..............dolambacından geçerken hayatın
koyu renkler sindi içime metazoriyle.
takılıp kaldığım bir yığın keder büyütmüştüm avuçlarımda,
hangisi gerçekti hangisi yalan bilmeden...
neresinden bakarsan bak aynı kapıda kesişiyordu
cevaplanmasını beklediğim sorular.
sessizlik çıkıyordu her köşeden,
sokak havai bir ışık huzmesiyle çalkalanırken,
teslim oldum!
en kötüsü de bu ya.
yaşadıklarımı geçirirken akıl süzgecimden,
heveslendiğim şeyler büyük boşluklarmış anladım.
şimdi şimdi daha net bir hal aldı düzlükler, yokuşlar...
dahası anahtarın hangi cebimde olduğunu bilemiyorum.
tüm yetilerim kayıptı, tüm niyetlerim kötü.
son bir durak beklerken geçtiğim karanlık rayların arasında, bir yerlerde
kendime varıyordum, hiç sebep yokken.
düpedüz aldatılmıştınız anlamadınız mı?
uykusundakiler!
ben uykulara saklanmayı bile becerememiştim.
kindar bir ruh kabardı şehvetle bir anda,
önce hesap sormak istedi sonra yağmalamak
karşı koydum, bana öğretilmemişti daha önce diye...
hep değer yargılarınıza tutundum
düşeceğimi anladığım anda ben bile
ve
hep kararsızlıklara, yeni çıkmazlara sürüldü düşüncelerim
usanmak hafifti utancın yanında.
haldır huldur bir cenge attım kendimi,
öz beni, doğduğumdan beri.
dünyaya geliş nedenimi düşünür olmuştum filozoflar gibi
ne açık bir yanıt buldum dolduğum sorulara
ne de şans eseri kazandım giriştiğim harbi.
beklemiyordum da,
ama küçük bir umuda izin vermiş gibiydi kader
ya da bana öyle geliyordu...
düzenbaz bir çehre edinip çıktığım ortalık yer alkışladı beni.
böyle mi devam etmeliydim...
devam etmeli miydim?
fatihartar / 26.08.02 ist.
BINABASA MO ANG
Çöküş Devri
Poetry"bir anlık geçmişe döndüm! yine yekpareydi anılar, sapasağlamdılar, asildi duruşları... boş avuçlarım anı doldu, geri geldim." 'Yaşamak mı yazmak mı zor?' sorusunu özellikle okuyuculara sormak isteyen şair; henüz bu sorunun cevabını bulamamış. Kit...
