Percy Jackson i córka Posejdona

28. Walka

Perspektywa Rose

Biegłam przez las co jakiś czas tocząc małą bitwę. Przeciwnicy nie byli jacyś mocni, ale byli. Raz walczyłam z kimś z domku Aresa, a z nimi to ciężko wygrać, ale się udało. Treningi były tego warte.

Miałam za zadanie znaleźć flagę. Nie wiedziałam tylko kto jej pilnuje. Mogłam jedynie domyślać się. Jeśli już miałabym zgadywać to wybrałabym Clarisse.

Po dziesięciu minutach zobaczyłam flagę drużyny czerwonej. Musiałam być czujna. Ostrożnie i powoli weszłam na polanę. Otaczały mnie drzewa. Wytężyłam słuch. To było dobre posunięcie, bo po chwili usłyszałam świst miecza.

Obróciłam się i zobaczyłam Clarisse.

- Clarisse jak życie leci? - zapytałam z małym przekąsem.

- A co Cię to obchodzi? - zapytała.

- Nic. Przyszłam tylko po flagę - powiedziałam.

- Tak łatwo jej nie dostaniesz. Najpierw musisz mnie pokonać, a to mało prawdopodobne - odpowiedziała.

Clarisse natarła na mnie ze swoim mieczem. Nasza broń skrzyżowała się. Usłyszałam brzdęk stali. Przepychanie się z całych sił. Walka była zacięta i naprawdę wyrównana. Odsunęłyśmy się gwałtownie, zebrałyśmy siły i ponownie skrzyżowałyśmy miecze. Poczułam jak siły mnie już opuszczają. To był ostatni moment, aby wygrać tą walkę. Clarisse cofnęła się wytrącona z równowagi. Błyskawicznie wykorzystałam moment przewagi. Chwyciłam rękojeść mocniej, wykonałam obrót i powaliłam Clarisse. Broń wypadła jej z rąk. Trzymałam miecz w taki sposób, aby wbić jej go w serce, ale był zakaz mocnego ranienia.

Usłyszałam bicie braw. Wcześniej nawet nie zauważyłam, że ktoś tutaj jest oprócz mnie i Clarisse. Rozejrzałam się. Były tutaj obie drużyny. Trochę byłam tym zdziwiona.

Odeszłam od Clarisse i podeszłam do flagi. Każdy schodził mi z drogi. Kiedy byłam przy fladze wbiłam miecz w ziemię. Wzięłam w ręce trzon od flagi i wzniosłam do góry.

Rozległy się brawa mojej drużyny i natychmiast do mnie podbiegli. Wzięli mnie "na barana" i poszliśmy na ognisko świętować wygraną.