The PLL and LM selcetion

Hoofdstuk: 3

"O moeder u bent het. Ik schrok" Een lachje verlaat mijn keel. Moeder glimlacht. "Ik dacht dat je me wel had gehoord." "Nee, ik was zo diep in gedachte. Vader heeft me een opdracht gegeven. Ik moet een opdracht verzinnen voor de Elite. Iets waarbij ze kunnen laten zien of ze geschrikt zijn al koningin." Zeg ik met een zucht. "Ik weet het zoon. Je vader heeft het me vertelt. Heb je al iets?" Moeder kijkt me vragend aan. "Ja, maar niet heel veel." "Zou ik het mogen zien?" Moeder probeert al op mijn papier te kijken. Snel draai ik het om. "Nee, nog niet moeder. Ik laat u het zien voordat vader het te zien krijgt." Mijn moeder kijkt me uitdagend aan. "O dus zo gaan wij het spelen" Roept mijn moeder of haar schouder terwijl ze langzaam wegloopt. Ik lach kort. "U bent de eerste die het ziet." Roep ik mijn moeder na. "Daar houd ik je aan." Roept mijn moeder nog en dan is ze verdwenen. Hoe ga ik iemand vinden die net zo lief ,knap, goedaardig maar ook streng als haar is?

Ik bleef nog een tijdje zitten en loop dan weer terug naar het paleis. Ik bedenk dat de lady's overmorgen al komen. Ik loop het paleis en bedenk dat het eigenlijk best wel stil is in het paleis. Lachend in mezelf bedenk ik ook dat dat snel gaat veranderen.

Als ik mijn kamer binnen kom zie ik dat de inschrijfformulieren al op mijn bureau liggen. Ik ga achter mijn bureau zitten en bekijk de formulieren.

Ik bestudeer ongeveer 1 uur de formulieren en dan komen mijn butlers binnen. Ze komen me klaar maken voor het diner. Op weg naar de eetzaal denk ik nog na over de selectie. Wanneer zou ik eigenlijk de eerst weg moeten sturen? Als ik bij de eetzaal kom ben ik er over uit. Ik ga op de eerste dag nog niemand weg sturen.

Na het diner ga ik even bij Camila langs. Als ik op de deur klop wordt die door haar open gedaan. "Goedenavond, broertje!" Zegt ze vrolijk. Maar ik kan horen dat ze ook een beetje verbaasd is. "Dag, zusje." Zeg ik zo vrolijk mogelijk terug. "Mag ik een wandeling met u door de tuin maken?" Ik kijk haar vragend aan en bied haar mijn arm. "Natuurlijk." Zegt ze vrolijk en pakt mijn arm aan.

Als we in de tuin zijn begin ik het gesprek. "Dus Camila." Ze kijkt me aan en ik vervolg mijn zin. "Ik heb van vader de opdracht gekregen om een opdracht te maken voor de Elite." Ze kijkt me enthousiast aan. Ik weet dat ze het leuk vind om dingen te organiseren.                                                         
"Ik heb zelf nog niet zoveel weten te bedenken." Ze knikt naar me als teken dat ze het snapt. "Ik vroeg me af jij misschien iets kunt vertellen over de baan als koningin." Ik liet een korte pauze vallen. En vervolgde daarna mijn zin. "Ik weet dat jij en moeder een erg hechte band hebben."

Ze knikt instemmend. Ze denkt even na en zegt dan:"Ik weet dat moeder een zware taak heeft. Ik denk dat je de lady's moet laten inzien dat koningin zijn niet alleen leuk is maar ook heel zwaar." Nu ben ik degene die instemmend knikt. "Ik weet dat tijdens de selectie van vader en moeder er een opdracht was voor de Elite. In deze opdracht moesten de lady's zelf een liefdadigheid project verzinnen." Ik staar bedenkelijk voor me uit. Ik zie het bankje bij de fontein staan en loop er met Camila aan mijn arm naar toe.

Zodra we zitten begin ik weer te praten. "Dus het is slim om zoiets te doen. Maar wel anders dan hoe het toen is gebeurd." Camila knikt overtuigend. "Dankjewel." "Graag gedaan." Er valt een korte stilte.

"Over 2 dagen komen de dames, toch?" Het is Camila die de stilte verbreekt. "Ja." Antwoord ik beleefd. Ze kijkt me aan. "Ben je zenuwachtig?" Ik denk even na. Ik had hier nog niet eerder over nagedacht. "Ja ik denk het wel. Ik ben erg bang dat ik het fout doe. Of wat er nou als er geen enkel meisje bij zit van wie ik kan houden. Wat als geen enkel meisje van mij kan houden." Ik schoot een beetje in paniek. "Sst" Sust Camila als ze ziet dat ik in paniek schiet. "Het hele volk houd van jou. En als jij niet van een van deze meisjes kan houden dan vind je samen met vader wel weer een oplossing." Camila klonk erg volwassen. Mijn paniek is wat gezakt. "Dankjewel" Ze knikt als teken dat het oké is.

Ik sta op en bied mijn arm aan aan Camila. Ook zij staat op en neemt mijn arm aan. Zo lopen we weer het paleis in. We lopen naar haar kamer. En daar zeg ik haar gedag. Dan loop ik naar mijn kamer.

Eenmaal op mijn kamer zie ik dat er maar 2 butlers zijn. Tyler is er niet. "Waar is Tyler?" Vraag ik aan Lex. "Tyler voelt zich niet zo lekker. Hij ligt al op bed." Ik knik. Ik hoop maar dat er niks ernstig is met Tyler. Tyler is namelijk bijna nooit ziek. Mijn twee butlers helpen me met naar bed gaan.

Ik lig in bed en het is nu al 2 uur. Maar ik kan niet slapen. Ik blijf maar denken aan Tyler wat als er wel wat ernstigs aan de hand is. Ik stap uit bed en stap mijn kamer uit. Ik zie net dat er een dienstmeisje de hoek om komt lopen. Ik loop op haar af.

Ze maakt een buiging als ik vlak voor haar sta. "Zou je mij de weg naar Tyler's kamer willen wijzen." Ze kijkt me aan. "Ja hoor, volgt u mij maar." Ze draait zich om en loopt naar de trap toe. "Wat is je naam eigenlijk?" Vraag ik om de stilte te verbreken. "Amber" Zegt ze verlegen. "Goed Amber." We slaan beneden aan de trap rechts af en komen langs de keuken. "Waar kom je vandaan?" Weer slaan we rechts af. "Uit Carolina" "Dat is waar mijn moeder ook vandaan komt." Roep ik enthousiast. Ze giechelt even en knikt dan. We blijven voor een deur staan. "Dit is de kamer van je butlers." "Dankjewel. Je kan gaan. Ik vind de weg wel weer terug." Amber maakt een reverence en loopt dan weg. "Bedankt, Amber" Roep ik haar nog na. Ze zwaait terug en verdwijnt.

Ik adem een keer goed in en klop dan op de deur. "Kom binnen." Hoor ik dus open ik de deur. Tyler ligt te slapen en ik zie dat Lex en Keegan achter een naaimachine zitten. "Ik kom even kijken hoe het gaat met Tyler" Fluister ik. "Hij is oké" Fluistert Lex terug.

Dit was het derde hoofdstuk alweer. Hij is iets langer dan de bedoeling was maar geniet er maar gewoon van. Comments zijn welkom. Doei.

1154 woorden