Back in 1763

Dare to kiss him

Parang gusto kong manuntok ng makita kong nakahawak ng mahigpit si Minerva sa braso ni Rafael.

Shit lang.

Oo hawak lang iyon pero ibang panahon ito.
Ito iyong panahon kung saan kasalanan ang maghawakan.

Well, ilang beses ko nang nasagi ang balat ni Rafael . Nahawakan na rin niya ang kamay ko. Pero atleast dalaga ako at binata siya right?

Hindi katulad nitong si Minerva na may asawa at anak na! Dammit bakit ba ako nagiging possessive.
Teka parang baliktad ata? Dapat lalaki ang possessive sa girl di ba?

Napataas ang kilay ko sa dalawa.
Para kasing sila lang ang tao sa mundo kung magtitigan.

Ouch! My heart hurts.
Parang nadurog tapos nabudburan pa ng asin.

Tinignan ko si Rafael at mas lalo akong nasaktan ng makita kong nakatingin siya kay Minerva. Parang sila lang ang tao sa paligid.

Tapos may isang emosyon sa mga mata ng binata na ayaw ko ng pangalanan dahil masasaktan lang ako.

Parang nangungulila siya sa babae!
There, nasabi ko rin! Tsk. May lungkot kasi akong nababasa sa mga mata nila pareho.

Tumikhim ako ng malakas kaya biglang binitiwan ni Minerva si Rafael.

Parang gusto ko ulit magtaas ng kilay dahil sinimangutan ako ni Minerva.

Aba! Nabitin ka girl?

Itatanong ko sana pero huwag na. Sayang lang ang laway kong precious. May karapat dapat ditong paggamitan.

I smirk kahit gusto ko ng sumigaw
ng " Mga taksil! Layas!!!"

Tsk. Wala nga pala akong karapatan.

Tapos isa pa itong Rafael na to.
Paasa! Akala ko nagkakamabutihan na kami.

Or maybe ako lang ang umasa... Waaaahhhhhhh!

" Ahmm , nasaan na si Alfonso binibini." Pormal na tanong ni Rafael.
Iyong tonong parang wala kaming pinagsamahan.
Pormal to the highest level.

Parang gusto kong maiyak pero never kong ipapakita sa kanila no!

" Ah nasa loob po ng silid S-Senyor, natutulog po siya."
Malamig ko ring sagot habang nakayuko.

Ayaw kong salubungin ang mga titig niya dahil baka makita niyang nagseselos ako.

Hindi pa naman ako magaling magtago ng saloobin.

" Binibining Minerva, hindi ba ay gusto mong puntahan si Alfonso? " Narinig kong tanong niya sa babaeng katabi niya na kanina pa nakasimangot.

Ano kayang nangyari sa babaeng ito at biglang naging masama ang mood.

" O-opo Senyor Rafael." Malambing at mahinhin nitong sagot.

Hmmp. Eh di ikaw na ang mahinhin.

" Kung ganoon ay puntahan mo na siya. Ikaw naman binibining Acilegna ay maari ng magpahinga." Bigla akong napatingin kay Rafael sa sinabi niya.

Parang gusto namang tumutol ni Minerva dahil hindi sasama sa kaniya si Rafael na puntahan si Alfonso sa silid nito pero hindi na isinatinig pa.

Masunurin na lang niyang pinuntahan ang anak pero bago iyon ay tinignan muna niya ng masama si Acilegna.

Parang mauutot si Acilegna ng sila na lang ni Rafael ang naiwan.
Tapos sinimangutan pa siya ng plastik na Minerva na iyon! Abat naghahanap ata ng away.

Petmalu!

Napatuwid ako ng tayo dahil biglang tumikhim si Rafael.

"Mukhang napagod ka binibini..." May pag-aalala sa boses nito pero baka nagkamali lang ako ng pandinig.