Ας παίξουμε λοιπόν.
Τον προσπέρασα και πλησίασα την πόρτα για να φύγω απο κει.
Αλλα λίγο πριν ακουμπήσω το κλειδί με έπιασε απο τον καρπό και με γύρισε ώστε να βλεπόμαστε.
"τι θες;" τον ρώτησα και σταύρωσα τα χέρια μου.
"Δεν μου ειπες το ονοματακι σου" αυτό το στραβό χαμογελακι δεν έλεγε να φύγει απο την μάπα του.
"Κυβέλη" πέταξα ξερά.
"Ωραίο ονοματακι....Ιαν" είπε και σήκωσε το χέρι του για χειραψία.
Εγω στριφογύρισα τα ματια μου και έπιασα βαριεστημένα το χερι του κάνοντας τη χειραψία.
Εκανα να ξανά φύγω αλλά η φωνη του με σταμάτησε.
ΞΑΝΑ!
"Που θα συναντηθούμε;" ειπε με το στραβο χαμογελο να στέκει ακομα περήφανο στην μουρη του.
"Στην παραλία αυριο στις 6:00"
Αυτός απάντησε ενα απλό 'οκ'.
Και επιτέλους έφυγα απο εκεί.
Μόλις βγήκα απο την τουαλέτα συνειδητοποίησα οτι έχω να δω την Έμιλυ πολύ ωρα.
Την έψαξα με το βλέμμα μου.
Αλλα δεν την έβρισκα και άρχισα να ανησυχώ.
Το κεφάλι μου με πόναγε παρα πολύ και ζαλιζομουν.
Εψαξα το κινητό μου στο τσαντάκι μου και οταν το βρήκα το άνοιξα και πάτησα κατευθείαν την επαφη της Έμιλυ.
Το έβαλα στο αυτί μου και περίμενα...
Και περίμενα...
Και περίμενα...
Αλλά τίποτα.
Το έκλεισα, αφού δεν απαντούσε, πιο αγχωμένη απο ποτέ.
Βγήκα απο το κλαμπ και κοίταξα γυρω γύρω μπας και τη βρω.
Ζαλιζόμουν.
Ζαλιζομουν πολύ.
Όλα γύριζαν.
Ξαφνικά όλα θόλωσαν και ένιωσα να χάνω τις αισθήσεις μου.
Και μετα....
Μαύρο.
{...}
Άνοιξα με δυσκολία τα ματια μου και το πρωτο πράγμα που αντίκρισα ηταν οι άσπροι τοίχοι του νοσοκομείου.
Γύρισα το κεφάλι μου δεξιά και είδα την Έμιλυ στο δίπλα κρεβάτι.
Αναμνήσεις απο το προηγούμενο βράδυ άρχισαν να έρχονται στο κεφάλι μου, το οποίο παρεμπιπτόντως με πόναγε λες και ειχα πεσει απο τον πέμπτο και εχα σκάσει κατω με αυτό.
ΔΙΑΒΑΖΕΙΣ
How To Destroy Yourself
Teen Fiction"Και τι σε κανει να πιστεύεις οτι είσαι σε θέση να δίνεις διαταγές;" με ρώτησε με αυτό το ψυχρό και απειλητικό του βλέμμα. "Είναι απλό αν δεν θες να σε καρφώσω στους μπάτσους θα με κανεις σαν και εσένα..." με αυτά μου τα λογια ξέσπασε σε τρανταχτά γ...
