Time skips..
Χτύπησε το κουδούνι. Βγήκα γρήγορα από το δωμάτιο μου ενώ πήγαινε η μητέρα μου να ανοίξει τη πόρτα αλλά τη πρόλαβα πρώτη..Τα κορίτσια χάρηκαν παρά πολύ που με είδαν και έτρεξαν κατά πάνω μου. Αρχίσαμε να φωνάζουμε και να γελάμε σαν ήταν η μέρα που θα φεύγαμε..Ύστερα που ηρεμήσαμε, σηκωθήκαμε από το πάτωμα που είχαμε πέσει και πήγαμε να καθίσουμε στο σαλόνι.
Στη παρέα μου ήμουν εγώ και αλλα 6 κορίτσια.
Η Μαρία, η Νικόλ, η Λεϊλά, η Σάντυ, η Ήρα και η Εϊρά.
Αν τις έβαζα από τη μικρότερη στη μεγαλύτερη θα ήταν..
Εϊρά, Μαρία, Λεϊλά, Σάντυ, Ήρα και τέλος Νικόλ.
Με την Εϊρά είμαστε πιο κοντινές φίλες από τα άλλα κορίτσια διότι γνωριζόμαστε από μωρά.
-Όλες: Γεια σας κυρία Σμαράγδα! Είπαν με χαμόγελο ως τα αυτιά.
-Μητέρα: Καλώς ήρθατε κορίτσια! Να σας φέρω να φάτε ή έστω να πιείτε τίποτα;
Είπε και ανταπέδωσε ένα χαμόγελο στα κορίτσια.
Όλες είπαν τι ήθελαν και η μητέρα μου κατευθύνθηκε στη κουζίνα.
Όλες ξαφνικά γύρισαν προς το μέρος μου και άρχισαν να με κοιτάνε λυπημένες..
*Λογικό ρε Y/N θα τους λείψεις όπως και θα σου λείψουν*..
Επικρατούσε μια ησυχία ανάμεσα στα λυπημένες μας εκφράσεις. Η μητέρα μου καθώς μας είδε από τη κουζίνα άρχισε να έρχεται προς το σαλόνι με γεμάτα χέρια και έσπασε τη σιωπή λέγοντας μου..
-Μητέρα: Γλυκιά μου, μπορείς να με βοηθήσεις να αφήσω τα πιάτα σε παρακαλώ;
-Y/N: Φυσικά μητέρα! Φέρε μου τα πιάτα!
Είπα με ανακούφιση και της έδωσα ένα βλέμμα «ευχαριστώ» αφού έσπασε λίγο τη σιωπή μεταξύ μας ενώ μας έβγαλε από την άβολη κατάσταση.
Τοποθέτησα τα πιάτα πάνω στο τραπεζάκι του σαλονιού και αρχίσαμε να τρώμε το αγαπημένο μας κέικ που φτιάχνει κάθε φορά πριν έρθουν τα κορίτσια και να πίνουμε τους χυμούς που είχε αγοράσει. Ξαφνικά πετάγεται η Λεϊλά με μεγάλη διάθεση και μας προτείνει να δούμε καμία ταινία να αλλάξει η διάθεση μας. Αμέσως όλοι συμφωνήσαμε και σηκώθηκα να βάλω τη ταινία.
Time skips..
Καθώς η ταινία τέλειωσε, αφού είδαμε κωμωδία και είχαμε καλή διάθεση.. σηκώθηκα πήγα να κλείσω τη τηλεόραση και γύρισα προς τα κορίτσια ώστε να έχω το βλέμμα μου πάνω τους και εφόσον χρειαζόμουν βοήθεια με τις βαλίτσες τους πρότεινα να έρθουν να με βοηθήσουν..
-Y/N: Εϊ! Θέλετε να με βοηθήσετε να φτιάξω τις βαλίτσες μου;
Η Λεϊλά και η Νικόλ πετάχτηκαν πάνω και έτρεξαν στο δωμάτιο μου (θα καταλάβετε γιατί ενθουσιάστηκαν τόσο στο επόμενο part εχω σκοπό να βάλω μερικές πληροφορίες για το χαρακτήρα του καθενός και μερικές άλλες λεπτομέρειες).
Οι υπόλοιπες που είχαμε μείνει αρχίσαμε να γελάμε και σηκωθήκαμε σιγά σιγά περπατώντας προς το δωμάτιο μου.
Είχαμε κάνει κυριολεκτικά το δωμάτιο μου άνω κάτω. Ρούχα εδώ, ρούχα εκεί, και ρούχα ακόμα παραπέρα. Μετά από 1 ώρα τελειώσαμε με τις βαλίτσες μου και ενώ περίμενα να κάνουμε περισσότερη ώρα αλλα εφόσον είμαστε 7 κορίτσια, ήταν εύκολο να γεμίσουμε 3 βαλίτσες και να διαλέξουμε που θα μπει το οτιδήποτε. Η Λεϊλά και η Νικόλ χωρίς να χάσουν ευκαιρία άρχισαν να τακτοποιούνε και να μαζεύουν τα πεταμένα πράγματα που είχαν περισσέψει διότι ήθελα να τους δώσω μερικά ρούχα και μερικά αλλά πράγματά μου να τα έχουν να με θυμούνται αφού δεν θα τα χρειαζόμουν πια..
Η ώρα είχε ήδη πάει 11 παρά και τα κορίτσια έπρεπε να φύγουν για να με αφήσουν και εμένα να ξεκουραστώ, αφού η πτήση μας την επόμενη μέρα ήταν 10 το πρωί. Κατευθυνθήκαμε προς τη πόρτα με κατεβασμένη διάθεση. Με αγκάλιασαν όλες μια μια καθώς λέγαμε πως θα μας λείψουν οι βόλτες, οι χαζομάρες και όλα αυτά που κάναμε μαζί..
*θα μου λείψουν πολύ.. δεν θέλω να φύγω.. όμως πρέπει.. μακάρι να τις ξανά δω..*
Όλες χαιρετιστήκαμε.
-Όλες: Αντίο Y/N! Να έχεις καλό ταξίδι, να περάσεις καλα και θα μιλάμε με βιντεοκλήση να βλεπόμαστε που και που! ..Είπαν και κάναμε τη χειραψία μας.
-Όλες: Αντίο κυρία Σμαράγδα! Καλό ταξίδι!
-Μητέρα: Σας ευχαριστούμε πολύ κορίτσια μου, και να περνάτε και εσείς καλά και κάποτε θα βρεθεί η ευκαιρία να ξανά βρεθούμε!
Και έτσι έφυγαν..
Η μητέρα μου με πλησίασε με ένα συμπονετικό βλέμμα. Με αγκάλιασε σφιχτά. Δεν μπορούσα να πάρω ανάσα και προσπάθησα να μιλήσω αλλά δεν κατάφερα πολλά.
-Y/N: Μ-Μαμά!!! Είμαι ε-εντάξει! Άφησε με πριν πάθω κ-καμία ασφυξία! Να έχεις τουλάχιστον παρέα εκεί που θ-θα πάμε.. Είπα σπαστά αφού προσπαθούσα να πιάσω την αναπνοή μου μέσα στην αγκαλιά της.
Με άφησε επιτέλους και μου έπιασε τα μάγουλα με τα δυό της χέρια και της ξέφυγε ένα μικρό γελάκι και ύστερα μου έδωσε ένα γλυκό χαμόγελο και με φίλησε στο μέτωπο ζητώντας μου συγγνώμη.
Μετά, πήγα στο δωμάτιο μου και έκανα τη βραδινή ρουτίνα μου και έπεσα στο κρεβάτι κουρασμένη ..αλλα.. γεμάτη σκέψεις και διάφορες ερωτήσεις.
Πώς θα κάνω καινούργια αρχή;.. θα γνωρίσω καινούργιες/ους φίλους και φίλες; και άλλο σχολείο.. ;άλλο περιβάλλον. Θα πρέπει να μάθω και τη γλώσσα;.. αχ! Ήταν τόσα πολλά που με αναστάτωναν.. έτσι με πήρε ύπνος μέσα στις σκέψεις μου..
➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖
Γεια σας! Αυτό ήταν το πρώτο part της ιστορίας..
Θλιβερή αρχή ιστορίας ε; Έτσι φαίνεται αλλά όλα θα αλλάξουν για την Y/N μόλις μετακομίσει, έτσι δεν είναι;
*Το επόμενο part είναι οι πληροφορίες των κοριτσιών*
❤️❤️
Η μεγάλη αρχή..
Start from the beginning
