The Playboy's Babies

Epilogue

He held my hands again. Napatingin ako sa mga kamay naming magkahawak. Kita ko din na suot suot niya ang wedding ring niya.

I looked into his eyes.

Siya nga, hindi niya ako iniwan. Hindi niya ako pinagpalit. Panaginip lang ang lahat.

I breathe out a sigh of relief.

Lumapit ako lalo kay Schneider at naupo patagilid sa kandungan niya. I hugged him tightly burying my face on his neck.

"Mind telling me what your dream was all about?" He asked as he was caressing my hair.

"Niloko mo daw ako, na may nabuntis kang iba at mas pinili mo siya kaysa saakin. Iniwan mo ako. Sabi mo din mas mahal at mas mahalaga siya kaysa saakin." Pagkukwento ko.

"That would never happen. Do you actually think that I would cheat on you? No way in hell that I would do that! Lalong lalo na ngayon na malapit ka ng manganak sa mga anak natin." He rubbed my belly.

Napatingin ako sa tiyan ko. It's really big.

Oo nga pala. Kabuwanan ko na pala.

I was too carried away by my emotions dahil sa panaginip ko. Hindi ko na tuloy namalayan ang malaking tiyan ko.

I looked at him again, nanlaki ang mata ko ng makita kong namumula ang pisngi niya na sinampal ko kanina.

"Your cheeks!" Hinaplos ko iyon. "I'm sorry."

Natawa lang siya at hinawakan ang kamay kong nasa mukha niya. "It's okay. I deserve it because I cheated on you in your dreams." Ngumisi siya.

Natawa na din ako.

Oh my gosh. I really love this man.

My husband.

Sobrang napaka maintindihin niya saakin, katulad nalang ngayon.

I kissed his cheeks that I slapped at akmang aalis na sana ako sa kandungan niya ng pigilan niya ako.

"Where do you think you're going?" He asked. "Ahm, ano baka kasi nabibigatan ka na, ang bigat pa man din namin nila baby." Sagot ko sakanya pero pinigilan niya parin ako sa paraang pagpulupot niya sa mga matitipunong braso niya sa mabilog kong tiyan.

"It's okay. Hindi kayo ganun ka bigat. Naggy-gym ata 'tong asawa mo." Pagmamayabang niya.

Natawa ako.

I settled comfortably on his lap again. Pinulupot ko ang mga braso ko sa leeg niya.

I looked deeply in his eyes, "I love you." And I kissed him on the lips.

"I love you too."

--

Nagising ako sa ingay sa paligid ko.

Pagmulat ko, nasa isang private room ako ng hospital.

Hospital? Oh yeah. I gave birth to our twins today.

"Gising na siyaaa!" Tita— Nay Sabel exclaimed.

Agad namang napalingon si Schneider na nakatalikod saakin.Naupo siya sa gilid ng kama sabay halik sa noo ko. "How are you feeling mahal ko?"

"I feel great. Nasaan ang kambal?"

"They're at the nursery. Let me just go and tell the nurse to bring them here." Muli niya akong hinalikan sa noo ko at nalabas sa room.

"Congratulation Eina! Ang guguwapo ng mga apo ko! Kamukhang kamukha ni Schneider." Naluluhang sabi niya saakin ng makalapit na siya saakin.

"Thank you po 'nay Sabel. Manang mana talaga sa ama nila." Hindi na talaga ako magtataka. Siya ba naman ang pinaglihian Sa buong pagbubuntis ko.