SORUNLU (DÜZENLENİYOR)

Cenk,masal anlat bana

Bora'nın sözleriyle donup kalırken birşeyi fark ettim.O haklıydı.Biz onunla son zamanlar da hiç ilgilenmemiştik.Batu için Eylül vardı,bende Derin ile uğraşıyordum.Ona hiç nasıl olduğunu sormamıştım.Gülümsüyordu ama bunun sahte olduğunu anlayamamıştım.Hep güçlü gibi duruyordu.Annesi onu doğururken öldüğü için hep kendini suçlamıştı bugüne kadar.Babası o 15 yaşındayken başka bir kadınla evlenmişti.Ben bu kadar acı çektiğini bilmiyordum ki.Batu yerinde hiç hareket etmeden dururken Bora kızarmış yeşil gözlerini benim üzerime çevirdi.

"Sen de aynısın Cenk. Tek siz acı çekiyorsunuz,tek sen sevdiğin insanı kaybettin.Bu kadar süre hayata küstün ama ben senin yanındaydım,hala da yanındayım.Sizde keşke benim yanımda olsaydınız."

Kapıya yönelmişken Batu kolunu tutarak onu durdurdu.

"Bora,ben...ben böyle olduğunu bilmiyordum.Üzgünüm seni hiç fark edemedim.Ama seni ne kadar çok sevdiğimi biliyorsun,sen bizim küçük,çelimsiz kardeşimizsin.Uyuşturucu kullanıp kendine zarar vermeni istemiyorum.Kollarında bu morlukları görmek istemiyorum.Bağımlı olmadan bırak şunu kullanmayı."

Bora alayla sırıttı.

"Üzgünüm küçük,çelimsiz kardeşiniz çoktan bağımlı oldu.Ayrıca sadece uyuşturucu kullanıyorum,kanser değilim."

Batu'nun eli onun kolundan kayarken yutkunup sordum.

"Bağımlı mı oldun?"

Lütfen hayır de.Sen çok zayıfsın kaldıramazsın ki.

"Bana baksanıza!!Vücudum onu istiyor.Kendimi zor tutuyorum.Kaşınıyorum."

İkimizde Bora'ya bakarken Batu fısıldadı.

"Hayır,bağımlı değilsin,değilsin dimi?"

Bora cebinden küçük beyaz hapların olduğu bir paket çıkarttı.Tam açıp birini alacakken onun yanına koştum ve poşeti alıp yere attım.Poşeti ayağımın altında ezerken kocaman açılmış gözleriyle bana bakıyordu.

"Ne yaptın sen!!"

diye bağırdı.Elleriyle omzumdan itip bağırmaya devam ediyordu.

"Ne yaptın sen gerizekalı!!Ne yapacağım ben şimdi?

sesi sona doğru fısıltı gibi çıkmıştı.Batu gelip onu kollarından tutarak hareket edememesini sağladı.

"Bırak beni!!Uyuşturucu bulun bana!"

Bora'nın karşınına geçip ellerimi omzuna koydum.

"İyi olacaksın Bora,sadece dayan biraz."

Derin derin nefes alırken,konuşmaya başladı.

" Tamam,ben iyiyim...iyiyim...iyi olacağım...herşey düzelecek....bunu başarabilirim...evet bunu yapabilirim....KİMİ KANDIRIYORUM?BEN HİÇ İYİ DEĞİLİM...HİÇBİRŞEY İYİ OLMAYACAK...BAŞARAMAYACAĞIM!!"

Sonlara doğru çırpınıp bağırmaya başladı.O sırada merdivenlerden aşağı Derin inmeye başladı.

"Ne oluyor?Bora."

hızla yanımıza gelip Bora'ya baktı.

"Bora iyi misin?Ne oluyor ya?Niye bu kadar sık nefes alıp veriyor?"

"Derin yukarı çık."

Dönüp bana baktı ve yeni uyandığı için yarı açık gözlerini ovaladı.Omuzlarını yukarı kaldırıp indirdi.

"Hayır çıkmıyorum."

Çok çocukça davranıyordu.Bora'nın kızaran gözlerinden yaşlar dökülmeye başlayınca kendimi daha fazla tutamayıp tüm sinirimi çıkarmak istercesine bağırdım.