The Uglier .. The Better ..

CHAPTER 54 "S[HE] IS BR[OK]EN"

NP : byul

Ansakit.. ansakit ng ulo ko.. bat nandito ako ? hospital to ah ? Tinanggal ko yung mga tube at yung sa dextrose na nakakabit sakin.. bakit may ganito ako ? bakit ako nandito ? anung nangyare ? si..si alex.. oo tama ! si Alex, nakita ko siya kanina..

Lumabas ako ng room ko.. nakita ko sila Niko,ericka,Mark, si mama at papa.. si Alex ? bat wala dun ? 

Nagulat sila nung nakita nila ako..

"Hunter.. anak, gising kana.." niyakap ako nila mama at papa.. at.. umiiyak sila..

"Son,good to see you back.."

Pati sila mark at ericka at kulas niyakap ako.. anung meron ?

"Teka,ma.. hoy kayo.. asan si Panget ? nakita ko siya kanina ah ? nasan siya ?"

Bigla silang napayuko..si ericka umiiyak na..

"what the eff is happening ? why are you all crying ?!"

"hunter son, hindi mo ba naalala ? kaya ka nandito dahil niligtas mo si Alex.. at--"

"ya..so where's Alex ?!!"

"yung sinasabi mong nakita siya.. it was a month ago.." nagsiiyakan na silang lahat.. nilabas ni mark si ericka..

"ano ? bat ba kayu umiiyak ? anu ba talagang nangyare ?!"

"hunter wala na si alex.." yumuko si niko.. nilapitan ko siya at kinuwelyuhan..

"anung sinasabi mong gago ka ha ?! baka gusto mong ikaw ang mawala !" nanggigigil na ako sa galit..

"Hunter.. totoo yung sinabi niya,wala na si Alex.. patay na siya.."

"Anu bang pinagsasasabi niyo ? FCUK !" napaluhod ako.. at nagsimulang umagos ang luha sa mata ko.. hindi.. hindi.. bakit ?

*FLASHBACK*

Kinuwento nila sakin ang nangyare.. lahat.. Alex ? bakit hindi mo sinabe agad sakin ? gumanti kaba sakin ?

*TOK TOK*

"hunter.." pumasok si niko sa kwarto ko..

"gusto kong mapagisa,umalis ka"

"pwede ba..makinig ka muna sa sasabihin ko..

Nung umalis ka ng araw na yun, yung pupunta ka sa America.. yun dapat yung araw na sasabihin niya sayong mahal ka niya.. nung araw na yun.. sinaktan mo siya hunter ! alam mo ba kung gaano kasakit sakin na nakikita syang araw araw umiiyak ?! alam mo ba kung gano kasakit na sa bawat iiyak siya ako yung nilalapitan niya,pero puro Hunter yung sinasabi niya ! puro ikaw yung binabanggit niya, nung nagkasakit siya.. hindi siya nalungkot na maaari siyang mamatay.. kundi natakot siya na baka hindi na kayo ulit magkita.. 

Kinalimutan niya lahat ng kasalanan mo.. ganun ka niya kamahal.. mahal na mahal ka niya..

Nung araw na nacomatosed ka.. iyak nanaman siya ng iyak.. sa loob ng isang buwan na yun.. araw araw ka niyang dinadalaw, kinakausap ka niya kahit alam niyang walang sasagot sa kanya.. Saksi kami sa kalungkutan niya,saksi kami sa araw araw na paghiling niya na sana gumising kana.. dahil baka mawala siya ng hindi mo siya nakikita..

Pati birthday niya.. yung hiling niya ? hindi para sa sarili niya, para parin sayo ! yung kaligtasan mo..at syempre yung pag gising mo ulit.. baka daw last birthday na niya yun kasama ka.. ramdam na ramdam ko yung paghihirap niya, na kahit gusto niyang lumaban.. yung katawan niya na yung sumusuko..

Kung anu mang iniisip mong gawin o balak.. wag mo nang ituloy.. kung nalulungkot ka, kami din.. kung nasasaktan ka kami din.. kaya wag kang magbalak ng masama sa sarili mo dahil parepareho lang tayung nangungulila.." 

Mas lalo akong nalinawan sa sinabi niya .. hindi ko mapigilang lalong lumuha nung binigay niya ang sobreng..

Ikaw pala.. Alex..

*FLASHBACK ENDS !*