Live To Love You

~22~

Πριβιουσλι:

-χοσπιταλ φορ σοουλς

Τουντεεειιιι:

Και ήταν εκει για άλλη μια φορά...

Καθις POV

(μικρο flashback για όποιον δεν θυμάται)

Νινα: Ξερω, μην ανησυχείς ολα θα τελειώσουν και θα ειμαστε μια χαρα...

Καθι: Μακάρι...Πάμε στον Σταύρο! Της ειπα και μπηκαμε ξανά στο δωματιο. Η μαμά μου βγήκε να παει να πάρει έναν καφε όποτε μείναμε εγω, η Νινα και ο Σταύρος στο δωματιο.

Καθι: Πως αισθάνεσαι? Τον ρωτησα και κάθισα δίπλα του.

Σταύρος: Καλα είμαι, πονάει λιγο το χερι μου, αλλά είμαι Ενταξει.

Νινα: Σταύρο, μίλησα στην Καθι, ξέρει....

Σταύρος: Καθι...

Καθι: Δεν χρειάζεται να μου πεις τίποτα απλά ανάρρωσε για την ώρα. Ειπα και του χαμογέλασα, σαν να του λεω ότι ολα θα πανε καλα. Πρέπει να σκεφτομαι αισιόδοξα και να έχω εμπιστοσύνη στον Σταύρο... Παντα ξέρει τι να κανει...
Δεν ειπε κατι απλά μου χαμογέλασε... Επρεπε να ξεδιαλυνω το μυαλό μου όποτε αποφασισα να πάω στο μπαλκόνι του ορόφου.

Καθι: Εγω πάω μια βόλτα, θα γυρίσω σε λιγο.

Νινα: Ενταξει αλογόμυγα μου, εδω θα μαστε! Μου ειπε και μου χαμογέλασε.
Της χαμογέλασα πίσω και αφου βγηκα από το δωματιο, εβγαλα το κινητο μου, ξέμπλεξα τα ακουστικα μου, τα έβαλα στα αφτια μου και έβαλα την μουσική στο τέρμα... Όλοι μου λενε ότι δεν κανει καλο που την έχω στο τέρμα, αλλά πραγματικα δεν με νοιαζει... Η μουσική μου είναι το μόνο πραγμα που μπορεί να με χαλαρώσει και να με κανει να σκεφτω καθαρά. Έτσι βγηκα στο μπαλκόνι του ορόφου και ακούμπησα τους αγκώνες μου στο κάγκελο, και απλά έβλεπα την θεα και άκουγα μουσική.
Τοτε κάποιος μου τράβηξε το ακουστικό. Τι φαση ανθρωπε μου! Έτσι και σε ανακαλύψω είσαι ντεντ! Αν πεθανω τωρα να θυμάστε τι καλο παιδακι ήμουν, και η μόνη μου διαθήκη είναι ότι αφήνω τα παντα στην Νινα, Ευχαριστω που ακούσατε την διαθήκη μου!
Αφου ξεπέρασα το σοκ προσπάθησα στο σκοτάδι να καταλάβω ποιος ήταν ο μανιακός δολοφόνος που μου έβγαλε το ακουστικό! Τοτε αναγνώρισα το πρόσωπο! Αχαααα! Δεεεεεν παιδιαααα, απλά δεεεεεν!!! Έχω συμφιλιωθεί με το κάρμα ότι ολα θα πανε σκατα, δεν υπάρχει άλλη εξήγηση! Αλλά κάτσε γιατί είναι παλι αυτος εδω! Δεν έχω καμία απόλυτος ορεξη να τσακωθώ αυτή την στιγμη!

Καθι: Πραγματικα αν έχεις ορεξη να τσακωθούμε πήγαινε κάπου αλλου, ειλικρινά δεν έχω ορεξη! Ειπα και κοίταξα ξανά τους δρόμους της Αθήνας.

Κώστας: Πίστεψε με ούτε εγω έχω. Ειπε και έβαλε στο αφτι του το ακουστικό. Ωραιο τραγουδακι ακους, γαματοι οι Twenty Øne Piløts (fangirling εγω εδω μονω μου😁). Εεεεε οκ μόλις έκανε ένα βήμα για να τον συμπαθήσω!!

Καθι: Σου αρέσουν οι TØP. Τον ρωτησα με σηκωμένο φρύδι, καθώς ήμουν σοκαρισμένη AF!

Κώστας: Ναι τους πάω πολυ! Ειπε και άρχισε να σιγοτραγουδάει το τραγουδι που έπαιζε! Οκ my heart melts right now!! Ελάτε να με μαζέψετε καλεεεεε!

Κώστας: Να σε ρωτήσω κατι? Μου ειπε και με κοίταζε με αυτο το υπεροχ... εεε εννοώ απλά με κοίταζε.

Καθι: Ρωτά.

Κώστας: Μπορώ να σε πάρω μια αγκαλιά?!

________________

Χελλοοο παιδακιαααα! Τι κανετε βρε! Ελπίζω να σας αρεσε το κεφαλαιο! Αλλά ρε ΚΑΝΤΕ ΚΑΝΕΝΑ ΣΧΟΛΙΟ δεν δαγκώνω! Νταξει τσιλαρω! Με συγχωρείτε γίνομαι οξύθυμη ωρες ωρες!

Νομίζω όλοι ξέρουμε το Main Question που δεν χρειάζεται καν να το γραψω!

Ματς Λοβ Έλενα❤️