Scarlett
Minął tydzień. Ludzie ze szkoły powoli odpuszczali, aż w końcu całkiem przestali o mnie rozmawiać. Jak w każdej szkole, znaleźli sobie nową sensacje.
Z Justinem spotykałam się regularnie. Poprawiłam już pierwsze oceny z matematyki. Wszystko wydawałoby się być w porządku, ale nie było.
Dalej nie poderwałam Biebera.
Wstrzymałam na jakiś czas swoje działania. Zwyczajnie nie miałam do tego głowy po tych wszystkich akcjach.
W mojej głowie pojawiały się nowe plany co do tego chłopaka. Scarlett wraca do gry!
-Justin?- zwróciłam się do chłopaka, gdy wychodziliśmy z jego domu.
-Tak?
-Pomyślałam, że może moglibyśmy wiesz... - zaczęłam nieśmiało.
-Nie, nie wiem.- zaśmiał się i otworzył dla mnie drzwi od auta.
-No, pójść do kina.- wydusiłam to z siebie
-Do kina?
-Tak. To w ramach podziękowania, że pomagasz mi z matematyką.
-W porządku. - wzruszył ramionami i się uśmiechnął - Ale ja wybieram film.
-Błagam, żadnych filmów akcji.- zajęczałam. Naprawdę ich nienawidzę. Mogę nawet na horror iść. Nie boję się ich.
-Coś wymyślę.- powiedział.
Po kilkunastu minutach byliśmy pod moim domem.
-Dzięki za podwózke.- uśmiechnęłam się uprzejmie.
-Nie ma sprawy. Napiszę ci, jak wybiore jakiś film.
- Okej, to do zobaczenia.
***
Niedziela
Siedziałam właśnie na kanapie i wpychałam w siebie zimny już popcorn.
Mój spokojny seans przerwało brzęczenie mojego telefonu. Niechętnie wzięłam urządzenie do ręki i sprawdziłam nową wiadomość.
Od: Justin
Będę za pół godziny.
Co!? Wstałam szybko z kanapy. Czy Justin napisał właśnie sam z siebie, że do mnie przyjedzie?
Pieprzony cud!
Spojrzałam na swoje ubrania. Raczej nie wyglądam zbytnio zachęcająco w szarych, luźnych dresach, różowych, puchowych skarpetkach i wygniecionej koszulce z jednorożcem. W dodatku na mojej głowie jest kok, który wygląda, jakbym nie czesała się latami.
W ekspresowym tempie pokonałam odległość dzielącą mnie od mojego pokoju.
W co powinnam się ubrać?
Zaczęłam wyrzucać kolejno ubrania z szafy.
Za bardzo wyzywające...
Za kujoniaste...
Za obleśne...
Za zwykłe...
Naprawdę nie mam nic, co mogłoby się nadawać? Jęknęłam zrezygnowana i poleciałam plecami na łóżko. Do bani...
Nagle przypomniało mi się o nowej zdobyczy mojej mamy. Chyba się nie obrazi, jeśli sobie pożyczę. Z diabelskim uśmiechem ruszyłam do sypialni rodziców.
Właściwie to już tylko mojej rodzicielki, ale o tym wam kiedyś opowiem.
Przeszukiwałam jej szafę i niemal od razu w oczy rzuciła mi się delikatna, biała koszula w czarne groszki. Była idealna, więc szybko ją zabrałam i ruszyłam do siebie.
Ubrałam ukradzioną rzecz, a do tego czarne jeansy z wysokim stanem.
Przód koszuli wsadziłam delikatnie do spodni i wbiegłam do łazienki.
Tam rozpuściłam włosy i sumiennie je przeczesałam.
Czy tylko mnie dręczy ten ból podczas rozczesywania?
Popsikałam się swoimi ulubionymi perfumami i na koniec poprawiłam bransoletkę, która znajdowała się na moim lewym nadgarstku. Nigdy się jej nie pozbywam, ale to też jest historia nie na teraz.
W każdej chwili może przyjść Justin.
__________
Korzystajcie na tym, że nie mogę spać w nocy i pisze rozdziały, bo w dzień nie mam na to czasu xdd
Koniecznie zostawcie po sobie ślad w jakiejkolwiek postaci! 💞💓
Następnego spodziewajcie się w czwartek...
