MbiMb: ReCur

Κεφάλαιο 1

Ακόμη λίγο . Ακόμη λίγο και θα είναι η σειρά μου . Θα τα έχω εγώ για το υπόλοιπο της εβδομάδας. Είχα το κινητό σφικτά στην παλάμη μου και περίμενα υπομονετικά τον Λάιονελ να ερθει και να μου δώσει τον Άλεξ και τον Χάντερ . Στο τσακ ήμουν να του τηλεφωνήσω όταν είδα ένα μάυρο μεγάλο αυτοκίνητο να πλησιάζει στο δικό μου μερσέντες . Κατέβηκα γρήγορα γρήγορα και πήγα κοντά  στο αυτοκίνητο . Ο Λάιονελ βιαστικά ανοιξε την πόρτα του και βγήκε απο το αυτοκίνητο .  Άνοιξε τις πίσω πόρτες και σιγά σιγά έβγαζε απο τα καρεκλάκια τα δύο αγγελούδια μου που πλέον είχαν μεγαλώσει πολύ . Φορούσαν δύο καφέ πουκαμισάκια με τα τζιν παντελονακια τους που τους είχα αγοράσει στα πρώτα τους γενέθλια . Τα τακτοποίησα και εγώ στο αμάξι μου δένοντας του στα ειδικά καρεκλάκια αλλά πριν προλάβω να τον αποχαιρετήσω με διέκοψε. 

"Λίλυ ... Σκεφτόμουν .. Βασικά αστο . Δεν πειράζει "  είπε ο Λάιονελ 

"Όχι πες το . ε εβαλες σε περιέργεια τώρα " ακούγομαι πολύ κακιά αλλα του αξίζει . Τέλος πάντων.
"Θα ... Θα ήθελες να πάμε σινεμα; ΜΑζί . Εγώ και σύ . Τα παιδιά να μέινουν με τους γονείς μου . Θα σου αγοράσω και ποπ κορν . Και αναψυκτικο και αμα θες και δευτερο πακετο σου αγοραζω"

" Η προσφορά σου είναι ποολύ δελεαστική αγόρι μου και θα την λάβω υπόψη . Μέχρι τότε θα το σκεφτώ και θα σε ενημερωσω. Για τώρα Adios " είπα και μπήκα μέσα στο αυτοκίνητο . Είπα στον οδηγό να ξεκινήσει και φύγαμε .  Είδα μια ματιά τα μωράκια μου που είχαν κοιμηθει ήδη λόγω τη βόλτας τους και το κινητό μου κτύπησε . Το έπιασα στα χέρια μου και είδα πως ήταν μυνήματα στον τηλεφωνητη. Συγκεκριμένα πέντε μυνήματα . Αναστέναξα και πάτησα το πλήκτρο για να τα ακούσω ένα προς ένα . 
"Χεύ Λίλυ ο Πάρις είμαι . Ηθελα να σου πω πως θέλω πολύ να βρεθούμε κάποτε και πως ..." skip  και προχωράμε στο επόμενο 
"Όταν δεις το μύνημα μου και θες να βγούμε έξω παρε με πίσω" επόμενο μύνημα 
" Θυμάσαι αυτή την πλάκα που μου είχες κάνει με το αίμα στην τουαλέτα και κοντεψα να πάθω συγκοπή; Ε την θυμ....." skip κι αυτό 
"ΛΟιπον εχω μια xlarge πίτσα στο τραπέζι μου αυτή την στιγμή . Αμα δεν με πάρεις πίσω τηλέφωνο δεν ξέρω τι σοι εξωγηινος είσαι διοτι ανθρωπος αποκλείεται να σαι . Ακου κει να αρνείσαι την πίτσα " πωωω θεεε μου ενοχλητικος . Και οι δύο κανουν σα να μην εχω λεφτα για φαγητο και χρειάζεται να μου αγοράζουν τόνους . 
"Θυμάσαι αυτό το μπλόκ με τα σχέδια μόδας σου που σου είχα κλέψει μια φορά ; Νομίζω σου λείπει μια σελίδα ....." και με αυτό με αιφνιδίασε . Γούρλωσα τα μάτια και είπα στον οδηγό να κάνει πιο γρήγορα . Φτάσαμε στο πατρικό μου φυσικά , κατέβασα τον Άλεξ και τον Χάντερ οι οποίοι για κάποιον παράξενο λόγο τώρα είχαν περισσότερη ενέργεια και πήγα βιαστικά στο δωμάτιο μου , αρπαξα το μπλοκ και επέστρεψα κάτω .Κάθησα στο χαλί με τα αγγελούδια μου τα οποία παρεπιπτόντως δεν με άφησαν ήσυχη αφού μου τραβούσαν τα μαλλιά τις κάλτσες και τα ρούχα μου κτλ στην προσπάθεια του να σηκωθουνε και να περπατήσουν . Μετροφυλλισα το μπλόκ και όντως μια σελίδα κάπου στην μέση έλειπε ...... Και δεν μπορούσα να θυμηθώ καν τι είχα ζωγραφίσει . Αν έπρεπε να αρχίσω να ανοίγω τον τάφο μου απο τώρα . Ελπίζω να μην είναι κάτι πρόστυχο διοτι θα θέλω να ανοίξει η γη να με καταπιει ..........