Riv

Hoofdstuk 23: Raf de meerman

Ik sta mijn jas uit mijn kluisje te trekken, en ik hoor voetstappen achter me. Wanneer ik me omdraai, staat Raf voor mijn neus. ,,Zin om vanmiddag wat te gaan doen?" vraagt hij glimlachend, en ik word helemaal warm vanbinnen. ,,We kunnen naar het feest van Siebe's neef Daniel, hij organiseert een groot feest bij Orlando's vanavond, en ik mocht een vriendin meenemen." Ik schud mijn hoofd. ,,Ik ben niet echt het feest type, zeker niet na het schoolgala van gisteren," zucht ik. ,,Ik ga liever even zwemmen." Hij glimlacht. ,,Je bent een stuk minder mysterieus nu ik je geheim ken, maar volgens mij is er meer," zegt hij. Ik bijt op mijn lip. ,,Kom maar met mij mee dan, zwembroek bij je?" Hij knikt. ,,Zit in mijn kluisje, voor het schoolzwemmen," zegt hij. ,,Oké, tot straks!" zeg ik, en hij loopt de gang op.

Een uurtje later zwemmen we naast elkaar door het water. Rafael was eerst bang dat zijn oor zou gaan ontsteken, dus heb ik het gezalfd met ambergrijs. Hij was gefascineerd door mijn staart, en braaf zwemt hij aan mijn zijde. Om de 30 seconden zwemmen weer naar de oppervlakte, ook al is Raf superschattig, Thijs is beter wat betreft z'n adem inhouden. Raf gebaart weer dat hij adem moet happen. ,,Alweer?" lach ik. Samen zwemmen we naar boven. Raf hijgt. ,,Ik wou dat ik onderwater zou kunnen ademen," lacht hij. ,,Toch wel handig als je een zeemeermin bent, of niet dan?" vraagt hij. Ik grijns. ,,Dat is niet het enige," zeg ik, en ik steek mijn hand uit naar het water. Verschijnt een bol van water en ik laat hem zweven. Dan bevries ik hem en gooi hem terug in het water. ,,Wauw!" zegt Rafael verrast. Ik lach. We duiken weer onderwater, en zwemmen langs de vele vissen en de kwetterende dolfijnen. Rafael kijkt alsof hij denkt dat het enkel een droom is, maar dit is echt. Ik pak zijn hand, en sleur hem snel door het water heen. Rafael gebaart dat hij adem gaat halen, en hij zwemt naar boven. Ik zwem langzaam langs de riffen, en pak een mooie schelp. Een knalblauwe. Daar komt Rafael weer. ,,Deze is voor jou," glimlach ik. Rafael glimlacht terug. Hij aait met zijn hand over de stekels, maar trekt snel zijn hand weg, bloed vermengt zich met water. Ik werp een grondige blik op de schelp. Nee hè. Het is dus een Hydrotransschelp.

Ik heb Rafael in een meerman veranderd.

Snel pak ik Rafael's arm beet, trek hem richting de poort. Hoe kon ik nou weer zo dom zijn? De tranen schieten in mijn ogen. Ik duw Raf door de poort heen, en dan laat ik mezelf er doorheen glijden. ,,Wat is er?" zegt Raf terwijl hij zijn bloedende hand afdekt. ,,We moeten je ontsmetten," zeg ik snel, terwijl ik met mijn krachten mezelf opdroog. Ik gris de medicijnenkist van de plank en zoek snel naar schelpsteek pleisters. Misschien gaat dit zijn transformatie tegen... Ik plak de pleister op zijn wond, en ik zucht opgelucht. ,,Die schelp deed zeer zeg," jammert Raf. ,,Wat voor schelp was het eigenlijk?" vraagt hij. Au, ik voel een steen in mijn maag. Een brok in mijn keel. ,,Raf, eat was een Hydrotransschelp. Ik zou uit de buurt van water blijven als ik jou was," zeg ik eentonig. Raf kijkt verbaasd. ,,Hydro-watte?" Ik slik. ,,Een schelp die meisjes in zeemeerminnen transformeert," zeg ik. Raf haalt opgelucht adem. ,,Gelukkig maar, ik ben geen meisje," glimlacht hij. ,,Ik weet het niet zeker. Of het bij jongens werkt of niet," zeg ik zacht. Raf lacht en kijkt me blij aan. ,,Het zou ontzettend gaaf zijn als ik een zeemeerman was!" zegt hij opgewonden. ,,Coole krachten, hard zwemmen, ademen onder water..." noemt hij op. Ik lach. ,,Ademen onder water kunnen getransformeerden niet, alleen geboren zeemeerminnen kunnen dat. Maar getransformeerden kunnen wel hun adem 20 minuten inhouden." ,,Ook goed," zegt hij tevreden. ,,Wil je me drogen?" vraagt hij me. Ik knik, en met mijn hand droog ik hem op. We kijken in elkaars ogen, en brengen onze lippen naar elkaar toe. Het gaat automatisch. Maar ik draai mijn hoofd van hem af. ,,Wat is er?" vraagt hij beteuterd. Ik schud mijn hoofd. ,,Het kan niet. Als ik je kus, dan verander je zeker in een meerman," zeg ik met een kreun in mijn stem. Raf negeert me, en kust me op mijn lippen. Ik voel even de magie doorstromen naar Raf. ,,Nee!" roep ik. ,,Dat kan ik je niet aandoen!" Raf sust me gerust. ,,Ik zou niks liever willen. Als ik maar bij jou kan zijn." Hij pakt mijn waterfles, en giet hem over zichzelf heen. En ja hoor. Op de plek van zijn benen verschijnt een sterke, donkerblauwe vissenstaart.