The Heiress (PUBLISHED UNDER PSICOM)

Chapter 7: Mind Magic

But then I noticed something. Hindi siya sakin nakatingin kundi sa katabing table ng couch na ito na katabi ko rin dahil nasa dulong parte ako ng couch nakaupo. It’s just a super mini-table na kinalalagyan ng pictures naming tatlo nila Mishie at Nijel. She took mine and looked at it with her intensed eyes. “How will I be able to find her if you’re blocking my way?! You're not my problem but you're the damn top student! And you're not her!" habol habol hininga siyang itinapon ang picture frame ko. Mas lalo akong nakaramdam ng galit. How could she be this cruel? Pakiramdam ko napakainit na ng mukha ko at namumula na ako sa galit.

Nakatingin lang siya sa picture frame na basag na nasa sahig. "You should've died. You're going to die." Pagkatapos niyang sabihin ang mga katagang iyon ay naglakad na siya papunta sa pinto at lumabas.

Nanlaki ang mga mata ko nang may may napansin ako bago siya tuluyang mawala sa paningin ko.

Medyo napataas ang damit niya kaya medyo nakita ko ang bewang niya pero pagkatapos nun, bigla nalang naglaho ang lahat ng nakikita ko sa isip ko.

Awtomatiko namang bumukas ang mga mata ko. What does that mean?

What did I see? I put my face on my both hands habang nakasuporta naman ang tuhod ko sa dalawa kong braso.

Ano ba talagang nangyayari? Bakit ang weird ng mga taong yon? Bakit nila ako pinapahirapan? Bakit nila ako gustong mamatay? Is it because of my position?

I remember what Roanna said on my mind. 

You're not my problem but you're the damn top student! 

Ngayon lang nagsisink in sa'kin lahat ng sinabi niya. She wants me dead. But I can't give her what she wants. I'll fight for what I have. I'll fight for my life. Yet I'm still not sure. 

Kung totoo man o hindi ang mga nakita ko sa isip ko, kailangan ko pa ring mag-ingat.

"Oh my God! What happened here?" Napatingin ako sa pinto nang may magsalita mula doon. Her face is pale maybe because of what she is seeing.

Napatingin siya sa couch na inuupuan ko at agad na naglakad palapit sakin.

"Stop, Mishie!" napatayo ako nang biglang maalala ko ang picture frame na basag sa sahig. "That was close." I murmured when I saw her foot almost hitting the shattered glass from the frame. Kung hindi ko siya napigilang lumapit sa'kin baka naapakan na niya yung basag. Geez.

Napatingin rin naman siya sa paa niya at sa basag na frame na halos maapakan na niya. Mas lalong namutla ang mukha niya. Isa sa mga kinatatakutan ni Mishie ang magkasugat. Ayaw niya kasi ng dugo.