Riv

Hoofdstuk 32: Veertien en gelukkig

A/n
Lieve lezers,
Dit is het allerlaatste hoofdstuk van Riv :( maar niet van de trilogie (dat woord klinkt spannend). Snel begin ik aan het tweede boek (de naam blijft nog even GEHEIM). Ik hoop dat jullie de hoofdstukken leuk vonden, en hopelijk gaan jullie ook het tweede deel lezen. Heel erg bedankt voor de 2017 readers, de 207 votes en alle lieve 78 reacties 💙
Xx Anniek
----------------------------

Jarig. Het eerste wat in me opkomt. Ik ben veertien jaar, maar dat boeit me eigenlijk vrij weinig. Nog twee jaar totdat ik een volwassen zeemeermin ben, nog twee jaar om van al mijn krachten te genieten. Ik gaap en rek me uit. Ik zet mijn voeten op de grond, maar ik zak spontaan in elkaar omdat ze nog niet wakker zijn. Hangend aan mijn armen trek ik mezelf weer overeind. Mijn verjaardag begint al goed. Ik kijk in de spiegel. Mijn haar is weer helemaal blauw. Ik trek een la open van mijn bureau en haal de zwarte haarverf tevoorschijn. Ik pak er een klont uit en smeer het in mijn haar. Het vochtige spul drupt over mijn voorhoofd, en snel ga ik op mijn bed zitten. Zuchtend kijk ik naar mijn staart, de schubben glinsteren in het ochtendlicht van de zon. Ik haal mijn borstel onder mijn kussen tevoorschijn en begin de zwarte klont uit te kammen. Het ziet er nu uit alsof mijn blauwe lokken slechts highlights zijn in een zwarte coupe. Daar kan ik mee leven. Ik steek mijn hand uit naar een glas water op mijn nachtkastje en maak een enorme bal van water die ik naar me toe sleep. Ik steek mijn zwarte hand erin en maak het schoon. Ik laat het water terugstromen in het glas en droog mezelf af met een handdoek. Ik gris een haarklip van mijn nachtkastje en steek de zwart-blauwe haren op zodat mijn nek droog blijft. Ik krijg benen en loop onhandig naar mijn kledingkast toe. Ik zucht als ik de ongestreken shirts in een prop op de planken zie liggen. Ik pak mijn nieuwe blauwe maxi-rok en een wit topje met de tekst Queen of the Beach en smijt ze op een stoel. Ik trek mijn pyjama uit en glijd in mijn verjaardagsoutfit. Ik hoor mijn beltoon-gekrijs van zeemeeuwen- en zoek mijn telefoon in de bende naast mijn bed. Het is Thijs. ,,Haai Thijs," zeg ik. ,,Hey Riv! Gefeliciteerd!" zegt Thijs vrolijk. Ik bloos. ,,Thanks." ,,Ik heb iets leuks voor je, doe je deur maar open," zegt hij opgewonden. Ik leg mijn telefoon neer op bed en loop voorzichtig naar de deur van mijn kamer. Hij gaat me sowieso laten schrikken. Ik leg mijn hand op de deurklink, en trek hem naar me toe. ,,Verrassing!"

Thijs staat in de deuropening, en hij heeft een cadeautje vast. Hij loopt naar me toe en geeft me een knuffel. ,,Zo, nu zijn we allebei veertien," grijnst hij. Hij geeft me het cadeau, het zit ingepakt in vermiljoenrood papier. Ik scheur het papier kapot, en kijk naar de prachtige gouden schakelketting met een aquamarijne steen. ,,Wauw," stamel ik. ,,Het is prachtig!" Ik maak de sluiting los en doe hem om. De cirkelvormige steen met een diameter van vier centimeter voelt glad aan op mijn hals en staat mooi bij mijn witte topje. Ik omhels Thijs. ,,Bedankt," zeg ik vrolijk. Ik knijp zowat zijn ribbenkast fijn. Thijs is de enige Nederlandse tienerjongen die van knuffelen houdt schat ik. Rafael ook, maar dat is omdat ik zijn vriendinnetje ben. ,,Vind je hem leuk?" vraagt Thijs met een sarcastische glimlach, alwetend dat ik er nu al verliefd op ben. ,,Ik heb trouwens nog een speciaal ontbijt voor je gemaakt. Kom maar mee." Thijs loopt naar de keuken en laat het Delfts blauwe dienblad zien. Er staan drie borden, een met brood, twee met sardientjes, stukken makreel, zalm en een kommetje met zeewier. Ook ligt er een schaal met twee haringen. Er ligt nog een cadeautje. ,,Cadeautje van Sirena," verklaart Thijs. Sirena is er niet, ze had een vroege wiskundetraining want de regionale finales komen eraan. Ik scheur het papier en gooi het op de grond. Het is een prachtig armbandje gemaakt van zwart touw, met een donkerblauw steentje, met dezelfde diepe kleur als de Marianentrog. Ik doe hem om, ook al past het niet echt bij het royale thema van de ketting. Ik pak een mes en meer een kadetje met zeezoutboter. Dan leg ik er drie sardientjes op en een stuk makreel. Ik wikkel het in met nori- zeewier dus- en neem een hap. Het smaakt heerlijk, helemaal naar de oceaan. Het knapperige droge zeewier steekt lekker af tegen het vochtige vissenvlees. Ik eet het broodje in vier happen op. Thijs kijkt verbaasd. ,,Hoe kun je zo snel vis eten?" stamelt hij. Ik glimlach, en merk een graat op tussen mijn voortanden. Dan moet ik straks maar even flossen. Ik pak de haring beet bij zijn staartvin en laat de vis mijn keel in glijden. Heerlijk!

Samen met Sirena en Thijs zwem ik door het water van mijn eigen zee. Hij heeft na een jaar lang sparen eindelijk een duikuitrusting gekocht. Zijn flexibele longen zijn niet meer nodig voor onderwater zwemmen aangezien de zuurstoftank dat vervangt. Sirena die vanochtend in het wiskundelokaal aan het oefenen was, ontspant zich nu in het verfrissende water en zwemt langzaam over het rif. Thijs bekijkt alle vissen, en maakt foto's met zijn vader's onderwatercamera. ,,Maak eens een selfie!" lach ik. Ik kan Thijs gezichtsuitdrukking niet zien door het masker, maar hij draait de camera om en klikt op de knop. Sirena zwemt op me af, en gebaart dat Thijs een foto van ons moet maken. Na een hele reeks is het tijd voor een filmpje. ,,Let op mijn salto," zeg ik. Ik zwem naar voren, stijg op, en vorm een cirkel door mijn hoofd naar mijn staartvin te brengen. Sirena applaudisseert. Ze gaat op de grond liggen en blaast kringen van zuurstof. Dan zwemt ze weer naar me toe en pakt mijn staartvin. Thijs steekt de camera onder de riem van zijn pak- dat hij een maat te groot heeft besteld aangezien hij nog moet groeien- en grijpt de staartvin van Sirena. Zo trek ik twee mensen door het water; een zeemeermin die van wiskunde houdt en mijn beste vriend. Zo wil ik dat voor altijd. Thijs en Sirena laten los. Sirena wijst naar het rif. Het is Jewel. Sirena zwemt naar de dolfijn toe en speelt ermee. Ik zwem naar Thijs, en hij zwemt naar mij. Ik lach, hij lacht waarschijnlijk ook (maar ja, hij heeft een pokerface door zijn duikbril). Twee jaar geleden had ik dit nooit aan zien komen, leven op het land, naar school gaan en zoveel nieuwe mensen ontmoeten. Een nerd die plotseling getransformeerd is in mijn bestie vriendin, een lief vriendje die een korte tijd zoveel op mij leek, en mijn allerbeste vriend. Hij betekent zoveel voor me, maar meer niet. Of toch wel?

💙