Zawgyi
*ေႂကြ*
"ဒီေန႔သခင္ေလးအိမ္ဘက္ကိုလာစရာမလိုဘူးတဲ့"
အေဒၚႀကီးစကားအဆံုးေခါင္းငိုက္စိုက္က်လာတဲ့လူကက်ေနာ္ရယ္ပါ။
ဘယ္ေလာက္ဘဲဒဏ္ရာရေနေန သူ႔အနားအျမဲ႐ွိေနရင္အဲ့ဒဏ္ရာသက္သာသြားတယ္ထင္မိတယ္။"Waeyo? အေဒၚႀကီး.."
မ်က္ႏွာငယ္ဆိုမိေတာ့ အေဒၚႀကီးက အျပစ္တင္ေလရဲ႕...
"Chanyeolေလး႐ယ္ဒီေလာက္ဒဏ္ရာေတြရၿပီးလမ္းေလ်ွာက္လိူ႔မရတာေတာင္မွအိမ္မႀကိီးဘက္ကိုဘာသြားလူပ္ခ်င္ေသးတာတုန္း..ကိုယ့္ဖာသာဒဏ္ရာရေအာင္ေဆာ့တုန္းကေဆာ့ထားၿပီးေတာ့"
မသိဘူးသူ႔ကိုမေတြ႕ရမွေရာဂါကပိုရင့္တာ..
"ဒါေပမဲ့..သခင္ေလးအလုပ္ေတြဘယ္သူလူပ္ေပးမွာလဲ..."
"ဝန္းထဲမွ အလုပ္သမားေတြ အမ်ားႀကီးပါကြယ္..ကဲ..ၿငိမ္ၿငိမ္နားေတာ့....ခဏေနဆရာဝန္ကေဆးေတြလာစည္းေပးလိမ့္မယ္...."
အ့ံျသသြားသူကက်ေနာ္ရယ္ပါ။
"က်ေနာ္ဆရာဝန္မေခၚထားပါဘူး.."
"Baekကေလး က ေခၚေပးခိုင္းလိူ႔တဲ့ေလ"ဆိုပီးအေဒၚႀကီးေျပာၿပီးထြက္သြားခ်ိန္အထိ က်ေနာ္ဟာ အေပ်ာ္လြန္တုန္း...
သခင္ဟာေလဒဏ္ရာေပးလိုက္
ေဆးေပးလိုက္...
ဒါနဲ႔မေန႔က သခင္ေကာ ဘာမ်ားထိခိုက္မိသြားေသးလဲ မသိပါဘူး
စက္ဘီး နင္းရေတာ့ေျခေထာက္ေတြမ်ားေညာင္းေနမလား။
ေရေႏြးမစိမ္းရတဲ့ေျခေထာက္ေလးေတြအေၾကာမေျပဘဲ႐ွိေနမလားဆိုၿပီးေတြးရင္း
ကိုယ့္ေျခေထာက္ကိုယ္ၾကည့္မိေတာ့
ေျခေထာက္ေပၚက ဒဏ္ရာပရပြကေလွာင္ရယ္ေနေလရဲ႕....ကိုယ္ဟာေလ ကိုယ့္အသက္ထက္
မင္းမ်က္ႏွာညႇိဳးမွာစိုးရိမ္သူမ်ိဳးပါ။"Chanyeol shi ေဆးစည္းၿပီးသြားရင္ၿငိမ္ၿငိမ္ေနအံူးေနာ္...ေဆးကအနာက်က္ျမန္ေတာ့မနက္ျဖန္ေလာက္ဆိုက်က္ပါၿပီ...."