My Bully Best Friend

EPILOGUE

[Click the media.]

It's a beautiful sight to see when couples sit by the field and watch the sunset. When the sun sets, it clearly gives us the message that there is still tomorrow to look forward into. To be better from what you are today and change for better tomorrow. Sunsets doesn't clearly says that you won't have any chances to be happy, rather, it's your go-signal. 

I remember him dying in my arms while watching the sun set. Should I consider myself lucky for having my husband watch the sunset? In my situation, how could I say that sunsets give you another chance? 

But then, unlike any other Korean movies with sad endings, I still had my happy ending. Even though I can't see him... I can feel him. When the wind blows, it feels like he's hugging me and that satisfies me. 

And for this final chapter, I want to say... that even though someone leaves you doesn't always mean that you can't have a happy ending. It hurts when someone leaves you that's why we have to be strong and hold on to what the Lord has planned for us. He gives us what we deserve to have. 

This might end up sad, but trust me, there is still a rainbow, waiting to shine for you. Rev Victor Valdez, I love you. You will always be in my heart.

"OMG. Bakit naman nakakaiyak itong librong ito?" tanong ni Quin.

"Oo nga. Sino bang author nyan?" tanong naman ni Pia.

"Akin na muna yan. Kailangan kong umuwi." kinuha ng isang magandang babae ang librong hawak nung dalawa.

"Eeeh! Madaya ka! Madedebut ka na naman! Tagal tagal na naming tinatanong kung sinong author neto hindi mo naman sinasagot." reklamo ni Quin.

"Mamaya na! May kailangan ko na talagang umuwi! Babye!" tumakbo na ang dalaga palabas ng school at sumakay sa kotse.

"Mommy! I'm home!!" sigaw ng dalaga pagkarating nya sa bahay nila.

"Victoria!" her mom greeted her then hugged her.

"Eeeh! Mommy naman eh! Don't call me that! Tori nalang. Oki? Tori."

Her mom released the hug, "ano, tara na?"

Sumakay sila sa kotse at pinaandar ito.

"How's school?"

"Great. Mom, I'm not a kid anymore." sabi ni Victoria.

"Hey, saan mo na naman nakuha yang sugat sa kamay mo, ha?" 

"Huh? Ito? Wala lang mommy. Hehe."

"Nakikipag-away ka na naman ba?"

"Hehe, Sila eh! Kakainis! Ka-lalaking tao iniinis ako." sabi ni Victoria.

"Lalaki ka ba? Haha."

"Duh! Hell no! Hindi porket babae ako, hindi ako makakalaban sa kanila! Aba, amazona ata toh!"

Mana ka nga sa ama mo.

"Alam mo ba mommy, ilang beses nang inulit nina Quin ung libro mo, pero hindi ko pa rin sinasabi kung sinong author. Haha." kwento ni Victoria.

"Haha. Bakit naman?"

"Eh they won't stop nagging me. Duh."

"Hindi ka ba proud sa mommy mo?"

"Syempre, proud na proud! Ikaw yata si Kylie S. Valdez, ang author ng best-selling book na I Was Bullied!" Victoria proudly said.

Nang makarating sila sa sementeryo, kinuha nila ung bulaklak sa likod ng sasakyan at naglakad papunta sa isang moseleyo.

Nang makapasok sila, nakita nila ang dalawang magkatabing nicho. Tinignan ni Victoria ang isa... Elisa A. Valdez ang nakasulat dito. Habang ang isa naman ay... 

"Hi daddy." bati nya, lumapit sya sa puntod nito. "Kasama ko nga pala si mommy! Magdedebut na ako mamaya! Magdadalaga na ako. Hehe."

Lumapit si Kylie sa puntod ng yumaong asawa at hinaplos ang lapida neto.

"Wala pa akong boyfriend daddy kasi daw natatakot sila sakin. Sus! Pakelam ko naman sa kanila? Parang naman gusto ko sila." sabi ni Victoria.

"Tatandang dalaga itong anak mo." biro ni Kylie.

"Sayang naman daddy, wala ka. Wala ang first dance ko. Hayae na! Makikipag-sayaw nalang ako sa hangin! Haha!"

Napangiti si Kylie.

"Ay, may kukunin muna ako sa kotse. Saglit lang." lumabas muna si Victoria ng moseleyo kaya naiwan si Kylie.

"It's been a while, huh? Ang bilis ng panahon. Parang nung dati lang, dinala ko sya dito nung first birthday nya. Ngayon, magdedebut na sya." Kinausap ni Kylie ang puntod ng asawa.

"Kita mo toh?" pinakita nya ung librong inakda nya, "I am the author of this book. I told them about our story. Biruin mo un, naging best seller." 

"Hoy batman, miss na kita. Sana magkita na tayo. Nga pala, nagsisinungaling laang yang si Victoria. Anong wala syang boyfriend? Nahuli ko kaya ung phone nya. Hahaha."

"I love to call her Victoria because I named it after you. Alam mo un, parang nasa spirit ka nya. Ang dami nyang namana sayo. Girl version mo sya. Ang tagal na pala noh? Dalaga na ang anak natin. Sunod neto, ikakasal na din sya."

"Mommy! Duuuuh! Hindi pa ako ikakasal!"

Napatingin si Kylie sa may pintuan, "Sus! Nagsinungalin ka pa sa daddy mo! Lagot ka! Pupuntahan ka neto mamaya!"

"Eeeh! Daddy, wag kang maniniwala dito! Wala pa talaga!"

"Weeeh? Eh sino naman si... sino nga un? Si Gian?" biro ni Kylie.

"Mommy! Best Friend ko lang un. Please." pagtanggi ni Victoria.

"Sus! Ganan din kami ng daddy mo! Best friend nung una, kami din ang nagkatuluyan! Ese, nililigawan ka na rin siguro nyang Gian na yan."

"Mommyyyy~ Hindi kayaaaaa.~"

Tumayo si Kylie at inakbayan ang anak nya, "Eeeeeh. Kilig ka namaaaaan?"

"Hindi kaya. Kadiri yang Gian na yan." naglakad sila palabas ng moseleyo.

"Sabihin mo na ang katotohanan. Mage-eighteen ka na naman eh. Pwede na ang boypren." biro ni Kylie.

"Mommyyyyyy~"

True love doesn't have a happy ending because true love never ends. Oo, mahal ko sya. I love him more than anything else in the world and there is nothing that I would like better than hold on to him forever. But I know it's not for the best. Kaya kahit gaano ako nasaktan, kailangan ko syang pakawalan para malaman nya kung gaano ko sya kamahal. Siguro kung swerte ako, babalik sya. Kung hindi, alam kong kaya kong malagpasan ito. 

Everything is not for good in this world, may mawawala, may magsstay. Pero kahit ganun ka-unfair ang mundo, kailangan natin itong harapin. Nakaya ko ang wala sya sa tabi ko. Kahit gabi gabi, iiyak ako kapag naaalala ko sya, heto pa rin ako, nanatiling malakas para sa aming anak. 

Goodbye may seem forever, farewell is like the end. But in my heart, is the memory and there you will always be. I love you, Rev Victor Aragon Valdez, my bully best friend.