Dit verhaal gaat over 'the selection' maar dan met de meiden van PLL en LM. Ik hoop dat jullie het leuk vinden dat ik dit boek schrijf. Laat gerust een comment achter
Mijn butlers zijn nog bezig mij klaar te maken voor het ontbijt en ik regel ondertussen de laatste dingetjes voor mijn afspraakje met Spencer. Ik heb besloten om in de tuin te gaan zitten omdat het wel mooi weer is.
Om stipt 9 uur klop ik op de deur van Lady Spencer. Met een zwaai gooit ze de deur open. "Goedemorgen Prins Ethan." Zegt ze vrolijk.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
"Goedemorgen Spencer, wat zie je er prachtig uit." Ze ik terwijl ik haar bewonder.
"Dank u wel."
"Zullen we maar naar de tuin gaan? Daar heb ik het ontbijt laten bezorgen."
"O wat leuk in de tuin." Zegt ze terwijl ze mijn uitgestoken arm aanneemt.
"Dus hoe vind je het tot nu toe?" We komen bij de deuren aan die een wacht meteen openmaakt als hij merkt dat we naar buiten willen.
"Ik vind het zo leuk hier, maar ik vind het wel jammer dat we niet echt kunnen sporten."
"Maar we hebben paarden in de stal staan."
"Ja, dat weet ik. Maar ik zat thuis op hockey, en als ik eerlijk moet zijn mis ik het best wel erg. Ik weet dat het niks is voor een prinses om te hockeyen maar ik vind het echt heel leuk." Ik knik.
"Dat begrijp ik." Er komt een plan in me op.
"Wat nou als we een keer een sportdag organiseren? Hoe zou je dat vinden." Ze kijkt me vol verbazing aan.
"Zou dat echt kunnen?!" Vraagt ze ongelovig.
"Natuurlijk als je dat graag wilt kan je zelfs zelf mee helpen organiseren."
"Zou dat echt mogen! Dat lijkt me zo leuk!" Roept ze uit. We komen aan bij het tafeltje dat ik heb laten plaatsen en ik schuif een stoel voor haar naar achter. Ze gaat er op zitten en ik loop naar de andere kant van de tafel en ga ook zitten.
"Ik laat je nog wel even weten of het door gaat." Zeg ik tegen haar.
"Bedankt." Zegt ze een beetje verlegen.
"Dus je zei dat je thuis hockeyt." Ze knikt. "En wat studeerde je thuis?"
"Ehh, zoals u weet was ik een 6. Ik heb dus de basisschool gedaan maar meer niet. Het was altijd mijn droom om les te geven. Maar het ziet er naar uit dat dat hem nooit gaat worden." Ik knik instemmend. "Ben jij het eens met het kastenstelsel?" Vraagt ze een beetje nerveus.
"Ik denk dat het toen der tijd goed was om dit in te voeren. Maar ik denk dat het nu niet meer nodig is."
"Dat denk ik ook, ik denk ook dat er teveel talent zich niet kan laten zien door het kastenstelsel. Ik denk dat ons land veel meer in zich heeft." Ik grinnik kort. "Wat is er zo grappig?" Vraagt ze me serieus.
"Jij! Je bent zo slim. Niet alleen voor een 6 maar voor iedereen."
"Dankje... I-ik bedoel dank u." Zegt ze snel.
"Rustig maar, het is goed als je me je noemt of bij mijn voornaam."
Ik pak de kar die dichtbij ons staat en laat haar eerst wat kiezen. "Er is altijd zoveel keus, en alles is lekker." Zegt ze nadat ze haar eerste hap heeft door geslikt. "Ja dat klopt, de kok kan zo goed koken." Ze knikt instemmend. "Kookte jij weleens thuis?"
"O ja hoor. Bij de lagere kasten is het eigenlijk de bedoeling dat de oudste kookt. Maar ik vond het soms leuk om te helpen."
"En wat voor werk deed je thuis?"
"O gewoon bij mensen schoon maken enzo, ik was bijna hier een dienstmeisje geweest. Maar ik was voor de laatste test niet geslaagd."
"Wat?! Dienstmeisje? Hier?" Roep ik verbaasd uit. "Maar dan ben jij net zo als als..."
"Als wat?!" Vraagt Spencer een beetje boos.
"Sorry! Het was niet zo bedoeld. Het was alleen... Het was alleen dat ik het oneerlijk vind dat jullie zessen niet iets anders hadden kunnen worden. Ik gun jou en al deze dienstmeisje zoveel beter." Spencer was ondertussen op gestaan. Maar ook al weer gaan zitten.
"Dus mijn kasten maakt echt niet uit?" Vraagt Spencer een beetje onzeker.
"Echt niet!" Verzeker ik haar.
We eten het ontbijt op en praten nog wat. Na ongeveer 2 uur lopen we terug naar het paleis.
"Tot de volgende keer." Zeg ik als we bij haar kamer zijn aan gekomen. Ik geeft een kus op haar hand.
"Tot ziens, Ethan." Roept ze me na.
Dan loop ik naar mijn kamer waar ik al werk op mijn bureau zie liggen. Ik ga aan mijn bureau zitten en pak de stapel voor me en begin aan de stapel.
Na een half uur komen mijn butlers mijn kamer in. Ze maken mij klaar voor de lunch en ik vertrek naar de eetzaal. Op mijn weg daarnaar toe kom ik Spencer tegen en ik geef haar een knipoog. Ze lacht terug en loopt dan de zaal in.
De lunch verloopt zoals altijd. Na de lunch ga ik weer naar mijn kamer en maak mijn werk af. Ik ben klaar met het werk en zie dat het pas 3 uur is. Ik loop naar de bibliotheek en kies een boek uit. Ik loop met het boek naar buiten en ga ergens op een bankje zitten.
Na ongeveer ander half uur gelezen te hebben vind ik het wel genoeg en op weg naar het paleis. Op mijn weg terug naar het paleis kom ik Perrie tegen.
"Hey, Prins Ethan wat doet u hier?"
"O, hey Perrie. Ik heb even zitten lezen."
"O oke. Ik wil je eigenlijk even met je praten." Zegt ze verlegen.
"Oké zullen we ergens gaan zitten?" Vraag ik terwijl ik achter me gebaar.
"Eigenlijk heb ik liever dat Jade er ook bij is." Ik kijk een beetje onbegrijpelijk maar stem dan in.
"Oke als jij dat wilt. Zullen we morgen na het ontbijt afspreken?"
"Ja, graag. Ik geeft het wel door aan Jade."
"Oke tot dan." Ik zwaai nog even naar haar en loop dan het paleis in.
Dit was weer een hoofdstuk. Vinden jullie het een leuk boek? En zijn jullie benieuwd naar wat Perrie en Jade aan Ethan moeten vertellen?
