How To Destroy Yourself

11.Θέλω να μιλήσουμε.

Είμαι εδώ και δέκα λεπτά κλεισμένη στα αποδυτήρια και τα κτυπήματα του Ίαν δεν έχουν σταματήσει ούτε δευτερόλεπτο.

"Κυβέλη άνοιξε τη ,τη γαμω πόρτα!" φώναξε.

Όμως...

Δεν θέλω να με δει έτσι.

Να κλαίω...

Θα με πει αδύναμη και πως κάνω σαν μωρό.

Όμως δεν ξέρει...

Δεν με ξέρει...

Δεν ξέρει πως είναι να μεγαλώνεις με έναν ανύπαρκτο πατέρα και με μια μάνα ή οποία το πρωί δούλευε και το βράδυ τα έπινε έξω... και γυρνούσε σπίτι τα χαράματα για να αρχίσει να ξερνοβολαει στο σαλόνι και μετά να πέφτει αναίσθητη στον καναπέ...
Να κοιμάτε δύο τρεις ώρες και μετά να κάνει την ίδια, βλαβερή για τον εαυτό της και για το παιδί της, διαδικασία από την αρχή...

Δεν με ξέρει...

Ένας λυγμός ξέφυγε από το στόμα μου.

"Γαμω την πουτανα μου Κυβέλη! Άνοιξε τη, τη κολοπορτα γιατί θα την σπάσω!" ακούστηκε η αγριοφωναρα του Ίαν...

Έχω κουραστεί.

Έχουν γίνει πολλά τις τελευταίες μερες...

Απο την μια η Εμιλυ, από την άλλη η συμφωνία...η μάνα μου...

Το κλάμα μου δυνάμωσε και ακόμα ενας λυγμός ξέφυγε από το στόμα μου...

Τα χτυπήματα στην πόρτα δυνάμωσαν...

"Κυβέλη μα το Θεό αν δεν ανοίξεις την πόρτα θα την σπάσω!!" ακούστηκε ο Ίαν να φωνάζει, πάλι, από την άλλη μεριά της πόρτας...

Το παίζεις και δυνατή τρομάρα σου...

Εδώ δεν μπορείς να συγκροτήσει τον εαυτό σου μου θέλεις και περιπέτεια...

Είσαι άχρηστη.

Άχρηστη...

Κοίτα πως είσαι...κάθεσε και κλαις μέσα σε αποδυτήρια...

Επειδή είσαι άχρηστη...

Τι;

Επειδή έφυγες το βράδυ χωρίς να το πάρει χαμπάρι η μάνα σου νομιζες οτι έκανες κατι;

Νομίζεις ότι είσαι δυνατή επειδή πηγές σε ένα μάθημα μποξ;