Gül Dikeni

23.Bölüm-part son

Bizim oralarda Ağa denen şey hala hüküm sürüyordu.Mardinde Ağa olmak hiç bir zaman istemedim.
Ağa olmak sorumluluk demekti.
Öyle bildiğiniz sorumluluktan bahsetmiyorum.
Orada yaşayan herkesin sorumluğundan bahsediyordum.

Ağa olmak bela demekti.
Yeterince başımda dert varken nasıl Mardin'e giderdim?

Hüseyin'in bir takım işlere bulaştığından haberim vardı lakin kaçacak kadar büyük bir mesele olduğunu bilmiyordum.

Dedemin bana söylediği geldi aklıma.

On üçüne basmamış kızların evlendirildiğini söylemişti.

Bir çocuğu evlendirmek de neyin nesiydi?

Hüseyin ne yaptı'da dedem bile ondan bahsederken gözleri öfkeyle kavruluyordu?

Gidemezdim Mardin'e.

Buradaki işim bitmeden hiç bir yere gidemezdim.

Buradaki işim....

Çalışma masama yerleştirdiğim fotoğrafa kaydı gözlerim.Aile fotoğrafımıza...

Gözlerim acıdan kısıldı.
Özlem duygusu ağır bastı bu defa.Öylece baka kaldım fotoğrafa.

Elimin altında olan kağıdı yavaşça sıkıp buruşturdum.

Burnumdan öfkeyle nefes aldım.Buradaki işim daha bitmedi!

"İntikamını alacağım." Dedim fotoğrafa bakarak.

"Yemin olsun,alacağım!"

***

Eyüp sert adımlarla odasına çıkıyordu.
İçindeki ateş bir türlü sönmemişti.
Aylar sonra gördüğü fotoğraf ona asıl amacını hatırlatmıştı.
Sanki birileri tüfekle anlına vurdu da kafasına dank etti.

Eyüp'ün içi ateş gibi cayır cayır yanıyordu.

Sonunda odasına vardığında anahtarı cebinden çıkardı ve kapıyı açtı.

İçeri girdiğinde burnunu alışık olmadığı ama hoş gelen koku karşıladı.
İstemsiz'ce içine biraz daha çekti.

Bakışları yatağında uyuyan kıza kaydı.

Bir insan bu kadar naif kokar mıydı?

Gözleri kapalıydı.Yanına yaklaştı genç adam.
Uzun saçları olması onu mest etmişti.
Boş olan tarafta oturdu ve Songüle bakmaya başladı.

Küçük burnuna,kaşlarına,kirpiklerine ve dudağına....
Yüzü paha biçilmezdi.

Elini yavaşça kaldırdı ve Songül'ün yanağına koydu.
Parmağıyla yanağını okşadı.
Eyüp'ün aklına bugün odadan çıkacağı vakit Songül'ün peşinden gelmesi geldi.

Nasıl da utanmıştı.

Farkındaydı Songül'ün kendisine karşı hislerini.
Genç kızın kendisine yavaşça çekildiğini biliyordu.

Bunu anlıyordu.Saf bir insan hiç bir zaman olmamıştı.Ama karşısındaki kız fazlasıyla saf'tı.
Eyüpün dudağında küçük bir tebessüm belirdi.
Ne zaman beni görse yanağı kızarıyor ve eli titriyordu.Bunu fark ediyor muydu?

Yada Ona yaklaştığımda kalbinin atışını fark etmediğimi mi sanıyordu.
Benden hoşlandığı apaçık belliydi.