Aqua Fire

Chapter 2:

"Mamaya pag sapit ng gabi ay babalik na tayo sa Hyatsizara." Sabi ni Ate Gia.

"Ha?" Ano daw. Atsizawa? Nakakabulol naman.

"Malalaman mo din kahit paunti-unti pag dating natin 'don."

Mabilis na dumating ang gabi at umalis na kami sa mansion.

Napansin ko namang papunta kami sa gubat. Sobrang tataas na ng mga puno at tanging ilaw ng kotse at liwanag ng buwan ang ilaw. It creeps me to see same view.

Pano pala kung may multo dito? Geez. That gives me a goosebumps

O di kaya.

Napatakip ako ng bibig

"ibabalik niyo po ba ako sa Slavery Trading?" Mangiyak-ngiyak na tanong ko.

"Stop being paranoid. It's a better place." Saad ni Martin habang nagdra-drive parin. Liningon naman ako ni Ate Gia na nasa passenger seat. "Mabuti pa magpahinga ka na muna. Gigisingin nalang kita." Ngumiti naman ito sakin at umayos na ng pagkaka-upo.

I think my eyelids are getting heavier.

"Rose... Rose... Gising na." I moaned and slightly open my eyes. Mukha ng babae ang bumungad sakin. "Nandito na tayo." Kinusot ko ang mata ko at nag-inat. Where are we?

Bat nasa gitna ata kami ng kagubatan.  "Lady Gia! Tulog mantika pa ata yan. Nakabukas na ang lagusan." I heard Martin's voice.

Bumaba na nga ako at baka maibalik pa ako sa hell place ng wala sa oras.

Naglakad kami ni Ate Gia papunta sa malaking bato. "Nasan na po si Martin?"  Tanong ko

"Hays. Batang 'yun. Maikli talaga ang pisi. Nauna na yun." Napatango nalang ako.

"Paalam ka na sa kinagisnan mong mundo." —Ate Gia

"Paalam." Nasabi ko nalang. Di ako makasabay sa pinag-sasabi ni Ate Gia. Napapahawak nalang ako ng batok.

"Talagang bata ka. Nakakalimutan kong wala ka nga palang alam ni katititing." Nagsimula na kaming maglakad patungo sa bato. Hinawakan ni ate Gia ang isang kamay ko.

Nagulat ako ng tumagos ang kamay ko sa Bato. "Ayt!" Napatigil kami sa paglalakad. What was that?!

"You'll be fine. Trust me." At dumiretso na nga kami sa paghakbang. tuluyan ng tumagos ang katawan ko. Feeling ko hinihigop ako ng malakas na pwersa. Diko maintindihan ang nangyayari samin. I closed my eyes dahil sa nakakasilaw na liwanag. Parang umiikot ang buong paligid.

Babaliktad na ata ang sikmura ko. Bakit parang mahuhulog ako "aahhhh!!" I screamed on the top of my lungs.  Unti-unti  akong dumilat. I am floating on air? I didn't hit the ground.

"Put me down. What happened to the gravity." Hindi ko matapak ang mga paa ko sa lupa.

"Hang on." Ate Gia snapped her finger. Kasabay nun ang pagkahulog ko.

"Ugh!" That hurts.

Tumayo ako at nagpag-pag ng damit. Woaw. What's this place? It's so beautiful. May mga bulaklak din na bago sa paningin ko. Even the butterflies are rare. Parang nag-gloglow ang mga pakpak nila.

Nakita ko namang may karwahe na paparating. Nandun na sa loob si Martin. He's busy reading a book

"Ayan na pala sila." Ani ni Ate Gia. Hinila na nga ako nito papasok. Sobrang tahimik ni Martin. Kami lang ata ni Ate Gia ang nag-iingay dito.

I hear a loud gong as soon as we entered the big gate

Nandito na yata kami.

"The young maidens scurried to the balcony, giggling and blushing." Ate Gia said. Napatingin naman ako. Oo nga 'noh. Bakit Kaya? Dahil kay Martin? Sabagay di naman malabo. Gwapo naman kasi ang isang 'yan.

Sana di sya bakla. Well I'm just saying. Marami na kasi akong kilalang malupet na sana. Kaso Bakla.

"Bago ka lumabas suotin mo 'to." Diko Alam kung saan kinuha ni Martin ang cape. Hinagis nya it at sakto naman sa mukha ko. What a gentleman.

Dimo talaga maintindihan ang lalaki. They have their switching sides. Sinuot ko na nga ang inabot nya este hinagis nya. It is a navy blue velvet cloak with hood, fully lined in Blue Satin & Large Leaf Clasp.

(A/n: Daming alam eh. Long hooded cloak for short. Yung parang Kay red Riding Hood.)

"Parang nasa disguise ako ah?"I joked.

"It's better if they won't see your face yet." Ani naman ni Ate Gia. Bumaba na nga kami ng karwahe. Inaalalayan pa ako ni Martin na parang bata.

"Samahan mo na sya Martin sa Headquarters. I'll be waiting for you two in the Penthouse." He just nod. At iaangat ko na sana ulo ko but this guy pull the hood against my face.

"Ano ba Kasi?!" Inis kong Sabi

"What's the use of your cape kung makikilala ka rin? Geez." Ah. Yun pala yun.

From Lobby to Hallway. Rinig ko ang iba't-ibang bulungan.

'His Back'

'Prince Martin is here'

'Sino yang kasama nya? Is that lady Yuri? Who is that girl?'

'Ang gwapo nya talaga. I'm gonna die girls.'

'Then die bitch. His mine'

'in your dreams'

at kung ano-ano pa. Nasa tapat kami ng isang pinto. "I'll be waiting for you here. Get inside."  Hindi ba pwedeng samahan niya nalang ako.

"Hindi naman yan nangangain. Don't be scared. I'll be called if I'm needed inside" He added. Then I turned the knob and let myself in.

Nakatalikod ang isang lalaki. He is sitting on a swivel chair. "Maupo ka iha." Alam kong sya ang nagsalita. How did he know that I'm a girl? He didn't even look at me yet.

Umikot ang swivel chair at nakita ko na ang mukha nito. He is handsome even though he's in mid-40. I'm just guessing his age.

"I'm Headmaster Timofei. They call me Headmaster Tim."

"I'm Rose Kenfer."

"Seems like your power is locked. Nakatago pa ito sa kaloob-looban mo." Tumayo ito at may kinuhang kung ano sa shelf.

"This potion will help you on reawakening your long lost power. It's been hidden and locked. It takes a lot of alchemist and biochemist skills to complete this potion.  Drink it." To be honest ay wala akong naiintindihan sa mga pinagsasabi nya. I can't help myself from thinking that his going nuts. I click my tounge, preventing myself sa nagbabadyang tawa.

He lend me the small bottle. May blue na liquid sa loob nito. Tinitigan ko muna ito bago tuluyang abutin "Drink it." He says.

I opened the bottle. Inamoy ko muna ito.

Please let me live. I'm mentally praying for my life. You can't blame me acting paranoid.

Di naman siguro 'to lason.

Isang lagukan lang at naubos ko ang laman ng bote. Nothing happened. Matamis sya. Parang uminom lang ako ng Juice but there is something going on.

Nagdidilim ang buong paligid ko.

Darn it.