|S I X|

1.2K 121 59
                                    

Taehyung salió lo mas rápido posible del departamento y se dirigió a la tienda de mascotas en la que había adoptado a Kookie. Tardó unos 15 minutos en llegar y se estaba empezando a preocupar de que el pequeño conejo la esté pasando muy mal, entró y se encontró con Mark, el cual justo estaba recogiendo sus cosas ya que estaba por terminar su turno.

-NECESITO AYUDA.-Dice exaltado-

-Tranquilícese señor ¿Qué sucede?-

-¿Recuerda que adopté a un conejo blanco el otro día? Bueno, ya me di cuenta de lo que es en realidad por accidente y bue..-Mark lo interrumpió-

-Ahg ¿Otra vez lo van a abandonar? Aunque sea raro que sea un humano también es un ser muy lindo en todos sus aspectos y...-

-¡No! Le tengo mucho cariño a Kookie, es muy tierno, nunca lo abandonaría. ¡PERO NO VENÍA A HABLAR DE ESO!
Jungkook se siente mal, dice que está en celo o algo por el estilo, y no sé que hacer.-Dijo rapidamente y alterado.-

-Oh no, pobre, eso es lo malo y por lo que tienen que sufrir los de su especie-Dijo eso y abrió un armario del cual sacó unas pastillas-, pero estas pastillas lo van a ayudar a calmarse, se llaman supresores, esto lo va a ayudar a que sus hormonas se estabilicen.

-Gracias ¿Cuanto es?-

-Es para Kookie, no hace falta que me des nada.-

-¡Gracias! Te dejo ¡Kookie me está esperando!

Taehyung salió rápido y tomó un taxi el cual tardó 10 minutos en llegar al departamento, abrió la puerta y el conejo ya no estaba en el sofá, lo buscó en el baño y escuchó unos sonidos peculiares que venían de la habitación. Entró y visualizó a Kookie frotándose sobre una almohada, al verlo, el mayor, apartó un poco la vista y el pelinegro se sonrojó.

-Amo, ya me siento algo mejor-Dice entre jadeos-

-Kookie, aquí tengo estos supresores que te van a hacer sentirte mejor.-

Taehyung se acercó para mostrárselas pero Jungkook se las quitó de un suave golpe, tomó su mano y la puso sobre su miembro, el mayor se quedó inmóvil ya que estaba sorprendido por la acción de su preciada mascota. Siguió moviendo la mano ajena sobre su pelvis mientras gemía hasta que el de sonrisa cuadrada cayó en lo que estaba haciendo y sacó su mano.

-No estás en tus cinco sentidos, ten, tomate esto.- Ahora si lo tomó, se puso una pastilla en la boca y se la tragó de una sin agua y sin nada. Luego de unos 5 minutos de silencio el pequeño volvió a hablar.

-Perdón por lo que hice...-Dijo avergonzado, mirando hacia el suelo, todavía no entendía bien que había pasado, pero sospechaba que era algo que tal vez no era muy normal para hacer con cualquiera.

-E-está bien, pequeño.-

🍃

Holassss ya actualize esta verga me di cuenta de que lo tenia todo escrito y solo faltaba la ultima parte no mameees weno esperen por las otras actualizaciones y lean mis otros fanfics.

lxs amos

Naabot mo na ang dulo ng mga na-publish na parte.

⏰ Huling update: Oct 29, 2019 ⏰

Idagdag ang kuwentong ito sa iyong Library para ma-notify tungkol sa mga bagong parte!

My little hybrid |Vkook|Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon