Karanlığın Hikayesi

FİNAL47💙

4 Yıl sonra...

Herşey yoluna girdi sonunda şu dört yıldır o kadar huzurlu bir hayat yaşıyoruz ki kerem işine döndü ben mi ben çocuklarımızla ilgileniyorum tabi sizin haberiniz yok buğlem ameliyattan iyi haberle çıktıktan sonra herşey yoluna girdi o illet hastalığı atlattıktan üç ay sonra hamile olduğumu öğrendim. Ve oğlumuz uzay dünyaya geldi. Şimdiyse kızımız defne ' ye hamileyim keremin çocuk merakı beni kızdırsa da kalabalık bir aileyi bende seviyorum. Yavrularım bahçede oyun oynarken  buğlem kardeşini yalnız bırakıp yanıma geldi. "Annecim yardım edilecek birşey varsa yardımcı olayım uzaya Meltem abla bakıyor " "sağol güzel kızım sen kardeşinle oyna ben yapıyorum." "ama anne hem kardeşimi taşıyıp bende yemek yapıyorsun sonra yorulacaksın hem sen bırak ben onları yapayım." Buğlem iyi büyüdüğünü ve bana yardımcı olduğunu gördükçe duygulanıyorum dört yıl öncesi geliyor aklıma korkudan nerdeyse ölecek gibi hissederken kızım şimdi karşımda bana gülümseyerek bakıyor şükürler olsun ki savaşçıydı benim kızım herşeyiyle tutundu hayata bizi bırakmadı. "Anne hadi ama daldın gittin git otur bahçede ben devam ederim masayı kurmaya " " tamam kızım ama dikkat et birşeyler kırıp kendini yaralama annecim " "tamam annecik anladım hadi sen kış kış bakalım git otur bak hala duruyor burda hadi anne " " tamam tamam sustum gidiyorum." Bahçeye çıktığımda uzayın bir sağa bir sola koşuşturmasını izliyorum. " anne " " oğlum terlemişsin ama bu kadar koşma bak hasta olacaksın." " ama anne ben uzay sayer'im ki bana bişey olmaz " " allahım sen beni bir sayerle daha mı sınıyorsun anlamıyorum ki oğlum hasta olacaksın çabuk odana Meltem ablan üstünü değiştirsin." " Uzay babacım ben geldim." İşte ömrümün anlamı yaşamımı güzelleştiren varlıkta geldi sonunda yuvasına "aşkım hoş geldin ." "Hiş buldum melek karım nasılsınız bugün " " uzayın beni sinir etmesi dışında hiç bir sorun yok hayatım bütün gün bahçede koşup durdu terlemiş üstünü değiştir dedim ben uzay sayer ' im bana bir şey olmaz diyip lafı ağzıma tıktı babası kılıklı " " haha güzelim benim sen sinir de mi oldun babacım neden anneni üzüyorsun çabuk odana üstünü değiştir." " of tamam ya" Uzay 'ın tıpış tıpış odasına gidişini izledik. " Güzelim dalgın gibisin neyin var !"  "Hiç dört yıl öncesi geldi aklıma o kadar badire atlattık sonunda mutlu bir hayatımız var. Sanki hiç bitmeyecek gibiydi ama şimdi kızımız oğlumuz ve bir kaç hafta sonra doğacak kızımız defne rüya gibi geliyor bana " "emin ol güzelim bu rüya hiç bitmeyecek sonsuza kadar mutlu yaşadılar diyecekler bizim hikayemiz mutlu bitecek hem biz seninle yaşlanacağız torunlarımız olacak sen daha çok çekeceksin benim kahrımı " " haha kerem hayatım ya seni yaşlanmış düşündüm de pek tatlı bir ihtiyar olacaksın " " haha güzelim benim sende dünyanın görüp görebileceği en güzel ihtiyar olacaksın dünya bu güzelliği kıskanacak emin ol " Mutluluğumuzun diğer parçasında bir anda gelmeye karar verdiğinde bahçedeydik birden sancılanmaya başladım. " Ahh kerem defne defne geliyor ahh " "tamam güzelim sakin ol çocuklar çabuk arabaya binin kardeşiniz geliyor." " eyvah anne iyi misin " " iyiyim kızım koş kardeşinin odasına bebek çantasını getir hadi annem çabuk ol"  herkes telaşla hareket ediyordu ama sonunda hastaneye gelmiştik. Doğuma girdiğimde sancılarım daha da sıklaşmış yaramaz kızım gelmek için daha da acele etmeye karar vermişti. " Zeynep hanım hadi son kez ıkının daha küvetli itin bebeği" "aaaahhhh uhhh uhh aaaa çok acıyor huhh aaaaa " işte o ses kızımın sesini duyduğumda dünya da zaman durdu sadece biz vardık sanki " hayırlı olsun Zeynep hanım kızınız sağlıkla geldi dünyaya " " teşekkür ederim " defneyi alıp yıkamaya götürdüler Benin'de normal odaya alıp kırmızı beklemeye bıraktılar çocuklar kerem yağmur can barış Melis Ahmet baba hepsi buradaydı. " Güzelim nasılsın ağrın falan yok değil mi " " yok hayatım tek isteğim kızımızı bir an önce görmek " " evet küçük hanımı getirdim annesi kızınız acıkmış ". Defneyi kucağıma aldığımda Arefe'n ve uzay şaşkınlıkla bakıyorlardı buğlem için bu ilk değildi uzay doğduğunda çok ağlamıştı kardeşinin bu kadar küçük olması onu korkutmuştu ve her an bir şey olacak düşüncesiyle ağlaması hepimizi şaşırtmıştı ama güzel kızım kardeşi her ağladığında uyanıp yanına gidiyordu bazen uzayın odasında uyuya kalmış yakalıyordum şimdiyse mutlulukla bakıyordu kardeşinin yüzüne " anne neden çok küçük kardeşim " defne gülümseyerek benim yerime cevap verdi hemen " sene böyle doğdun uzaylım benim hatta hepimiz bebekler küçük doğar ve süt içtikçe yavaş yavaş büyürler ama sen doğduğunda defneden daha küçüktün bak şimdi kendine kocaman oldun " "yani şimdi annemden süt içtikçe defne büyüyecek mi " " evet canım kardeşim öyle ama sana söylemek istediğim bir şey daha var bu günden itibaren evde bağırarak oyun oynamak yok defnenin daha çabuk büyümesi için ayrıca uykuya da ihtiyacı var bunu nerden bildiğimi sorma senin soracağın bütün soruların aynısını sen doğduğunda bende anneme sordum aynen böyle cevap verdi ." " defne ne zaman büyür ki abla bizimle ne zaman oynamaya başlar " " daha çok zaman var hem biz onun yanında olacağız uzay elbette yürümeye konuşmaya başladığında bizimle oyun oynamaya da başlar ama öncelikle söz ver bana ablacım evdeysen yüksek sesle müzik dinlemek ve ya bağırarak konuşmak yok kardeşimiz korkup ağlaya bilir olur mu?" " söz bağırmak yok yüksek sesle müzik dinlemek yok " " aferin benim kardeşime " kızımın büyüdüğünü izliyorum çok teşekkür ederim allahım bu zamanları bana yaşattığın için sana teşekkür ederim " anne kardeşimi kucağıma alabilir miyim " " al bakalım ama nasıl tutacağını unutmadın değil mi " "hayır unutmadım" buğlem kardeşini kucağını aldığında uzay ablasını dikkatle izliyordu. " merhaba küçük güneş saçlı kız kardeşim ben ablan buğlem buda abin uzay sen bizim en küçük kardeşimizsin şimdiden anlaşalım seninle geceleri öyle yaygara çıkarıp annemle babamızı korkutmak yok altına edip ortalığı kokuya boğmakta uzay abin yapmıştı bunu bir kez daha burnunun bu kokuyu kaldıracağını düşünmüyorum aman allahım anne altına yaptı defne kız güneş saçlı ablayla dalga mı geçiyorsun sen "  defnenin ona kızması bile komikti kerem kahkahalarla defneyi kucağına alıp altını değiştirmek için koltuğa yatırdı. "Kızım sen ablaya şaka mı yaptın affettim benim meleğime " Kerem defnenin altını değiştirdiğinde doktor çıkışımız için taburcu belgesini doldurup kereme verdi yarım saat sonra çıkmıştık hastaneden hep beraber eve geldiğinizde defneyi uyutup aşağı indim bende Benin geldiğimi gören buğlem yukarı çıktı yine kardeşinin başını bekleyecekti belli "kızım gel uyuyor kardeşin uyanmaz merak etme " "tamam o zaman " buğlemle beraber koltuğa oturduk can buğleme hayran hayran bakıyordu. "Amca neden öyle bakıyorsun " " daha dört beş yıl önce minik bir kızdın birtanem çok çabuk büyüdün ona şaşırıyorum " canın duygulanmadıysa hepimiz kahkaha  atmıştık.
Yıllar sonra mutluluğu yakaladık umarım sizde hakettiğiniz mutluluğu yakalarsınız.

Evet arkadaşlar kitabımız burda final verdi. Sizlerin de mutluluğu yakalayacağı bu dünyada bütün umutlarınızın gerçekleşmesi dileğiyle kendinize iyi bakın!