The PLL and LM selcetion

Hoofdstuk: 4

"Is Tyler al onderzocht in de ziekenvleugel?"

"Nee, we dachten dat het niet zo erg was" Antwoord Keegan.
Ik kijk naar Tyler en zie dat hij nog al bleek ziet.
"Oké. Toch lijkt het me beter als we wel even naar de ziekenvleugel gaan."

"Als u denkt dat dat nodig is zullen wij hem als hij wakker word naar de ziekenvleugel sturen."

"Eigenlijk heb ik liever dat hij nu gaat." Bezorgd ga ik naast zijn bed staan. Ik voel aan het voorhoofd van Tyler en voel dat hij er warm is. Dan til ik hem op en zeg:"Ik breng hem nu wel" Daarop loop ik de kamer uit naar de ziekenvleugel. Ik hoor dat Lex en Keegan achter mij aan komen. "Het is niet nodig om mee te gaan." Roep ik over mijn schouder.

"Maar we willen graag weten wat er met Tyler aan de hand is." Het is dit keer Lex die antwoord.

"Dan kunnen jullie mee lopen." Ik hoor dat Lex en Keegan weer beginnen met lopen.

Als we de ziekenvleugel binnen komen zie ik een verpleegster lopen. "Mevrouw, waar kan ik deze jongeman neerleggen." Ze kijkt om en ziet me staan met Tyler in mijn handen. Ze maakt een reverence en zegt: "Leg hem maar op dit bed dan ga ik dokter Ashlar halen." Ze wijst naar een bed ergens achter in de kamer en loopt dan weg.

Na een tijdje komt de verpleegster terug met dokter Ashlar terug. Ze maken allebei een revérence. Ashlar komt naast het bed staan en voelt even aan zijn voorhoofd. "Hij heeft een erg warm voorhoofd. Ik ga eerst maar eens de koorts opmeten en wat andere basisonderzoeken doen. Zou u zo vriendelijk willen zijn de kamer nu te verlaten."

"Ja, hoor. Wanneer kan ik weer op bezoek komen om Tyler te bezoeken?" Ik hoor wat geluid van het bed afkomen en zie dat Tyler wakker word. Ik loop naar hem toe en ga op de rand van het bed zitten. "Hey, we hebben je naar de ziekenvleugel gebracht omdat we je er erg ziek uit vonden zien." Ik merk dat Tyler iet probeert te zeggen. "Ga maar weer slapen" Zeg ik tegen hem. "Ik kom morgen weer terug."

Ik sta op en loop naar Ashlar. "Klopt het dat ik morgenochtend weer langs kan komen?"

"Dat is inderdaad waar." Zegt Ashlar knikkend. "Goed dan ziet u me morgen wel weer verschijnen." Ik geef Ashlar een vriendelijke knik en loop dan weg.

Ik hoor dat Lex en Keegan achter me aan komen. "Hoogheid?" Het is Lex die het vraagt. Ik draai me om en kijk hem vragend aan. "Kunnen wij nog iets voor u betekenen?" Ik denk even na en bedenk dan dat ze beter ook kunnen gaan slapen. "Nee, dankjewel. Jullie zullen wel moe zijn. Ga maar slapen." Ze knikken instemmend en maken een reverence en daarop lopen ze weg.

Als ik bij mijn kamer aankom zie ik dat de deur al open staat. Ik loop mijn kamer in en zie Camila staan. Ik denk dat ik haar hoor huilen dus loop zachtjes naar haar toe. "Camila? Wat is er aan de hand." Ze draait zich naar me toe en barst in huilen uit.

Na een tijdje heeft ze het hele verhaal verteld. Ze is verliefd geworden op de Duitse kroonprins en is bang dat als ze wat ouder is word uitgehuwelijkt door vader en moeder aan een andere prins. Waarop ik heb gezegd dat we morgen wel naar vader en moeder gaan om het met hun te bespreken. Daarop loopt Camila mijn kamer weer uit.

Ik ga in mijn bed liggen en probeer te slapen. Morgen komen de lady's al. De tijd gaat veel te snel.

"Goedemorgen, vader, moeder, Camila." Zeg ik als ik de eetzaal in kom. "Goedemorgen." Zeggen ze in koor terug. Toch kan ik aan Camila's stem horen dat ze erg verdrietig is. Ik ga naast vader zitten en eet mijn ontbijt op.

Na het ontbijt loop ik de eetzaal als eerst uit. Ik hoor dat Camila achter mij aan komt. Eenmaal buiten het zicht van onze ouders draai ik me om. "Kom maar mee, Camila." Ik pak haar hand en neem haar mee naar mijn kamer. Daar blijven we een tijdje.

Ik vraag aan Lex of hij wilt zorgen dat onze ouders op mijn kamer komen. Na een paar minuten zijn allebei mijn ouders in mijn kamer en zitten Camila en ik op mijn bed en onze ouders op 2 stoelen tegenover ons. "Ik denk dat Camila het beste kan vertellen wat haar probleem is." Zeg ik voorzichtig en kijk Camila aan. Dan haalt Camila diep adem en vertelt haar verhaal aan vader en moeder.

Moeder en vader kijken elkaar een beetje verbaasd aan als Camila klaar is met haar verhaal. Dan neemt moeder het woord. "We.. ehh hadden niet verwacht dat je zou denken dat we je zouden uithuwelijken. We willen dat je gelukkig word. We willen er alles aan doen om jou zo gelukkig mogelijk te maken. Hetzelfde geldt ook voor jou, Ethan." Ze keek me even met een glimlach aan. "En daarom zullen we eerst een tijdje wachten. We willen niet dat je gaat trouwen en er later achter komt dat je hem helemaal niet wilt." Moeder keek begripvol naar Camila.

Camila knikte zachtjes en barste toen in huilen uit. Meteen sloeg ik mijn armen om haar heen. Moeder deed hetzelfde en vader legde zijn hand op haar rug. Na een tijdje merkten we dat Camila erg moe werd dus pakte ik haar op en bracht haar naar haar kamer zodat ze even kan rusten.

Toen ik weer terug was zag ik dat vader en moeder ook weer naar hun eigen kamer zijn vertrokken. Dus ga ik maar aan mijn bureau zitten om te kijken wat ik kan doen. Ik zie het handgeschreven briefje van vader liggen. Ik pak mijn andere vellen uit een van de lades en vroeg 2 dingen toe aan mijn lijst.

~ laten zien wie ze zij.
~ creativiteit
~ laten zien hoeveel ze weten
~ interactie met mensen buiten kasteel
~ met zijn tweeën samenwerken

Als ik dit heb toegevoegd leg ik het papier weer weg en loop naar beneden. Maar nu om na een van de salons te gaan om daar wat muziek te maken. Mijn moeder speelt altijd al piano. Ze kan ook ontzettend goed zingen. Ik vind het ook wel leuk om wat piano te spelen. Dus dat ga ik nu doen.

Dit was het vierde hoofdstuk. Ik hoop dat jullie het een beetje leuk vinden. Tips en reacties zijn altijd welkom. <3

1096 woorden