SHE KNOWS LOVE (Published under PHR)

Chapter Seventeen.2

Hindi sinagot ng kanyang daddy ang kanyang ina bagkus lumingon sa kanya. Humihingi ng permiso sa kanya. But she was too weak to entertain such a heavy ride. Alam niyang hindi gagawa ng masama si Althea. Hindi naman ito ipagsasabi ng kanyang daddy kung hindi magandan ang intensyon ng kapatid niya.

"Some other time, Dad. Pangako mag-uusap kami. Pakisabi na lang sa kanya na okay na 'ko." Sabi niya at pilit na ngumiti.

Nakakaunawang tumango ang kanyang ama. Lumapit pa ito at hinaplos ang kanyang ulo. "Babalik ako. Magpagaling ka, okay? Saka na lang kita papagalitan kapag kaya mo na."

Tumawa siya nang mahina sabay ngiwi. She knew she had to explain big time. Saka biglang naisip si Jaiden.

"Ma, s-si Jaiden?" Tanong niya.

"Pinauwi ko muna. Ilang araw na kasing walang tulog ang batang 'yon. Laging nakabantany sa'yo. Mabuti nga't napilit na ng kuya n'yang umuwi. Pero sabi n'ya babalik daw s'ya." Sagot ng kanyang ina.

"Ilang araw ba 'kong tulog?" Tanong niya.

"Kung hindi pa nagising ngayon ay panglima na sana." Sagot ng kanyang ina.

Naghalo ang lungkot at pag-aalala sa kanya. Nalungkot siya dahil wala ito nang magising siya. Nag-aalala dahil napagod ito. She felt guilty. Siya ang dahilan kung bakit nasangkot si Jaiden sa gulo. She felt she deserved that she was hurt. Siya rin ang naglagay sa sarili sa alanganin. Tulad ng laging nangyayari madalas. Marahil tama nga si Althea. Mahina siya. Hindi niya kayang gumawa nang tama sa lahat ng oras.

"Wag ka na munang mag-isip ng kung anu-ano. Dapat ay magpagaling ka." Anang kanyang ina.

"Tama ang mama mo. Don't worry too much. I'll handle everything. Naireklamo ko na ang grupo ng nakaaway n'yo sa bar. Hindi biro ang nagawa nila sa'yo. At kapag kaya mo na, we will file a case." Sabi naman ng kanyang ama.

Inayos ng kanyang ina ang kumot niya habang nasa kabilang gilid ng kama ang kanyang ama. She felt happy. Iyon ang unang pagkakataong naroon ang kanyang mga magulang para sa kanya. Napangiti siya. She then realized that she was still lucky having her parents. Kahit pa hindi ordinaryo ang kanyang pamilya. It was still considered a family.

She sighed lightly. Masakit pa rin ang likod niya at bahagya na siyang nahihirapan sa kanyang pagkakahiga nang patagilid. Ngunit kailangan niyang tiisin iyon kung gusto niyang gumaling siya.

"Thanks, Dad for coming. Pero ayoko nang mag-file ng kaso. Gusto ko lang makaalis na dito." Sabi niya habang napapapikit. Para kasing inaantok na naman siya.

"You're welcome. Ikaw ang masusunod." Sabi nito at naramdaman niya ang paghalik sa kanyang sentido ngunit hindi na niya magawang imulat ang kanyang mga mata. Tila nanghihina na naman siya.

"I think makakatulog na naman s'ya." Narinig niyang sabi ng kanyang ina. She tried to stay awake. Ayaw pa niyang matulog. Masyado nang mahaba ang naitulog niya. Marami siyang nais itanong sa kanyang ina. But she was really weak.

Narinig niya ang pagbukas ng pinto. She tried opening her eyes. But she felt so drunk. Tila naubos ang lakas niya ng sandaling pakikipag-usap na iyon.

"Jaiden." Anang tinig ng kanyang ama.

Kahit na sa nanghihinang katawan ay nagawa ng puso ni Margaux na mag-iba ng tibok. She felt excited just simply hearing his name.

"Good afternoon po. How's she?" She heard it right.

Si Jaiden nga ang dumating. Ngunit kung kanina ay nagpipilit siyang manatiling gising nag-iba iyon nang dumating ang binata. She felt disoriented. Parang ayaw na gusto niyang makita si Jaiden. Nahihiya siya. Hindi niya kayang harapin si Jaiden dahil sa gulong ibinigay niya sa buhay nito.

"Nagising na s'ya kanina." Sagot ng kanyang ina.

"Oh, thank God." Sabi ni Jaiden at naramdaman niya ang pagdampi ng kamay sa kanyang ulo at humaplos iyon hanggang sa kanyang pisngi.

"Pero nakatulog din agad. Mahina pa s'ya siguro." Sabi ng kanyang ina.

She wanted to open her eyes. Kahit na parang walang-wala na siyang lakas. Ngunit isang mapait ng katotohanan ang tila gustong pumigil sa kanya.

"Hello, sweatheart." Pabulong na sabi ni Jaiden. "I'm here now."

She remained still. Gising pa ang diwa niya kaya ramdam pa niya ito. Kasunod niyon ay ang paghawak sa kanyang kamay. She knew it was Jaiden. Nataranta ang kalooban niya. Ngunit mas pinili niyang magpanggap na tulog na lang.

"Nakapahinga ka na ba?" Tanong ng kanyang ama kay Jaiden.

"Opo." Sagot lang ni Jaiden. Panay ang haplos nito sa kanyang pisngi.

She wanted to move. Gusto niyang gantihan ang paghawak nito ngunit ayaw sumunod ng isip niya. Dahil sa kabila ng kagustuhan niyang tingnan ito ay isang desisyon ang binuo ng isip niya. Masakit man ngunit kailangan niyang gawin dahil mahal na mahal niya si Jaiden.