sen..
ben...
ve diğerleriydi hep var olan
ben yalnız seni severken
sen ağır yükler koydun omzuma
o...
bu...
şu girdi teker teker ilişkiye
çatıştığım buydu bu işkencede
susmak çare olsaydı susardım
denemedim de değil.
ben yalnız sana yanarken
sen üçüncü şahıslarda seyrettin bir süre
bitti desem bir anda
bunu da düşündüm çokça
kolay değildi, anladıkça
sana ait olan ne varsa elimde avucumda
derin bir çukur kazdım
hepsini gömdüm benle birlikte.
artık meydan boş!
ince ıslığı duyulur sadece anıların
bak ne manasız gülüşmeler gelir kulaklarımıza
artık son yazar manşetler
aşk başlar
aşk biter.
fatihartar / 19.02.03 izmir
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Çöküş Devri
Poetry"bir anlık geçmişe döndüm! yine yekpareydi anılar, sapasağlamdılar, asildi duruşları... boş avuçlarım anı doldu, geri geldim." 'Yaşamak mı yazmak mı zor?' sorusunu özellikle okuyuculara sormak isteyen şair; henüz bu sorunun cevabını bulamamış. Kit...
