Kalbimin Mimarı

0.6

Keyifli okumalar!

Bölüm şarkısı;  Demet Akalın - Rakipsiz

🍃

 Okyanusla, gökyüzü gibiydik biz seninle. İkimizde maviydik, birlikte gibiydik. Aslında hiç birleşmemiştik..

Cama vuran damlaların sesi ile açtım gözlerimi. Yüzümü buruşturarak telefonumu aldım ve alarmı çalmadan kapattım. Yağmurun cama hayat verecek kadar güzel sesi ile uyanmak beni mutlu etmişti. Küçüklüğümden beri yağmurun sesini severdim,insana huzur veren bir melodi gibi geliyordu.Üstümdeki yorganı ayağımla iterek yataktan kalktım. Aynanın karşısına geçip kendime baktım. Yüzümde hiç leke yoktu bu da benim işime geliyordu oldum olası makyaj yapmayı sevmezdim. Erkek fatma sayılacak kadarda değildi ama bir ton makyajla gezmek beni rahatsız ediyordu. Aynaya bakmayı bırakıp banyoya yöneldim kısa bir duş alıp aşağıya indim. Annem ve babam yine ve yine evde yoktu. Bunun için onları suçlamıyorum fakat amerikadan geleli çok olmadı bana vakit ayırmalılar  doğru düzgün konuşmamıştık daha ikisiyle de. Mutfağa girdiğimde hizmetli bir şeyler hazırlıyordu normalde kahvaltı yapmazdım ama bugün kahvaltı yapma isteğim vardı bu nedenle karışmadım. Verandaya çıkmak üzere yukarı çıktım.BU görüntü insana huzur veriyordu. Her insan gibi benim de rahatlamaya ve yalnız kalmaya ihtiyacım vardı. Dışarıdan neşeli,mutlu,derdi tasası olmayan biri gibi gözüküyordum fakat öyle değildi. Evet fazlasıyla duygusaldım ve bunu beni tanıyan herkes biliyordu ama bu benim iç dünyamda yaşadığım korkularımı anladıkları anlamına gelmiyordu. Beni saran bu ağır düşüncelerden çalan telefonumun sesi ile kurtuldum. Telefonuma baktığımda annemin aradığını gördüm. Daha fazla bekletmeyerek telefonu açtım.

" Elya evde misin ?"

" Sana da merhaba anne " dedim sitem dolu bir sesle o da bıkkınlıkla nefesini verdi.

" Akşam için bir planın var mı ?"

" Olsa da senin için fark etmeyecek ne oldu"

" Vedat beylere gideceğiz muzaffer bey seni çok sevmiş seninde gelmeni rica etti" normalde olsa reddederdim.Ama bir insan eğer bana birazcık bile olsa değer veriyorsa benim onu kırmaya hakkım yok düşüncesindeydim.

" Peki anne gelirim" diyip telefonu kapadım.Aşağıya indiğimde kahvaltı hazırdı.Masaya oturdum kahvemi yudumlarken mesaj geldi.

Bilinmeyen numara: Fizikte bir teoriye göre bazı sesler kalp atışınızın hızlanmasına neden olabilir. Benim için bu ses senin sesin.

Mesajı okuduğumda içim kıpır kıpır olmuştu çok güzel bir mesajdı bu hemen ne yazabileceğimi düşünmeye başladım. Aslında yazacak bir şey yoktu. Boş verip telefonu tekrar masaya koydum.Kahvaltım bittiğinde yukarı çıktım. Can sıkıntısından ölebilirdim şuanda. Sılayı aramayı düşündüm ama onun bugün dersi varı büyük ihtimalle okuldaydı. Yatağıma oturup yarım bıraktığım kitabı elime aldım. Kitap okumayı bayağı severdim genellikle boş zamanlarımda kitap okurdum. Kitaplar beni bir nevi insanlardan soyutluyordu ...

Kitabımı elimden bıraktığımda saat altıya geliyordu annem yedide hazır olmamı söylemişti. Yataktan kalkıp dolabımın karşısına geçtim üzerime beyaz omuz dekolteli mini bir elbise giydim. Saçım düz olduğu için çoğu zaman bir şey yapma gereği duymuyordum. Sadece taramakla yetindim. İşim bittiğinde yatağa oturup telefonu elime aldığım da mesaj gelmiş olduğunu gördüm.Heyecanla mesajı açtım. Neden heyecanlandığımı anlamamıştım ama anlam veremediğim bir heyecan vardı içimde.

Bilinmeyen numara: Nasılsın güzelim ?

Elya: İyiyim sen ?

yazdım ve gönderdim. Aslında yazmamalıydım ama bana bu kadar güzel sözler söyleyen bir insandan zarar gelmez diye düşündüm.Bir süre mesaj atmasını bekledim ama attığım mesajı görmemişti bile daha fazla beklememeye karar vererek annemleri beklemek için aşağıya indim.Canım sıkıldığı için telefonumu elime alıp sosyal medya hesaplarımda geziniyordum ki instagramdan bir istek geldi. Baktığımda isteğin sahibinin aras olduğunu gördüm kabul ettim ve bende ona istek attım. Telefonu masaya bırakıp, ayağa kalktım. Mutfağa geçip bir bardak su içtim. Salona geçtiğim sırada zili çaldığını duydum. Hizmetli kapıyı açtığında annemin geldiğini gördüm.Annem bana bakıp.