IN BETWEEN (Codename R.O.S.E Series)

CHAPTER 2 : Former occupation

‘Your former occupation does not describe of the person you really are. It is in fact describe of the person you have become.’

‘The game has just begun.’  Mariin lamang niyang tiningnan sa nanlilisik na mga mata ang pinuno ng mga trackers na halos mabuwal na sa pagkakatayo. Walang bakas ng takot at pagkabahala ang maaaninag sa kanyang mga mata at kampante lamang niya itong tinalikuran.

Habang sa di kalayuan ay umaalingawngaw ang sirenang palatandaang may nakapasok na pangahas sa ekslusibong lugar na iyon.

Mabilis at maingat siyang tumakbo patungo sa gusali ng JAEWON T.R.C. Alerto ang mga matang nagmamasid sa bawat madaanan. Tahimik ang bawat kilos na sa bawat pag-apak ng mga paa'y hindi kababakasan ng anumang palatandaan na wari ba ay halos hindi na umaapak ang paa sa lupa dahil sa pinaghalong bilis at magaang kilos.

‘Intruder Alert! Intruder Alert!’ Walang katapusan at nakabibinging alingawngaw na alarma sa buong gusaling iyon na kanyang puntirya.

She needs to get as far away from the body of the head tracker dahil sa GPS na hawak nito na maaaring mag-turo sa kanilang kinaroroonan. At siguraduhing walang maiiwang bakas na makapag-tuturo kung nasaan siya at kung ano ang maaaring pakay niya sa lugar na iyon. To avoid more complications.

When she was a kid, she had spent all her free hours in the forest near home dahil doon siya sinasanay ng kanyang ama sa iba't-ibang uri ng pakikipaglaban. Kaya naman alam na alam niya ang kalikot ng gubat bukod pa sa kinabisado na niya ang buong lugar na iyon ng JAEWON T.R.C sa tatlong araw niyang pagmamanman.

Hanggang sa lumaki siya at maging leader ng mga guerrillas, at tumuloy sa pagiging mercenary niya dun na nahasa ng tuluyan ang kanyang kakayahan. Her skills had been honed to supreme sharpness and none could touch her, much less catch her.

She had become far more deadly that even a silver bullet couldn't tame her or even kill her.

Natuto siya ng maraming bagay ng dahil sa mga karanasang iyon.

She wouldn't be stupid. She'd avoided six trackers and had taken them out a while ago. Madali na para sa kanya ang lusutan ang sino mang puwedeng humarang.

She stop to listen.

She had to wait a moment before she could hear anything. She had taken her time and listen and move faster as her father had taught her.

Kitang-kita niya sa di kalayuan sa buong paligid ng gusali ang mahigit sa dalawampung bantay na lalo pang naging alerto at hinanda ang mga naglalakihang armas na nakasukbit sa balikat ng mga ito.

May higit sa sampo ring bantay na lumabas mula sa loob ng gusali at tinahak ng mga ito ang kagubatan patungo sa kung saan niya iniwan ang katawan ng pinuno ng mga trackers. Sigurado siyang ang pakay ng mga iyon ay ang hanapin at tugisin siya.

‘A bunch of stupid ass!’ Lihim siyang napangiti. Dahil wala siyang balak maghintay sa mga ito at lalo na ang magpahanap.

Gaya ng inaasahan. Kumagat nga ang mga ito sa kanyang ipinain para hanapin at tugisin siya. They became her hunter-- and she-- their mere prey.

But little did they know.-- Her father had always told her that when hunted, the only thing to do was turn hunter-- become a hunter yourself-- and eliminate the threat entirely.

Nakangisi siyang bumaba sa kanyang inakyatang puno at lumigid paikot kung saan lumiko ang mga ito. Ngayon baliktad na ang sitwasyon siya na ang tumutugis sa mga ito.

Her gaze searched the woods. Are you there? Are you all waiting for me?

‘Turn hunter. Eliminate the threat.’