De Grijze Jager, De Onvertelde Verhalen (gaat herschreven worden)

Beloof het me

Nog één laatste keer keek Gilan naar zijn kleding en knikte tevreden. Hij zag er goed uit, goed genoeg om te trouwen.

Hij opende de deur van zijn kamer en liep de gang uit. Aan het einde van de gang wachtte Halt, net als Gilan gekleed in het bruiloftskostuum dat Crowley ontworpen had. 'Klaar?' vroeg de bebaarde man zijn ex-leerling. Die knikte alleen maar; hij vertrouwde zijn stem niet.

Zwijgend liepen de twee mannen door het kasteel naar buiten. Tijdens het lopen dwaalden Gilan's gedachten af naar de afgelopen maanden. Nadat Halt hem was komen vertellen dat ze een missie hadden, had Gilan snel afscheid genomen van Carly en was naar Arrida vertrokken. Carly vertrok naar Gallica en toen de missie was afgelopen, reisde Gilan daar ook heen. Carly had ondertussen met haar vader gepraat, die daarvoor al een goed gesprek had gehad met Halt, en Hendrik stond de bruiloft toe. Ze hadden beiden geen zin in een heel uitgebreide bruiloft, maar de koning dwong hen om op z'n minst te doen alsof ze in Gallica trouwden. Dat deden ze dus. Alle aanwezigen dachten dat Gilan en Carly man en vrouw waren, maar eigenlijk ze waren nog ongetrouwd.

Na de bruiloft reisden ze samen naar Araluen en planden daar hun echte bruiloft, die vandaag zou plaatsvinden. Ze hadden een plek in het bos uitgekozen, niet ver van Halt's oude hutje vandaan waar ze elkaar het ja-woord wilden geven.

Gilan was zo in gedachten verzonken, dat hij pas laat doorhad dat ze buiten waren en dat Will zich bij hen had gevoegd. Gilan wisselde een grijns met hem en keek daarna weer naar de weg. Het was van de buitenkant niet te zien, maar hij ging vanbinnen bijna dood van de zenuwen.

Het bos werd steeds duidelijker en met elke stap die hij zette ging zijn hart sneller kloppen. Vanuit zijn ooghoeken keek Gilan naar de twee mannen naast hem om erachter te komen of ze zijn wild bonkende hart ook zo duidelijk konden horen.

Ze betraden eindelijk de open plek. De zon zou over een ongeveer een uur onder gaan en de plek in een gouden gloed hullen. Gilan keek langzaam om zich heen; de plek had niet veel versiering, maar dat wilden ze ook niet. Het ging hen er om dat de mensen die belangrijk voor hen waren er waren. En dat waren ze. Will was gelijk bij aankomst naar Alyss gelopen en ze stonden nu samen te lachen. Crowley, Jonathan en wat andere Jagers stonden aan de rand van de open plek met elkaar te praten. Baron Arald en vrouwe Sandra liepen wat rond en Duncan en Cassandra zaten aan de kant. Koning Hendrik kon er niet bij zijn, maar Carly vond dat eigenlijk niet erg. Gilan zag zijn eigen vader ook nergens, maar hij had ook niet verwacht dat die zou komen.

Pauline was op Halt afgelopen het moment dat hij arriveerde en ze stonden nu samen een stukje verderop druk te fluisteren. Gilan's nieuwsgierigheid was gewekt en hij sloop, op de manier die alleen Jagers beheersen, naar hen toe.

'We hebben overal al gezocht, Halt. We kunnen haar nergens vinden!' Pauline zag eruit alsof ze op het punt stond om in tranen uit te barsten. Dit verbaasde Gilan, gezien het feit dat vrouwe Pauline altijd zo goed was in het verbergen en beheersen van haar emoties.
'Laat ze dan nog een keer zoeken! We moeten haar vinden voordat Gilan...,' Halt stopte halverwege zijn zin, omdat hij Gilan gezien had.
'Wat is er aan de hand?' vroeg die hen. Geen van beiden gaf antwoord en hij keek ze één voor één aan.

Het was Pauline die hem antwoordde. 'Het is Carly. We kunnen haar nergens vinden.'
Met die vijf woorden leek Gilan's hele wereld in te storten. Hij kon alleen maar voor zich uit staren, merkte maar half dat Pauline haar armen om hem heen had geslagen en dat Halt zijn hand op zijn schouder had gelegd. Registreerde vaag ergens dat iedereen hem aanstaarde en dat er fluisterend werd doorgegeven wat er aan de hand was.

Plotseling trok hij zich los. 'Ik moet haar vinden,' zei hij meer tegen zichzelf, dan tegen iemand anders.
'Gilan, dan heeft geen zin. We hebben overal al gezocht,' probeerde Pauline hem op andere gedachten te brengen, maar Gilan luisterde niet. Hij draaide zich zonder iets te zeggen om en ging zijn paard halen.