Wyjątkowa

-10-

Otworzyłam oczy. Na demną stała zmartwiona Lil.

- Ostrożnie - pomogła mi wstać i usiąść na fotel.

- Co się stało?

- Zemdlałaś, już miałam biec po pomoc ale się ocknęłaś - powiedziała z ulgą.

No tak już pamiętam. Zaręczyny, to jedno słowo wirowało w mojej głowie. Z jednej strony jest mi przykro ale z drugiej, czemu mam się tym przejmować. To nie moja sprawa co robi młody następca tronu.

- Jak się czujesz? Niczego ci nie potrzeba?

- Nie, ale chciałabym się już położyć.

- Dobrze dobranoc - kobieta skierowała się do drzwi i wyszła, zdążyłam szepnąć ''Dobranoc'' zanim zostałam sama. Postanowiłam, że naprawdę się położę, za dużo emocji jak na jeden dzień. Przebrałam się w koszulkę i spodenki po czym odpłynęłam w krainę Morfeusza

~*~

Następnego dnia po śniadaniu od razu zabrałam się za kontynuowanie malowania. W nocy dużo myślałam i doszłam do wniosku, że jak najszybciej dokończę swoją pracę i opuszczę pałac. Płutno powoli zapewniało się falą kolorów. Budynek już prawie skończyłam jeszcze tylko ogród i koniec. Usłyszałam stukot odwruciłam się i zobaczyłam drobną postać w drzwiach. Była to Ella, jednak ze służek królowej skineła i podała mi kopertę.

- Królowa zaprasza panienkę na spacer po ogrodach - powiedziała i szybko wyszła. No cóż skoro tak to trzeba się będzie przebrać. No chyba, że Lila puści mnie w spodniach w różowe i zielone plamy. Ahh marzenia, podeszłam do szafy i nie czekając na dziewczynę ubrałam zwiewną białą sukienkę na ramiączka.
Do tego czarne baletki i gotowe. Wyszłam i w towarzystwie Elli ruszyłam w wyznaczone miejsce.
Starsza kobieta siedziała w altanie. Niepewnie podeszłam i skłoniła głowę. Gestem ręki nakazała mi usiąść. Posłusznie wykonałam polecenie.

- Witaj moja droga.

- Dzień dobry Wasza Wysokość.

- Może się przejdziemy? - pokiwałam głową. Królowa wstała a za nią od razu pojawiła się dziewczyna z parasolką - A więc chodźmy.
Szłyśmy wzdłuż ścieżki. Do okoła nas rosły rozmaite kwiaty. Aż zapiera dech w piersi, pomyślałam.
Szłyśmy w ciszy do momentu kiedy królowa odprawiła służbę. Gdy zostałyśmy same przemówiła.

- A więc z tego co wiem kończysz swoją pracę nad malowidłem?

- Tak Wasza Wysokość - przyznałam.

- Mam dla ciebie pewną ofertę. Myślę, że kiedy skończysz nie będziesz musiała wracać.

- To znaczy? Wybacz ale nie rozumiem.

- To znaczy, że oferuję ci pracę. Co prawda nie przy sztalugach, a w kuchni ale przynajmniej miałabyś jakieś pieniądze. - odparła spokojnie. Spojrzałam na nią zaskoczona. Przecież to wspaniała oferta ale to się wiąże z pozostaniem tutaj i patrzeniem   jak Aleksander układa sobie życie z inną kobietą.

- Ależ Wasza Wysokość naprawdę nie wiem co mam powiedzieć.

- Najlepiej jakbyś się zgodziła jednakże nie chcę wywierać na tobie presji. Dam Ci czas do zastanowienia się.

- Dobrzę dziękuję - resztę drogi spędziłyśmy na rozmowie. W między czasie myślałam nad tym co zaproponowała mi kobieta.
Może powinnam się zgodzić. A może nie?

~*~

Po powrocie udałam się do kuchni. Szłam powoli. Nigdzie mi się nie spieszy. Na miejscu zastałam jakąś młodą kobietę. Chodziła to tu to tam nie zwracając na mnie uwagi.