Where it all started! (bxb)

8

'Ha die Seb, jij gaat mij nu is even vertellen hoe het gisteren was.' gilt Kaya enthousiast zodra ik het lokaal binnen loop.

Ze rent naar me toe en begint voor me te springen.

'Vertel, vertel!' gilt ze nog altijd springend en in der handen klappend.
'Doe effe rustig Kaai.' zucht ik geïrriteerd.

Ik loop naar mijn plek en ga zitten.

'Ik vertel het zo wel.' fluister ik wijzend naar de docent die zijn les wil beginnen.

Ze knikt en met een grote grijns luistert ze naar de docent. 

Die middag zit ik samen met Stevan op mijn bed. De dag is voorbij gevlogen, ik heb alles verteld aan Kaya. Ze was super lief en heel enthousiast. Ik laat me op mijn rug vallen en staar naar het plafond. Na een poosje voel ik Stevan naast me komen liggen. Voorzichtig schuift hij tegen me aan en zo liggen we stil, arm tegen arm, naar het plafond te staren. Ik verstrengel mijn hand met de zijne en kijk dan opzij. De vlinders in mijn buik hebben het behoorlijk druk.

'Stevan?'
'Seb.'
'Hoe wist je eigenlijk dat ik op jongens val? Ik bedoel, ik wist het zelf niet eens.'

Hij grinnikt en kijkt me dan aan.

'Dat wist ik niet, het was een gokje.'

Even is het stil.

'En het was de gok zeker waard.' Zegt hij dan zachtjes.

'Stevan?' Zeg ik na een poosje weer.
'Ja?'
'Ik weet het niet meer.'
'Wat?'
'Wat ik wilde zeggen.'

Hij lacht. Zijn lach is zo aanstekelijk en ik grinnik zachtjes mee.

'Stevan?' Begin ik weer.

Stevan slaagt een diepe zucht en kijkt me dan aan.

'Wat is er nou dan?' Zegt hij nog altijd lachend.
'Ik vind jou lief.'

Zijn wangen worden rood en hij kijkt weer terug naar het plafond. Niet de reactie die ik gehoopt had.. Maar dan gaat hij rechtop zitten en doet hij iets waarvan ik dat nu nog nooit had zien aankomen. Hij komt boven me hangen en kijkt me diep in mijn ogen aan. Zijn wangen zijn nog altijd rood. Door zijn grijns zie ik de schattige kuiltjes in zijn wangen.

'Ik vind jou ook lief.'

Blij kijk ik hem aan. Ik sla mijn armen om zijn nek en trek hem naar beneden waardoor hij nu op mij ligt. Hij knuffelt me stevig terug. Ik plant een kusje op zijn voorhoofd. Zo blijven we nog een helepoos liggen, tot we verstoord worden. Mijn moeder staat in de deur opening. Zonder te kloppen. Ik kijk haar boos aan. Snel klimt Stevan van me af en gaat voor mijn bed staan.

'Maham!' Zeg ik boos. 'Je zou eerst kloppen, eerst Mel en nu jij.'
'Het eten is klaar. Eet je mee Stevan?' zegt ze, wat ik zojuist zei compleet negerend.

Met een knalrood hoofd knikt hij.

'Graag.' Zegt hij zacht.

Boos loop ik langs mijn moeder mijn kamer uit. Ze heeft ons moment verpest. Het zal wel in de familie zitten. 

Na het eten besluit ik met Stevan mee naar zijn huis te fietsen. We fietsen weer langs het meertje.

'Zullen we hier is gaan zwemmen, Seb?'
'Ja, goed idee.' Zeg ik enthousiast.

Misschien kunnen we dan picknicken,ik zie het al helemaal voor me. Zachtjes lach ik.

Als we eindelijk bij Stevans huis zijn heb ik eigenlijk geen zin meer om dat hele stuk weer terug te fietsen. Ik ben nog nooit in Stevans huis geweest. Het ziet er heel gezellig uit. Het is niet een groot huis, maar dat maakt me weinig uit.

'Mijn ouders zijn niet thuis, kom je even binnen?'

Ik knik waarna we samen naar binnen lopen. Er hangen kleine schilderijtjes in de gang. Ook de kamer ziet er erg gezellig uit, overal plantjes en warme kleuren.

'Kom.'

Hij pakt mijn hand en neemt me mee naar zijn kamer. Ik kijk mijn ogen uit. Zijn deur is beplakt met stikkers, op zijn ene muur staat graffiti. En in het midden staat een heel groot 2 persoons bed.

'Jij hebt echt een gave kamer.' Zeg ik met open mond.
'Thanks, de graffiti heb ik zelf ontworpen.'

Lachend duwt hij mijn mond dicht en geeft er dan een kusje op.

'Straks stelen de kaboutertjes je tong nog.' Zegt hij lachend.

De grap is zo slecht dat ik erom moet lachen. Lachend vallen we op zijn bed.

'Dit bed ligt zo lekker!'

Ik duw mijn gezicht in zijn kussen en snuif zijn geur op.

'Je mag hier wel blijven slapen.'

Ik denk even na. Ik denk nooit dat ma dat goed gaat vinden.

'Als je dat wil natuurlijk hè, het moet niet.'

Ik knik glimlachend.

'Ja lijkt me leuk. Ik stuur even ma een berichtje.'

Snel pak ik mijn telefoon en stuur ma dat ik vanavond bij Stevan blijf slapen. Ik wacht niet op haar reactie, maar leg mijn telefoon gewoon weer weg. Het boeit me niet of ze het goed vindt of niet.

'En? Mag het?' Vraagt Stevan.
'Weet ik niet, but I don't care.'

Hij lacht weer even en geeft me dan nog een kus.

'Zullen we maar gaan slapen dan?'

Ik knik. We kleden ons uit tot we alleen onze box-shorts nog aan hebben en kruipen dan onder de dekens. Ik kruip dicht tegen Stevan aan. Hij slaat zijn armen om me heen. Na een poosje trekt hij me nog dichter tegen zich aan. Totdat zijn adem regelmatiger wordt en zijn greep verslapt. Even daarna val ik ook in een diepe droomloze slaap.

4 oktober 2018