Kalbimin Mimarı

1.2

İyi okumalar!

Bölüm şarkısı; Redd - Nefes Bile Almadan

🍃

Öyle bir seveceksin ki, yüreğinden kimse ayıramayacak. Ve öyle birini seveceksin ki, seni gözleriyle bile aldatmayacak. (Can Yücel)

Dün gelen mesajdan sonra huzursuzlanmıştım. "Neden?" diye sorarsanız. Benim yakınımda bir yerlerde olduğundan daha önce de bahsetmişti ama Asrın'la konuştuklarımı duyacak kadar yakın olması benim tedirgin olmama yetmişti. Bu nedenle yemeği yarım yamalak bitirip hemen otele dönmüştük. Zaten yemekten sonra ne asrını, ne arası görmüştük. Akşam yemeğine inmediler.

Şuan ise hazırlanmış bir vaziyette, kahvaltıya inmek için sılayı bekliyordum. Hanım efendi bir saattir duş alıyordu. Ben ise can sıkıntısından yatakta bir oraya bir buraya dönüp duruyordum.

Sonunda banyo kapısı açıldığında içinden sıla çıktı. Saçlarını çoktan kurutmuştu. Telefonunu komodinin üstünden alıp " Hadi çıkalım. " demesiyle yayıldığım yataktan kalkıp yanına doğru ilerledim. Aslında içimden hiç kahvaltı etmek gelmiyordu ama sıla etmem konusunda bana uzun bir öğüt verince yapmam gerektiği sonucuna vardım. Açık büfeye indiğimizde birer tabak alıp yiyebileceğimiz türden kahvaltılık alıp boş bir masaya yöneldik.

Yavaş bir şekilde kahvaltıya başladık. Sıla ağzındaki reçelli ekmeği yutmadan konuşmaya çalışmasıyla, elimi ağzının üstüne yapıştırmam bir olmuştu. " Yemeğini bitir öyle konuş." dedim yalancı bir kızgınlıkla. Ağzındaki yemeği çiğneyip yuttuktan sonra " Oldu mu ?" dedi ağzını açarak. Bende aynı yapmacık sinirle " Oldu. " dedim. Gülümseyip devam etti. " Eve ne zaman geçeceğiz ya burası çok sıkıcı."dediğinde aklıma dank etti . Asrın dün arabada gelirken bugün eve geçebileceğimizi söylemişti. Ama aklımdan uçup gitmişti. " Bugün geçeceğiz galiba eğer valizini dolaba yerleştirdi isen hızlı yiyelim. Sonra hemen toparlarız. " dediğimde umursamaz bir tavırla " Ne yerleştirmesi be iki gün için yerleştirir miyim ben valizimi? " dediğinde gülümsedim bende aynı şeyi yapmıştım.

Gülümsememi kesen yanımda ki sandalyenin çekilmesi oldu. Sandalyeyi çekenin kim olduğuna baktığımda asrın olduğunu gördüm. " Günaydın." dedi sakince. Bende aynı sakinlikle cevapladım onu. Aras " Bugün eve geçeceğiz biliyorsunuz değil mi?" dedi . Olumlu anlamda başımı salladım. Asrın " Eşyaları eve bırakmışlar." dediğinde " Peki yerleştirmişler mi ?" diye sordum heyecanla eşyaları yerleştirmek, dizayn etmek en sevdiğim şeylerdendir. " Hayır sadece bırakmışlar" dediğinde sıla " Desene o iş bize kaldı." dedi.

" O zaman yukarı çıkalım, biz hazırlanırız. Evi yerleştirmek uzun sürer." dediğimde sılada başıyla onayladı beni. " Biz burada bekleriz sizi o zaman." dedi asrın. " Tamam yarım saate burada buluşuruz." deyip asansöre yöneldim.

Odanın olduğu kata geldiğimizde sılayla hemen ayrılıp odalarımıza girdik. Odaya girer girmez üzerimi değiştirdim. Hava hafifte olsa esiyordu saçlarımı tarayıp ince bir bere taktım. Valizimin ağzını da gelişi güzel kapadım. Sılanın odasına gitmek için kalktığım sırada telefonumdan gelen mesaj sesi tüm odayı doldurdu. Elime alıp gelen mesaja baktım.

Bilinmeyen numara: Selam güzellik

Bilinmeyen numara: Nasıl gidiyor?

Elya: Selam. İdare ediyorum. Senin nasıl gidiyor?

Bilinmeyen numara: Seninle konuşmayınca pek gitmiyor.

Yine aynı sorun ne yazacağımı bulamamıştım. Çaresizce telefonumu pantolonumun arka cebine koydum. Dışarı çıktığımda sılanın da kapısının açıldığını gördüm. " Beni almaya geleceğini sanıyordum." dedi. " Eym- bilinmeyen mesaj attı da ona bakıyordum. Üzgünüm." dediğimde " Ne yazmış yine?" dediğinde önemli değil der gibi başımı salladım.