keder öğütürken zaman değirmeni
yıllarım da arada kaynadı
şimdi pusuda bekleyen yalnızlıktan başka
gidecek kimsem yok
alnıma sürülen bu karanlık iz
baştan beri sürüklendiğim bu çıkmaz yol
ve suretimi hapseden sırlı aynalar
bana yaşadıklarımdan yadigar kaldı...
suskunluğum bile suç oldu gözünüzde
dargınlığım hiç, varlığım piç oldu.
gecelerimin bekçisi şiirlerime bile sığıntı oldum.
beni hiçbir zaman beslemedi hayat
o hep istedi
ben hep göz yumdum
sineme yerleşen hafif bir ağrı
yüzyıllardan beri gelen içli bir şarkı
ve kudretini öfkesiyle üstüme kusan
bu kibirli ruh ellerimde kaldı...
acıyı bastırarak, sevinci hıçkırarak yaşadım hep
zulmü neydi soramadım.
ilk gençliğim de verdiğim kurbanlar arasında
son faslım da...
bu karanlık da neyin alameti?
bu defa hangi yöne çağırıyor bilmediğim biri beni...
gidiyorum ancak ne dünüm bende
ne yarın belli...
fatihartar / 20.11.02 izmir
CZYTASZ
Çöküş Devri
Poezja"bir anlık geçmişe döndüm! yine yekpareydi anılar, sapasağlamdılar, asildi duruşları... boş avuçlarım anı doldu, geri geldim." 'Yaşamak mı yazmak mı zor?' sorusunu özellikle okuyuculara sormak isteyen şair; henüz bu sorunun cevabını bulamamış. Kit...
