Struggle for Survival

~5~

Κυριακή στις 3 τα ξημερώματα

Μια κραυγή με έκανε να πεταχτώ απ'τη θέση μου!

Αλαφιασμενοι και οι 2 κοιτάμε τριγύρω μας, όμως, δεν βλέπουμε κανέναν.

"Πες μου τώρα τι σου είπε αυτή η τρελή" ψιθυρίζει ο Μιχάλης.

"Η Μαρία" τον διορθώνω.

" Δεν με νοιάζει πως τη λένε, μίλα!" με διατάζει και δίχως αντίρρηση ξεκινώ.

"Λοιπόν η ιστορία πάει χρόνια πίσω, όταν ο Ορέστης ήταν 13 ετών..."

*Flashback*

Μαρίας Pov

" Ορέστη σήμερα είναι του Αγίου Βαλεντίνου και θα βγω έξω με κάποιον" του ανακοινώνει η μαμά του.

" Ρε μαμά πάλι θα βγεις; Ποιος είναι αυτός;" ρωτάει με παράπονο και θυμό ο Ορέστης.

" Δεν τον ξέρεις είναι νέος, να προσέχεις την αδερφή σου και να πάτε για ύπνο μην με περιμένεις"

" Μαμά γιατί δεν κάθεσαι μέσα μαζί μας;" ο Ορέστης είναι έτοιμος να κλάψει. Βλέπεις η μαμά του τους είχε παρατημενους και έβγαινε με γκόμενους, αφού την παράτησε ο μπαμπάς του Ορέστη.

" Δεν θα μου πεις εσύ τι θα κάνω εντάξει; Άντε βρωμοπαιδο, ποτέ δεν με ακούς. Κάνε αυτό που σου είπα" του λέει θυμωμένα, φιλάει για καληνύχτα τη Λίζα και φεύγει.

Ο Ορέστης έχει μείνει να κοιτά την πόρτα.

Πέρασε αρκετή ώρα και επειδή βαριοταν πήγε στο παράθυρο και είδε ότι το αμάξι της μητέρας του ήταν έξω.

Αποφάσισε τότε να ντύσει τη Λίζα η οποία ήταν 8 ετών και να πάνε μια βόλτα με το αυτοκίνητο.

Ο Ορέστης δεν είχε ξανά οδηγήσει. Παρόλα αυτα, έβαλε μπροστά το αυτοκίνητο και ξεκίνησε την πορεία του.

Ο δρόμος ακόμα ήταν βρεγμένος απ την απογευματινή βροχή και γλιστρούσε, όμως αυτό δεν πτοησε τον Ορέστη.

Αφού έκαναν αρκετές βόλτες αποφάσισαν να γυρίσουν σπίτι.

Λίγα μέτρα πριν φτάσουν σπίτι, ο Ορέστης επιτάχυνε και εξαιτίας της ολισθηρότητας του δρόμου, έχασε τον έλεγχο και καρφώθηκαν σε ένα δέντρο.

Κανείς απ' τους 2 δεν φορούσε ζώνη, με αποτέλεσμα η Λίζα να σκοτωθεί και ο Ορέστης να τραυματιστεί σοβαρά.

Οι γείτονες κάλεσαν την και  ασθενοφόρο και οι γιατροί τηλεφώνησαν στη μητέρα τους.