Love and Desperate (On-going)

Three

Scarlett's pov

"BUNSOOOOO!" sigaw na sabi ni ate shean habang malakas na sunod sunod na katok ang naririnig ko sa kanya mula sa pinto kaya naman sobrang kabado ako at dali daling binuksan ang pinto

"What happened!?" Sabi ko agad

"Your mom wala siyang Malay!"

"Whaaaaat!"

Kaya naman tumakbo agad ako sa kwarto ni Mom and pagkarating ko don ay buhat na Siya ni kuya at dali dali kaming sumakay nang kotse

"Sesanghe!" Sigaw ko ay Tila di mapakali

Habang nagdadrive si manong ay tinawagan ko na si manang na Siya muna ang bahala sa bahay ay kung matutulog Siya ay pakisarado nalang lahat nang pinto lalo na madali ng araw palang. At matapos ang ilang minuto ay nakarating na agad Kami sa ospital kaya dinala agad Siya sa emergency room kaya kina usap ko agad si hyung

"Hyung! What happened" nangangatal na tanong ko

"We don't know, we don't know bunso basta ang alam ko lang umakyat Kami sa kwarto ni mom bago Kami matulog tapos pagkapasok namin ay nakita ko si mom na nakahiga na ay walang malay" naiiyak na rin na sabi nya habang nakaalalay sa kanya si ate shean

"! Why is this happening? Kanina Lang okay pa kaming naguusap then tuwang tuwa pa Siya"

"Wala kabang napansin habang naguusap kayo?"

"I don't know okay naman Kami except bago Kami nagusap ay nakita ko siyang hawak nya ang dibdib nya at nang makita nya ako ay bigla siyang umayos nang upo"

"Sesanghae"

Yun lang rin ang nasabi nya at maya maya pa ay lumabas na ang doctor at kinausap Kami nang doctor at gulat ba gulat Kami nang malaman namin na matagal na palang may sakit sa puso si mommy at may butas na ang puso nito at Hindi manlang nya sinasabi sa amin yun, sabi naman nang doctor ay dapat nang agapan ang sakit na yun dahil lalala daw ang sakit non kaya naman lumayo na ako at Hindi na nakinig pa dahil naiiyak na ako

At nang makarating ako sa may terrace nang ospital at doon tumulo nang tumulo ang luha ko at Hindi ko mapigilang Hindi mainis dahil kausap nya ako kanina ay Hindi manlang sinasabi ang totoong lagay nya. Narinig ko naman may papalapit sakin at alam kona kung sino ito

"Are you okay dude?" Si hyung

"Ye"

"you should go home, it's already late Kami na ang bahala kay mom babalitaan nalang kita"

"Of course not"

"Please bunso?"

"No"

"Hays okay okay, but please stay there kasama namin nagaalala ako sayo e"

"I'm okay hyung just go there, I don't need you here"

"Tch okay I won't force you if you need me just go there okay?"

"K"

At ayun nanatili ako roon hanggang sa mag umaga na at kasalukuyang iaakyat na si mom sa room nya pagkaakayat doon ay inintay ko lang umalis ang mga doctor at nurses at kinausap ko na agad ito

"Mom why didn't you tell us" malumanay na sabi ko

"I ju- just don't want want you to worry, both of you."

"Sesanghae mom, kalagayan nyo yan! Sa tingin nyo ba Hindi Kami mag alala sayo kung nalaman namin! Mom, tatatlo na tayo and Hindi mo parin nagawang sabihin samin, malala na pala ang lagay nyo Hindi mo manlang sinabi" iritadong sabi ko

"Scarlett!" - sigaw ni hyung kaya alam ko nang Galit Siya sakin

"Why Pon? Masisisi mo ba ako? Kalagayan yan nang health nya at Hindi manlang sinasabi satin!

KATAHIMIKAN

Walang naimik sa amin si hyung na kasalukuyang nakatingin sa bintana ay Hindi naimik habang nasa likod Lang ang asawa si mom naman ay nakatingin lang sa kisame na halatang nagiisip at ako naman nakatayo lang nakatingin sa kawalan

Thankyouuuuu!