"so, how are you?"
untag niya sakin. sumimsim muna ako sa frappe ko at tumingin sa kaniya. relax lang. maganda ako!
"I'm good. how 'bout you?" ganiyan nga! dapat chill lang.
"I'm better. by the way, how's the feeling of being an CEO of your family's company?"
tanong pa niya.
"feeling? actually, tense ng kunti. but, I'm in the state of practising? hhm, sort of like OJT."
"I thought you we're the one who handled the company?"
"handled? nah, I'm too young for that. besides, my parents wanted me to feel easy in my position. no tense. no doubts. but hey, I can't help but to feel those feelings. sooner or later I will be the one who work for that company."
I frankly said. stay poise.
"Oh really? I'm looking forward for that. and, what about your brother?"
he knew Paulo way back then. siya kasi 'yung natanungan ni Paulo nung time na bumisita siya sa School ko dahil emergency na natagusan ako. lintek na P.E kasi 'yan pinatakbo pa kami.
timing lang kasi na magkaklase kami ni Kirk sa P.E class namen. bitbit ni Paulo ang Paper bag na may laman na Extra jogging pants, Napkin at panty. kaya ayon, laking pasasalamat ko lang na to tge rescue agad ang kapatid ko.
"he's too young for that. I must say, he needs to focus more in his studies and get a rid for this kind of serious matter. you know, teen-agers loves to fool and have fun with their gangs." ngumiti ako at sumimsim sa frappe ko.
"I see."
"so, kamusta na kayo ni Maureen?"
dapat kong itanong ito kundi baka maging maganda ako lalo pag hindi ko ito matanong.
his forehead frown. "Maureen? ah, yeah. We're good. nothing changed. Maureen is Maureen." natawa pa siya ng bahagya at sumimsim sa frappe niya.
so ganun? Maureen is Maureen? and Me is me? ganun?
"I see. " tanging sagot ko at natahimik nalang.
"So, uhm. How's your love life?" Tanong niya na nakapagbalik ng katinuan ko.
"Nah, I don't have one. Since naging busy narin ako sa kompanya namin." Hinihintay nga kasi kita! Sira ulo 'to!
"Oh, great. I mean, mas mabuti nga 'yan lalo na't ikaw na ang susunod na maghahandle nang kompanya ninyo." Yeah, and whatever!
"So, how about yours?" Tanong ko sa kaniya.
"Well, it's fun having a single life." Tumawa pa ito ng bahagya.
Wait, what? Single? Pero paano? Ha?
"Single? I thought, you and Maureen we're together?"
"Nope. We've been friends since the day we graduated." Sagot nito.
"Friends? Eh? Ano 'yung kahapon sa Mall?"
"Oh, yesterday? May lalaki kasing nanliligaw kay Maureen at hinahanap ito kahapon sa mall. She said na magiging fiance niya raw 'yon dahil sa fix merriage."
Kibit balikat nitong sabi.
"Oh, I see."
Goodness! Ano bang pinag iisip ko tungkol sa kanila? Maygad, napagsabihan kopa si Maureen ng hindi maganda. Lupa, eat me now!
"So, wala kang manliligaw ngayon?"
Tanong niya ng diretso sa mga mata ko.
Gash, weg keng genyen! Nakikita mo kaluluwa ko!
"Nope. Masyado akong maganda para sa mga ganun." Sabay irap.
Hoy Bato! Ikaw nga kasi hinihintay ko! Aba!
"Good. Kasi dapat ako lang manliligaw sa'yo."
Ah okey. Wait, ha? Manliligaw? Whaaaats? O_____O
"Ha?" Diko makapaniwalang tanong.
Nagbibiro lang naman ako sa iniisip ko ah! Pero bakit masyadong mabait si God at tinupad niya agad?
"Sabi ko,"
Lumapit pa siya ng bahagya sakin at ngumiti.
"Liligawan kita." Tsaka niya ginulo buhok ko.
Huwag buhok kooooo! Kenekeleg ako!
---
YOU ARE READING
Lame Confession
Teen FictionTungkol sa babaeng nasabi ng feelings sa crush niyang ubod ng yabang. Wala siyang choice kundi ang magconfess tutal Hindi naman sila magkikita kita after ng graduation ceremony e. "Bahala na! " she always says it pag sure siyang gagawin na niya. ...
