Dit verhaal gaat over 'the selection' maar dan met de meiden van PLL en LM. Ik hoop dat jullie het leuk vinden dat ik dit boek schrijf. Laat gerust een comment achter
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
"Ethan? Ethan? Ethan wakker worden." Langzaam open ik mijn ogen. Ik kijk tegen het gezicht van mijn eerste butler, Lex aan. Hij hangt over me heen om te kijken of ik al wakker ben. "Kom op Ethan! Vandaag is de grote dag! U zult vandaag uw kandidaten voor de selectie te zien krijgen." Ik schrik op: "O, ja dat is vandaag al, toch?" Mijn butlers lachen om het feit dat ik het was vergeten. Snel stap ik uit bed en loop richting de badkamer. Ik hoor dat mijn tweede butler, Keegan achter me aan komt lopen. Ik kleed me uit met behulp van Keegan en stap het bad in.
Ik loop de badkamer weer uit. Ik voel me weer helemaal fris. Ik zie dat er een prachtig pak aan de kast hangt. Die zal mijn derde butler, Tyler wel hebben gemaakt. Om de een of andere reden vind ik dat Tyler het meest talent heeft voor kleding ontwerpen. Ik loop naar het pak toe. Ik voel er even aan en vraag dan: "Dit pak is zeker voor vanavond?" Mijn butlers staan achter me. Als ik me omdraai zie ik dat ze alledrie knikken. "Lex, zou jij het meest comfortabele pak uit de kast kunnen pakken?" Lex knikt een keer en loopt naar de kast.
In mijn pak gehesen loop ik naar de eetzaal. Daar zitten mijn ouders en mijn zusje al op mij te wachten. "Goedemorgen." "Goedemorgen jongen" Zegt mijn moeder voordat de andere twee wat kunnen zeggen. Ik ga op de stoel naast vader zitten. Moeder en Camila zitten tegenover ons. Zo zitten we altijd. Ik denk dat dat gaat veranderen als de lady's komen. Ik denk zelf dat het handig is om de meisjes in een T-vorm te zetten en dan dat wij met z'n vieren aan het hoofd zitten. Wel tegen de tafel van de lady's af. "En ben je al een beetje zenuwachtig voor vanavond." Het is Camila die mij uit mijn gedachtes haalt. "Ja, hoor. Eigenlijk ben ik best wel benieuwd." Mijn zusje is altijd zo opgewekt. Ze kan mensen zo makkelijk aan het lachen maken. Ze is nu 14.
Ik loop naar mijn kamer. Als ik de deur open doe zie ik meteen dat mijn butlers er niet zijn. Ook zie ik een grote stapel papieren op mijn bureau liggen. Ik begin meteen maar in de hoop dat ik daarna nog naar buiten kan. Ik houd er van om buiten te zijn.
Om 1 uur is het weer tijd om te lunchen. Daarom komen mijn butlers altijd om half 1. Ze helpen me met opfrissen en ik loop weer naar de eetzaal. "Hallo!" Roep ik vrolijk als ik de eetzaal inloop. "Mijn ouders kijken allebei een beetje verschrikt op. Ik zie dat Camila er nog niet is. Ik ga aan tafel zitten in de hoop dat Camila niet lang nodig heeft voordat ze hier is. Ik heb nogal een trek. "Kom je anders na de lunch bij mij op kantoor zitten?" Vraagt vader voorzichtig. Hij weet dat ik er niet van hou om op zijn kantoor te zitten. Niet vanwege vader maar het is er altijd zo stil. Als ik op mijn eigen kamer zit zet ik altijd de deur open. Mijn vader heeft niet eens een deur in zijn kantoor! "Ik ga na de lunch eerst maar eens een wandeling door de tuin lopen." Ik probeer zo beleefd mogelijk te denken. "Ik kom waarschijnlijk nog wel even langs." Vader knikt. Dan komt Camila binnen lopen. We kunnen eindelijk beginnen met eten.
Ik loop naar mijn kamer en blader even snel tussen de papieren door. Het zijn er niet veel meer. Ik heb het meeste al gedaan voor de lunch. Ik zie dat er een handgeschreven brief van vader tussen zit. Ik pak het en lees het door. Ik moet een speech maken voor de uitzending van vanavond. Hier heb ik genoeg aan om over na te denken in de tuin. Ik trek mijn deur open en loop de trap af naar de tuin toe. Eenmaal buiten kan ik me veel beter concentreren dan binnen. Ik loop een stuk door de tuin. Als ik weer bij de deuren van het paleis kom heb ik de speech al af.
Ik klop op de deur van mijn vader's kantoor. "Kom binnen." Ik hoor aan de stem dat het vader is. Ik loop rustig naar binnen. "Ha zoon." Zegt hij terwijl hij zich naar me omdraait. "Ha vader, hoe gaat het met u?" Ik loop naar het bureau waar vader net een stoel onderuit heeft getrokken. Ik ga op de stoel zitten. "Goed en met jou?" Vader kijkt me aan. "Goed hoor. Ik heb de speech al af en ben al over de helft met het andere werk. "Goed zo jongen." Daarop draait hij zich om en begint weer met zijn werk. Ik volg zijn voorbeeld op.
~uitzending~
Zenuwachtig ga ik klaar staan. Zodra Garvil mij aan kondigt loop ik het grote podium op. Ik loop naar Garvil toe. Hij schud mijn hand en ik ga zitten in de stoel tegenover hem. Hij vraagt er maar wat op los. Maar al deze vragen draaien om hetzelfde. De selectie. Niet dat ik dat niet had verwacht maar ik vraag me af of het wel intersant is voor de jongens in het land. "Wilt u nog iets zeggen tegen uw volk?" Dit was het moment dat ik mijn speech moest doen. Ik sta op en loop over het podium naar de microfoon. Ik zucht een keer diep.
Illea, Welkom. Vanavond worden de 20 lady's van de selectie niet alleen aan jullie voorgesteld. Ook ik zal de lady's voor het eerst zien. De lady's worden thuis klaar gestoomd voor het leven in het paleis. De lady's zullen over 3 dagen hier arriveren. De eerste dag van hun verblijf zal ik de lady's nog niet ontmoeten. Pas op de tweede dag ga ik samen met de lady's ontbijten. Ik liet een korte pauze vallen. Dan geef ik graag nu het woord weer aan Garvil zodat hij kan vertellen wie de gelukkige dames die naar het paleis mogen komen.
Ik ga weer naast vader zitten. Hij geeft een knikje om te laten zien dat ik het goed heb gedaan.
Dit was het eerste hoofdstuk. Wat vinden jullie ervan? Ik hoop dat jullie het een beetje leuk vinden.
