My Unexpected Hero *CHARDAWN* (Completed) (Book 1)

Obligation

Matapos ang pagsakay namin ay naging masama ang pakiramdam ni Richard kaya nag skip na siyang kumain.

"siguro kayo nalang ang pumunta sa restaurant tapos mauuna na ako sa airport."

"bakit anong ka dramahan yan Mr. Gomez?"

"wala. I think i have a headache."

"sige punta na kami sa resto iwan ka na namin bye."

----------------------------------------------------------------------------

"gurl grabe ka naman sa kanya masama na nga pakiramdam tapos gaganunin mo pa."

 "malay ko ba kung joke nya lang."

"siguro hindi nya pa sinasabi ang dahilan kung bakit siya nagkaganon" Nagulat pa ako ng magsalita ang kapatid ni Richard, anong ibig niyang sabihin?

"bakit ano pa ba ang dapat ko malaman may sakit ba siya o nag iinarte lang."

"sis may phobia si kuya"

"what kind of phobia?"

 "it is called acrophobia, acrophobia sufferers can experience a panic attack in a high place"

"he is scared of heights?"

"ya and in his case he didn't show it to you and push himself to ride that thingy"

"what will happen to him next?"

"he can suffer from nausea, rapid breathing, dizziness or vertigo."

"but he's not afraid to go to the balcony"

"he's not afraid because he is not looking down and look it's not that high."

Matapos marinig ang mga bagay na iyon ay iniwan ko sila Alice at John at sinundan si Richard.

--------------------------------------------------------------------------------------------------

Nasa loob na ako ng airport at nakaupo ako sa isa sa mga upuan pero hindi parin humuhupa ang pagkahilo ko akala ko ay hindi na ako aatakihin ng phobia ko kaya hindi ako nagdala ng gamot, hindi din nakakatulong yung sikmura ko na gustong sumuka.

"Thank god I found you"

"Anong ginagawa mo dito? Tapos na kayong kumain?"

"Hindi na ako sumama sa kanila sa loob na ako ng eroplano kakain. Kamusta ang pakiramdam mo?"

"Nasusuka ako"

Tumayo ako at pumunta sa pinaka malapit na banyo iniwan ko doon sa upuan si Dawn. Pagkatapos magsuka ay bumalik ako sa upuan at nandoon parin si Dawn may hawak ng tubig. Inabot nito iyon sa akin at ininom ko naman.

"kanina ka pa ba ganyan?"

"pwede ba wag mo ko tanungin ng tanungin nahihilo ako."

"last na to wala ka bang gamot?"

"wala"

"wala ka iniinom?"

"hindi ko nadala."

"gusto mo bumili ako?"

"oo na"

Agad umalis si Dawn at pumunta sa pharmacy, pagbalik niya ay may dala pa itong supot ng pagkain.

"oh kumain ka muna."

Pagkatapos kong kumain ay ibinigay na sa akin ni Dawn ang gamot samantalang itinapon naman niya sa basurahan ang pinagkainan ko.

"dito mo na ipatong yang ulo mo sa lap ko hihilutin ko nalang yang noo mo." Wala namang gaanong tao at wala din naman kaming katabi sa upuan kaya sinunod ko ang sinabi ni Dawn. Habang hinihilot niya ako ay unti unti din akong nakatulog.

----------------------------------------------------------------------------------------------------

30 minutes ng tulog si Richard at 30 minutes  ko narin itong tinitignan aaminin kong may itusra naman talaga siya naalala ko tuloy ang sinabi nung saleslady napaisip tuloy ako ano nga kaya kung magka anak kami? Ano kaya ang itsura adonis o dyosa? Natatawa naman ako sa mga iniisip ko. Sa kakaisip ay hindi ko tuloy namalayan na nagising na pala si Richard.

"Kota ka na"

"huh?"

"kota ka na sa kakatitig sa adonis kong mukha gwapo noh?"

"kapal"

 "asus baka nga nainlove kana sakin eh"

"Never!"

Natigil ang pag uusap nila ng nasa harapan na pala nila sina John at Alice, hindi parin nagbabago ang posisyon namin nakahiga parin si Richard kaya ngumisi ang kapatid nito at inasar kami.

"Ui ano na tara na baka mahuli pa tayo sa flight nagliligawan pa kayo eh."