Dating SEVEN 11

Magsimula sa umpisa
                                    

" No-- no, baby. Hindi ka kawawa. Hindi ibig sabihin na wala ang Daddy mo saatin ay hindi ka na niya mahal. Mahal ka ni Daddy mo kaya hindi ka kawawa. He love us. " I said as my tears began to fall.


I'm sorry anak. Kasalanan talaga 'to lahat ni Mommy.

" Promise, hindi man sa Birthday mo... makilala mo pa rin si Seven. I promise. "


***


The next day, pumunta uli ako sa restaurant. This time...he saw me. Nagkatinginan kami.


And God, Pakiramdam ko sasabog ang puso ko. I was sweating, I didn't think magkakaharap kami ng ganito kalapit. Kaagad! He opened the door when I was gonna open it kaya nagkasalubong ang mukha namin. The mere thought of it makes me feel like fainting! Right here, right now! It's him. That faint smell of his cologne makes my nose tingle a bit. Naramdaman ko bigla ang init na sumisilay sa pisngi ko. 

" Se-- "

I utter his name but he just...left. Nagtuloy tuloy siya sa paglabas, without glancing back he greeted someone. That...kinda hurts. Being brushed off. Even though in the past he did the same thing. It's kinda hurts me now. Before I was brimming with unusual confidence, but now I don't think I can. Nanlulumo akong umalis. I'm fine for today... Maybe I'll talk to him some other time. He seems busy.

Then the day after that.

And the day after our daughters birthday, I continued to approach him. Pero ni isang salita wala siyang binanggit. It's the usual cold Seen. I said usual but I can't get used to it. I noticed, these past few days I'm always coming here...that he stopped smiling. Hindi na siya yung dating Seven na nag uumapaw sa energy, na sa tuwing mahahagip siya ng paningin ko lagi siyang nakatawa. At na sa tuwing titingin ako sa kaniya...nakatitig din siya.

And..so far for me being an adult..bigla ko na lang naramdaman na maiiyak na naman ako.


Oh No, No, No Madison! Not here!

sabi ko sa sarili ko sabay tayo. I don't think I can stay right here anymore. Maybe I'm just tired. Pagkatapos kasing makatulog ni Maggie didiretso na ako dito. Maghihintay hanggang magsara sila..I'll even let Chandra say things that she wanted, pero walang magpapaalis saakin. But...Seven won't come out until I go home. Kaya hanggang ngayon wala parin akong nasasabi sa kaniya. Yes, I still has my stubborness, but not that flashy anymore. I also stopped wearing high heels and dresses just like I used to before..well because it's dangerous to walk around in heels lalo na at hindi ko na minsan madistinguish ang kulay sa mga stop light. I can't wear bold red dresses or clothes because...umm, I don't even know if it's Red, green, violet anymore.

I'm so pathetic.
Kung lang sana...

My thoughts were cut with a thud. Dahil nga nakatungo ako habang naglalakad palabas ng Restaurant, natabig ko yung isang waiter na may dalang mga pagkain at inumin.

This...not again!

How can you be so clumsy Madison!! Ugh!!!

Napapikit na lamang ako ng mariin habang sinusubukang tumayo, pero napapasaldak lamang ako paupo dahil madulas ang sahig dahil sa sauce ng pasta na sumambulat saakin at sa sahig. Just kill me right now.

Buti na lang tinulungan ako kaagad nung waiter at inilalayan ako patayo. Naramdaman ko namang nahulog yung mga pasta ng spaghetti galing sa ulo ko. Gosh, this is so embarrassing! I hope he didn't —

There we made eye contact. Nakita niya?

For a second I thought he'll approach me and help me... just like before. But that's just my wishful thinking. Nag iwas siya ng tingin at kinausap yung isang waiter. Pagkatapos noon at tumalikod na siya at nawala papuntang kitchen. Agad namang lumapit saamin yung waiter na kinausap niya.

Seducing SEVENTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon