~ TESADÜF-Ü KADER ~

🌿🌿🌿Bölüm-2

Bu bekleyişin bir adı olmalıydı. Niçin yaşıyoduk bu dünyada Ya da hayattaki beklentimiz neydi?

Başarı, Mutluluk, Para, Aşk, İntikam.......

Benimki ise HİÇlik....

Yok işte tutunacağım bir dal yok. Yaşamamak için kendime onlarca mantıklı sebepler bulabilirim. Defalarca niyetlendim intihar etmeye ama yapamadım işte. Allahın bana verdiği canıma zarar versemde yok edemedim. Belki taşıdığım yük başkalarına göre hafiftir ama ben daha fazla taşıyamıyorum bazen tükeniyorum. Ağır geliyo yaşadıklarım.

Dayanamıyorum ama Alıştım, ne kadar saçma bi cümle değil mi? Ama böyleyim işte alıştım....

Bir can gitti benim yüzümden, nasıl dayanır insanın vicdanı?

Hiç beklemediğim anda ikisine de doyamadan gittiler ummadığım anda gittiler benden. Önce annem gitti benden sonra babam alındı benden.

Dayanır mı bu küçük yürek koca acıya?

Sığar mı bu acı bu çelimsiz bedene?

Sığmadı,.. Sığmıyor....

Onlar toprağa karıştığı gün yazım kışım bir oldu.
Dünya başıma yıkıldı da kimseler duyamadı içimdeki çığlığı,Yüreğim yandı ama kimseler göremedi....
Ama insan ne kadar istemesede alışıyo yokluklarına, hatta korkuyo unuturum yüzlerini, seslerini, anılarını diye ..

Üzerimden çekilen örtüyle irkildim birden. Yine o minnacık bedeniyle yatağıma çıkmaya çalışıyordu, tırmanmaya desem daha iyi😊

Belki dünyada beni tutan tek şey VEDA.
Annemin bizi bırakırken bıraktığı hediye.

Annem doğumda öldü. Ne acı ama değil mi? Bu yüzden bizde kardeşimin adını Veda koyduk . Belki büyüyünce çok kızacak bize, belki kendini suçlayacak hatta her ismi söylendiğinde acı çekecek ama o da alışır benim gibi..

Ufacık bedeniyle kocaman gülümsemesiyle bna aile olmuştu bu küçük cadı.

Annem öldükten 2yıl sonra babamda evimizdeki yangın sonucu öldü. Koca dünyada ben ve kardeşim kaldık başbaşa.

Hala yatağa çıkmaya çalışan minnağıma baktım oldukça yorulmuştu. Zor iş tabi yatağa tırmanmak yada tırmanmaya çalışmak. Suratına bakınca kahkahayı patlattım. Nefes nefese kalmış görende uzun yol koşmuş zanneder. Bence annem ve babamdan güzel genleri veda almış bnada çirkin genler kalmış, hatta bazen babam bni doğurmuş olabilir die düşünmüyo değilim 😊 yataktan inip vedayı kucağıma aldım yatağa uzandık. Kollarını boynuma öyle güzel sardı sıkıca bu anın durmasını isteyebilirim ama maalesef veda hanım kıpraşıp durdu yatakta suratıma şaplağıda yiyince yatak keyfim burda sona erdi yataktan kalktım

'elin de ağırmış vicdansız. Ayıp ayıp ablaya vurulur mu kızım ya '

söylene söylene yürümeye başladım. Tabi ki söylendiğimle kalıyorum ufacık çocuk bni ne anlasın. Banyoya giderken veda da arkamdan geliyodu kapıyı açıp vedayı kucagıma alıp musluğu açtım ben yüzünü yıkarken o da ellerini suya doğru çekiyodu

bi fark daha ben sudan nefret ederim veda ise tam tersi suyu çok sever banyo yaptırırken hiç zorlanmam bu da bnm güzel şansım.

Vedayı indirip bnde yüzümü yıkayıp banyodan çıktık kolları ıslandığı için odaya yolladım, mutfakta çayı koyup odaya geldim üzerini değiştirip saçlarını taradım bnde üzerimi değiştirip mutfağa geçtik.

Bazen zorlanıyodum yalan yok ama hiç isyan etmiyodum niye veda var die. O bna kalan tek mirasım,emanetim, ailem insan nasıl gücensin ki. Hatta o olmasaydı belki teşebbüs ettiğim intihar girişimim başarıyla sonuçlanırdı. Ailemin durumu iyiydi orta halli bi aileydik fakir bi aileye göre, zenginlere göre ise fakir sınıfındayızdır kesin. Onlar öldükten sonra kalan mirasın bi miktarını paraya çevirdim bankaya yatırdım geriye sadece bir tane bahçemiz kaldı. Yaşım 19olduğundan vedayı benden almadılar gerekli şartları sağladığım sürece yanımda kalabilirmiş. Üniversiteye giderken kreşe bırakıyorum bazen de bizim kızlara bırakıyorum. Akrabalarımız başka şehirdeler bizi götürmek istediler ama büyük bi kavga ve dil dökmem sonucunda hiçbir yere gitmedim, Bizim akrabaları pek sevem hem koca kızım kimsenin evinde sığıntı olarak yaşayamam. Bi kırtasiyede çalışıyorum boş zamanlarda hazır para çabuk biter eger bunu önce akıl etmeseydim herşey çok kötü olurdu bnm için.