ang panibagong tono ng kaniyang boses. "I hate your dress, Hellary."

Tumingala ako sa kaniya. Nakatiim bagang niyang pinanood ang mata ko. I saw a glint of anger in his eyes. Huh? It made me confused. Bakit siya galit? Bakit siya nagagalit? I don't get him. He was too hard to distinguish. Too hard.

"It's too revealing..." sambit ko.

Tumango siya at tiningnan ako mula paa hanggang sa aking mukha. Nagkasalubong ang makakapal niyang kilay. "That's why I hate it."

Kumalabog ang puso ko. Tumikhim ako at pinaglaruan ang labi.

"I hate it too."

"Bakit mo sinuot?"

"Kas—"

"Nevermind! Aish!" Ginulo niya ang kaniyang buhok. "I'm sorry, miss. I don't want to see you dress like that. Hindi siguro ako sanay."

It melted my heart. "I understand, Naz."

Lumapit siya sa 'kin. Nagulat ako nang bigla niyang hawiin ang sagabal na buhok sa aking mukha.

"Did you cry?" he whispered right in my face.

Dahan-dahan akong tumango. Tinitigan niya ang mukha ko. "Sisisihin mo pa rin ba ako?" tanong niya na tila bata.

Tumitig ako sa mata niya na kulay abo. Bahagya itong nasisinagan ng buwan na lalong nagbibigay buhay dito. Ang ganda ng mata niya. Kapag tumititig ako sa mata niya hindi ko talaga maiwasan na purihin siya.

Umiling ako.

Dahan-dahan siyang tumango. Wala siyang pinakitang reaksyon. He just stood there and watched my every move. I know. Tama ang sinabi ko dahil umpisa pa lang ay si Neo naman talaga. He was hard to please. Mahirap mapansin niya. Tila kailangan mo pa talagang gumawa ng katangahan sa kaniyang harapan para lang mapansin ka. Hindi ko maintindihan ang sarili ko kung bakit siya ang minahal ko. Siguro ay dahil suplado siya at gwapo? Siguro nga. Ideal man ko kasi ang mga lalaking suplado. Kaya siguro nahulog ako ng sobra pero walang sumalo.

"Wag mong ipilit ang sarili mo sa taong hindi ka gusto. Tao ka, hindi insekto," aniya.

Nagulat ako ng bigla niyang halikan ang aking noo. "Don't waste your time on someone like him. Waste it on someone like me."

Ngumiti siya.

"Hellary."

"Y-yes?"

"I think..."

"A-ano?"

Umiling siya at lumayo. Kitang-kita ko kung paano niya muling guluhin ang kaniyang buhok at ang mariin niyang pagpikit. Hindi ko mapigilang pagmasdan ang kaniyang mukha. Bahagyang gumulo ang kaniyang buhok ngunit ang kagwapuhan niya ay nakakasilaw pa rin.

Napatalon ako nang bigla siyang dumilat at tiningnan ako.

"Hellary," he asked calmly.

"Bakit nga?"

"Answer me honestly, please."

Bigla akong kinabahan. What's with him? Ano na naman ba?

"Okay."

"Are you seducing me?" he asked huskily. Tumingin siya sa aking labi papunta sa aking mukha.

Kitang-kita ko ang kaniyang paglunok. Umalon ang kaniyang adam's apple at ang pagkislap ng kaniyang mata. Nagulat ako sa tanong niya. "S-seducing you?"

"Y-yes," wika niya. "Please stop."

"I'm not seducing you!"

"Hindi ba?" tanong niya. "Your lips look lonely. Would they like to meet mine?"

Nalaglag ang aking panga. Namula ang aking buong mukha. Malakas siyang humalakhak at dinuro ang aking mukha. Kinagat niya ang kaniyang labi at tila tuwang-tuwa sa reaksyon na pinakita ko. Akala ko naman kung anong tanong niya dahil masyado siyang seryoso. 'Yon naman pala ay kabalastugan ang itatanong!

"I'm just kidding." He chuckled.

Umirap ako sa kaniya na ikanatawa niya. He was making fun of me. Hindi ko maintindihan ang sarili ko ngunit tila sanay na ako sa panunuya niya.

Tumingala siya sa langit. Tumingala rin ako sa kaniyang tabi. The stars were shining bright above us. Nagulat ako nang biglang may dumaan na bulalakaw. Oh my god, it was my first time to see a falling star!

Mabilis akong pumikit at humiling.

Hinihiling ko na sana ay may lalaking mamahalin ako tulad ng pagmamahal ko sa kaniya. Hinihiling ko na sana ay dumating na siya habang maaga pa. Hinihiling ko na sana ay maging masaya naman ako pagkatapos ng lahat na sakit na naidulot sa 'kin.

Please, give me a sign.

Nang dumilat ako ay nagulat ako dahil nagtama ang aming mata ni Nazareth. Nakatitig siya sa 'kin.

"Anong hiniling mo?"

Tumingala ako sa langit. Wala na roon ang bulalakaw.

"Hindi pwede sabihin dahil hindi matutupad."

He chuckled. "Spill it."

"Fine." Umirap ako. "Hiniling ko na sana ay mahanap ko na ang lalaking para sa 'kin."

Tumingin ako sa kaniya, "Ikaw, anong hiniling mo?"

Tumingala siya sa langit at ngumiti. Tumaas ang balahibo ko sa katawan dahil ang ganda niyang pagmasdan sa ayos na iyon. Tila isa siyang abstract painting na pinapaligiran ng mga bituin.

"I wished I can fix your heart with my love." He looked at me. "I wished I'm the right guy for you."