Naya Academy: Return of the Goddess

Chapter 52: Fallen Master

Unice's POV

Nang mawala ang liwanag ay agad na sumampal sa amin ang napakamalamig na hangin at ang malalakas na bugso nito. Pero ang lakas at lamig nito ay hindi ang una kong ikinabahala. Kun'di ang academy mismo. Yes, I successfully teleported my friends to the academy but what I didn't expect was the state it was in and also, we were not teleported inside but on the outside. Nasa labas kami ngayon sa napakaitim na bolang sumasakop sa buong academy taliwas sa dating transparent na kulay nito. As if I wasn't invited that's why we're on the outside. I looked at my friends and the same reaction from me was evident on their faces. Whoever person or creature made the spell, it sure is pretty strong to deny my summoning.

"Anong nangyari dito?" Takang tanong ni Eris but heard nothing in return because we also doesn't know the answer to the same question that's rotating in our minds.

"Bakit 'di mo kami tineleport sa loob Lea?" Tanong ni Mio. I didn't bother looking at her. Instead, I stared intently at the big ball of darkness and answered.

"Something's keeping me out. But I can't feel it." I honestly said. I really can't feel anything inside. Like it's in different dimension or something. Or maybe...

I carefully floated towards the surface of the ball. I heightened my senses incase something goes wrong. Once I was few meters near the surface, I experimentaly lifted my palm to touch the surface. And there, I widened my eyes in disbelief. The surface seems beating. Beating like the heart does. It seems that this ball is living---sleeping. I glanced to my friends and motioned them to stand back.

Agad na nag-ilaw ang aking palad at lumalakas na din ang ikot ng hangin sa aking katawan. Ilang pulso ang kumawala mula sa enerhiyang inilabas ko kasabay nito ay ang ilang waves ng enerhiya patungo sa iba't-ibang direksyon. Malalakas na mga kidlat ang lumalabas mula sa aking palad at ang ilan ay tumama sa aking katawan pero wala akong naramdaman mula dito. Pero ramdam ko ang malalakas na enerhiya at malalakas na hangin sa aking paligid. Inangat ko ang aking palad at malakas na sinampal ang surface ng itim na bolang sumasakop sa academy. Nagdulot ito ng malakas na pagsabog ng enerhiya at agad na naging abo ang bolang itim na sumasakop sa academy.

And right before me, was the most devastating view that I've seen in my intire life. Agad na nawala ang mga enerhiyang pumapaligid sa akin at agad akong nag-angat ng kamay para takpan ang aking bibig. 'Di ko rin napigilan ang mga butil ng luha na mabilis na dumaloy sa aking pisngi. Napaatras ako at muntik nang mahulog dahil sa kawalan ng kontrol sa aking paglitaw. Naramdaman ko naman ang kamay ng aking mga kaibigan sa aking balikat. Narinig ko rin ang impit na sigaw ni Eris.

Sa aking harapan ay ang napakaraming bangkay ng aming mga ka klase at schoolmates. Lahat ay madudungis ang mga katawan na suot-suot pa ang kani-kanilang mga school uniforms. Lahat mapuputla na tila ba ay hinigop ang kanilang mga dugo hanggang sa maubos ito. Ilang iling ang ginawa ko at inisip na hindi ito totoo.

Sino ang kayang gumawa nito?

Napitlag kami lahat nang biglang isang karayom na may nag-iilaw na sinulid ang bumaon sa aking braso at nasundan pa sa aking leeg, tiyan, hita, kamay, tuhod at paa. Bagama't wala akong nararamdamang mga sakit galing sa mga ito, tahimik kong tinitigan kung saan ito galing. Nagpapanic na sinubukang tanggalin ni Eris ang sinulid pero tila nakuryente siya at napaso base na rin sa kanyang reaksyon.

Sa madilim na bukana ng great tree stood a man. Alam kong lalaki ito base na rin sa tindig at postura nito. Gaano man kadilim ang kinatatayuan niya ay kita ko pa rin ang mapupula niyang mga mata. Nagsasalita siya pero wala akong marinig. Nag-ilaw ang sinulid na nakatarak sa aking leeg at may boses na nagsalita sa aking isip.

"Sino ka para sirain ang harang na gawa ko? Napakalapastangan. Malapit na ngang mapasa-amin ang mundo niyo pero hindi parin kayo marunong rumespeto." Mapait na saad nito. Sa tono pa lang ng pananalita niya ay alam kong hindi niya ako kilala. Ipinilig ko ang aking ulo pakaliwa at nagsalita sa isip.