Might of Alibata (Published)

Chapter 68

"Simula nang umalis kayo rito sa bahay, hindi na lumalabas si Sir Ethan sa kaniyang silid. Dalawang araw siyang hindi kumakain at tanging tubig lang ang laman ng kaniyang tiyan. Masyado siyang naghinagpis sa hindi pagpapaalam ni Ma'am Roxette at dinibdib ito masyado. Wala kaming magawa nina Nanay at Tatay para matulungan siya. Iyak lang siya nang iyak at nagwawala sa loob ng kaniyang silid hanggang sa puro Roxette na lang ang lagi niyang sinasambit habang nakatingin sa kawalan. Sa tuwing nag-iiwan po ako ng pagkain sa kaniyang silid, tatawa-tawa lang siya sa kawalan tapos biglang magwawala at hahandusay sa sahig habang sinasambit ang pangalan ni Ma'am Roxette. Halatang mahal na mahal ni Sir Ethan si Ma'am kaya po siguro siya nagkaganoon," paliwanag ni Eder.

"Nabaliw na si Kuya Ethan?" tanong ko. Hindi talaga ako makapaniwala na tatakasan siya ng bait.

"Sad to say, oo. Mas mabuti kung kayo mismo ang tumungo sa kaniyang silid bukas ng umaga," aniya.

"Kawawa naman si Ethan. E sina Hannah at Grace? Kumusta sila?" ani Ate Ginny.

"Ahm, 'yung dalawa po tuwing umaga ay nanunuod lang sila ng TV dito sa sala. Pagkatapos kumain ng tanghalian, nag-aayos na silang dalawa at umaalis. Minsan, napansin kong parang nag-shopping pa sila. Madalas, madaling araw na silang umuwi at nagpaparty-party po yata sa bar," paliwanag niya.

"Paano nila naaatim na magsaya pa? Alam naman nila ang sitwasiyon tapos gano'n pa sila!" giit ni Ate Ginny.

Kamukatmukat namin, biglang bumukas ang pinto at iniluwa nito sina Hannah at Grace. Napadako ang tingin ko sa may wall clock at nakita kong alas dose pasado na pala.

"Hi guys! Kailan pa kayo nakauwi?" ani Hannah na pupungay-pungay habang naglalakad papalapit sa amin.

"Na-miss namin kayo!" turan naman ni Grace at akmang yayakap siya sa amin. tatlong dangkal pa lang ang layo nila sa amin ngunit amoy na namin sa kanila ang chico.

Tinampal ni Ate Ginny ang kamay ni Grace kaya napapirme siya sa kaniyang kinatatayuan. Kinuha naman niya ang baso niyang naglalaman pa ng kalahating tubig saka isinaboy sa mukha ni Hannah para magisawan.

"Mga wala kayong utak! Walang utang na loob! Dapat hindi na kayo lumalabas ng bahay, e!" singhal ni Ate Ginny. Hindi naman umiimik 'yung dalawa at natameme lang sila sa kanilang kinatitirikan.

"Paano ninyo naaatim na magsaya pa? Hindi n'yo ba alam kung gaano kahirap ang mga pinagdadaanan namin? Ginagawa naman namin ito para sa inyo! Para sa atin! Kaya pakiusap, makisama naman kayo!" giit pa ni Ate Ginny.

"Tapos ano? Buburuhin lang namin ang sarili namin sa pamamahay na 'to? No way!" anas ni Hannah sabay irap kay Ate Ginny.

"Sasagot ka pa talaga, a? Baluktot naman iyang katwiran mo!" sigaw ni Ate Ginny na gigil na gigil na.

"Tumigil ka na nga! Lalong sumasakit ang ulo ko sa iyo, e. Grace, akyat na tayo sa taas," aniya. Tumalikod na siya at akmang hahakbang na palayo habang nakasunod sa kaniya si Grace nang biglang hablutin ni Ate Ginny buhok nilang dalawa.

"Mga hayop! Walang pakundangan! Hindi na lang sana kayo nabuhay!" panggagalaiti ni Ate Ginny habang sinasabunutan ang dalawa. Napaupo na sina Hannah at Grace sa sahig at aray lang nang aray sa ginagawa ni Ginny. Kumilos na kami ni Eder at inawat si Ate Ginny para lubayan na ang dalawa.

"Hannah, Grace, tumungo na muna kayo sa silid n'yo. Saka na natin pag-usapan 'to pagkagising n'yo," saad ko sa dalawa. Tila ba nawala ang kanilang pagkalasing dahil sa ginawa ni Ate Ginny.

"Hindi pa tayo tapos!" giit ni Hannah bago nagtatakbo papaakyat sa may hagdan habang nakasunod si Grace.

"Ma'am Ginny, magpahinga na muna po kayo." Nakaalalay si Eder kay Ate Ginny kahit kaya namang maglakad ni Ate Ginny mag-isa. Nagselos tuloy ako nang slight.

"Bakit si Ate Ginny lang? Hindi mo ba ako aalalayan?" pagsingit ko.

"Malakas ka naman. Isa pa, si Ma'am Ginny talaga ang amo ko. Siya ang dapat na pagsilbihan ko lalo pa't stressed siya masyado," ani Eder.

"Tse! Bisita naman ako rito..." mahina kong sambit.

"Eder, kaya ko na ang sarili ko. Na-miss ka ni Morixette kaya naglalambing lang iyan sa iyo," sambit ni Ate Ginny at naglakad na palayo habang nakangiti nang nakakaloko.

"Hindi totoo iyan, Ate Ginny!" pagtaliwas ko. Pero totoo naman talaga, na-miss ko rin si eder kahit papaano.

Kami na lang ni Eder ang naiwan dito sa sala kaya moment of truth na.

"Buhatin mo naman ako kahit hanggang sa labas lang ng silid namin ni Ate Ginny," request ko habang inaayos ni Eder ang pitsel at baso pinaggamitan namin.

"Buhatin? Luno ka ba? Mas malakas ka pa nga sa kalabaw, e." Napangiwi ako dahil sa tugon niyang iyon.

"Hala na, please?" pa-cute ko.

"Hindi mo ako madadaan sa ganiyan-ganiyan. Sige na, good night!" paalam niya at pumasok na sa kanilang silid.

Hindi epektibo ang plano ko, syaks talaga! Nakakahiya! Buti na lang at wala na rito si Ate Ginny. May next time pa naman kaya sisiguraduhin kong magtatagumpay ako.

Pinatay ko na ang ilaw bago tumungo sa silid namin ni Ate Ginny.